جمشېد مومند

دشته ده او تنده ده منډې دي سراب پسې
پښې ږدم په ازغو باندې ګرځمه ګلاب پسې

زه د خپل ژوندون کتاب پاڼه پاڼه لولمه
څومره زړه چاودون کوم ستا د سوال ځواب پسې

څاڅکو د باران ورله تنده ماته نه کړله
اوس تږى نظر ګرځي چرته لوي درياب پسې

مونږ يې په ارزو د مخ دواړه سترګې بيه کړې
لاس کې کټوري نيسو مونږ يې آب و تاب پسې