خانواده شاهی اردن، از پدر و پدر کلان، وطن فروش هستند
عبدالخالق صارم
...............................................................
قسمت اول
نخستین خیانت این خانواده وطن فروش به امت اسلامی، این است که این خانواده، با جعل یک نسب نامه و شجره تقلبی، خود را به علی بن أبی طالب رضِي الله عنه، پیوند زده اند.
همچنانکه این خانواده وطن فروش، از پدر و پدر کلان، هم توبره و هم‌آخور با اسرائیل بوده و در راه خدمت به آمریکا و اسرائیل از هیچ خیانتی به مردم فلسطین و امت اسلامی، دریغ نورزیده و رویگردان نیستند.
و شاه فعلی اردن، عبدالله دوم بن حسین بن طلال بن عبدالله اول بن حسین بن علی الخ، می باشد.
اکنون خیانت و وطن فروشی های این خانواده جعلی را با حفظ تسلسل تاریخی، به بررسی می گیرم:
1- شریف حسین بن علی
در این شجره خبیثه که یکی از اجداد وی به نام حسین بن علی است و به نام شریف حسین نیز مشهور بود، زیرا طوریکه گفتم، این خانواده خائن و وطن فروش، بخاطر عوام فریبی، ادعاء دارند که از نسل بنی هاشم بوده و از شرفاء می باشند، لذا پیشوند، الشریف را نیز در اول نام خود، افزوده اند و کشور اردن را که در نتیجه خط کشی های سایکس و پیکو که با پیشاب خود خط کشی نموده و این کشور ها را ایجاد کردند، (المملكة العربية الأردنية الهاشمية) نام گذاشتند.
شریف حسین بن علی، از طرف خلافت عثمانی، والی شهر مکه مکرمه تعیین گردیده بود، اما این اجیر صلیبیزم، پرچم نشنلیزم عربی را علیه عثمانی‌ها برداشت و نخستین گلوله را خودش در نیمه شب روز نهم ماه شعبان سال 1334 هـ ق، در شهر مکه از کلکین خانه خود، به عنوان آغاز شورش علیه عثمانی ها، علیه سربازان عثمانی شلیک نمود و اشغالگران بریتانیایی نیز با پیام‌هایی مملوء از وعده‌های دروغین، به سراغ او آمدند که با ما علیه خلافت عثمانی بجنگید و در مقابل، ما به شما، یک دولت عربی خواهیم داد که از خلیج فارس تا فلسطین و از مکه تا دمشق، امتداد داشته باشد که در آن خلافت عربی را اعلان نمایید و همچنین برای شریف حسین، وعده پول نقد و چند خریطه آرد و برنج و شکر و جو و چند کیلو قهوه را نیز دادند.
شریف حسین وعده های آن ها را تصدیق نمود و بریتانیای اشغالگر نیز خروج و بغاوت او را درسال 1916م، علیه خلافت عثمانی، انقلاب کبیر عرب نام گذاشتند و در نامه‌ی نماینده بریتانیا به شریف حسین در ماه مارچ 1917م، جیره‌های زیر ذکر شده است:
40000 پوند، برای شاهزاده فیصل بن حسین.
30000 پوند، برای شاهزاده عبدالله بن حسین.
20000 پوند، برای هریکی از شاهزاده علی و شاهزاده زید، فرزندان حسین.
15000 پوند، برای حکومت مکه.
و شریف حسین خودش تنها در یک سال، از اپریل 1918 الی مارچ 1919م، 2.5 میلیون پوند، دریافت می کند!
در مورد آذوقه و کمک‌های غذایی برای شریف حسین و فرزندانش:
1000 خریطه آرد.
1000 خریطه برنج.
60 خریطه قهوه.
30 کیلو شکر.
و 500 خریطه جو برای اسب‌ها! و 1300 خریطه آرد برای شاهزاده زید در عقبه، و به همان مقدار برنج، و 50 خریطه قهوه، و 50خریطه شکر.
گویا که این ها سربازان در اردوی بریتانیا بودند نه انقلابی ها، طوریکه ادعاء داشتند.
