غزل
ځلاند
ورښکاره یې چې څهره کړله میراته
اینه دوخت په لاس کې شوله ماته
نیست خو نه یې ، هو په هست کې دې ګمان دی
ځان راوپیژنه څه یې کایناته ؟
دهجران دتجربې له پاره ګرانه
یو څه وخت زړه صبروو له ملاقاته
دهرچا سترګو کې زخم ټوکیدلی
پرهرونه دزړه وښایمه چاته
یو ګلاب داضطراب له زړه چاودونه
چې خوشبو شوه ، ځان یې وسپاره هواته
