الا الله
توبيل الله
توبيل وځنګېدو
نه يې منډه مات شو
نه يې ګل ورژېدو
د پاڼو يې شرنګار شو
په جنت کې مؤمنانو واورېدو
مؤمنان په ثنا ګډ شول
پاک رسول ونازېدو
له پاسه دوه مرغان راغلل
زېړې زېړې غاړې
بخمل څانګونه
په څانګو کې کتابونه
کتابو کې دوې دانې
هغه د خدای نامې!
____________________

*     د دې شعر په تېره بيا د (( توبيل)) د کلمې د معنا په باره کې مې له کاروان صاحب سره خبره کوله. هغه ويل چې کېدی شي مراد يې په جنت کې هغه د طوبی ونه وي.