در کتابچه یاد داشت های جاسوس بریتانیا توماس لورنس، آمده است که هزینه انقلاب عرب ها علیه خلافت عثمانی، فقط 10 میلیون پوند، بود یعنی معادل هزینه یک روزه جنگ بریتانیا در طول سال های جنگ جهانی اول.
به عبارت دیگر، بریتانیا، در نتیجه همکاری شریف حسین، علاوه از سقوط خلافت عثمانی، سرزمین های عراق، اردن، فلسطین، قدس و... را در بدل هزینه یک روزه جنگ جهانی اول به دست آورده است!
این چنین شریف حسین و پسرانش، سیزده قرن، عزت و شکوه اسلامی و سرزمین پهناور مسلمانان و تاریخ زرین قهرمانان این امت را در بدل چند هزار پوند، وچند خریطه شکر و جو و آرد و برنج و چند کیلو قهوه، برای اربابان انگلیسی خود، با نوکرمآبی شرم‌آور و بی‌سابقه در تاریخ، فروختند! و چی ارزان فروختند!
او جوانان روستایی عرب را فریب داده و به امید یک وطن عربی که خودش در آن خلیفه باشد، علیه عثمانی ها، به جنگ کشید و حتی صد ها هزار مجاهد عربی که در اردوی خلافت عثمانی وظیفه اجراء می نمودند، فریب وعده های دروغین شریف حسین را خورده و از صف سربازان عثمانی جدا شده و در کنار ملیشه های شریف حسین قرار گرفتند که در حقیقت خنجری بود که از پشت سر خلافت عثمانی کشیده شد و باعث تضعیف وی گردید.
این بغاوت و شورش شریف حسین، در حقیقت تیری در قلب خلافت عثمانی بود که باعث تضعیف، تجزئه و در نهایت شکست و سقوط آن، بعد از جنگ جهانی اول گردید.
اما در این روز های که جوانان عرب در این جنگ جاهلی در کنار صلیبی های بریتانیایی قرار گرفته و تحت رهبری شریف حسین، علیه برادران عثمانی خود، می جنگیدند، بریتانیا و فرانسه مصروف امضای یک توافقنامه سری و شیطانی دیگری میان خود بودند که به نام توافقنامه، سایکس-پیکو 1916م، شهرت یافته است که در آن توافقنامه، بریتانیا و فرانسه، سرزمین عرب را نه برای شریف حسین طبق وعده قبلی خود، بلکه مانند میراثی که بعد از مرگ تقسیم می‌شود، میان خود تقسیم نمودند که در نتیجه سوریه برای توپ‌های فرانسوی و عراق و فلسطین برای چنگال‌های بریتانیا، سپرده می شد.
سال بعدی یعنی در سال 1917م بریتانیای اشغالگر، آخرین ضربه خودرا وارد نمود و طی اعلامیه شوم بالفور، فلسطین را مانند مال شخصی خودش، بر طبق از خیانت عربی گذاشته برای یهودیان بخشید.
بعد از پایان جنگ و سقوط خلافت عثمانی، شریف حسین که هنوز هم به وعده های بریتانیایی ها دل بسته بود، به نزد آن ها مراجعه نمود تا اکنون وعده های خود را بر آورده سازند و او را بالای همه سرزمین های عربی، خلیفه تعیین کنند!
بریتانیایی ها که با سردی باوی برخورد نموده و حتی تماس چشمی نیز باوی بر قرار نمی کردند، باخون سردی برایش گفتند که نقش شما اکنون دیگر به پایان رسیده است و شما فقط اجیری بودید که ما او را، علیه خلافت عثمانی مورد استفاده قرار دادیم و ما هرگز به کسی اجازه نمی دهیم که خلافت اسلامی را دوباره اعاده نماید.
شریف حسین سر و صدا به راه انداخت.
بریتانیایی ها همه دار وندار او، تاج و تخت و رؤیا ها و عزت و شرافت او را از وی سلب نموده و خودش را به جزیره قبرس تبعید نمودند که بالآخره در تبعید جان داد.
اکنون این سلاله های خائن برای فرزندان امت اسلامی، تاریخ تحریف شده و جعلی را تدریس نموده و این وطن فروشان را، قهرمانان معرفی می کنند.
ادامه دارد
