غزل
د خانانو به څه وايو چې خانان دي
ملنګان د پښتنو خپلو کې وران دي
مونږه هغسې د ځمکې لايق نه يو
د دنيا قامونه ستوري د آسمان دي
پښتو هغه ګنهګاره دوزخي ده
پښتانه غزا ته تللي جنتيان دي
سړيتوب وي د سړي په څو خبرو
په سړي کې خو څو نښې د انسان دي
دا يو څو ياران که نه وي بيا به نه يم
زما ژوند خو دغه څو خواږه ياران دي
صاحب شاه صابر
