ګـوډاګی رژیـم، بل اخلاقـي تعـریف او عـبدالـصبور
لیکوالان: ډاکتر محّمد داود میره کی اوډاکتر رحمت ربی زیرکیار
Installed Regime, Moral Redefinition and Abdel Saboor
By:
Dr. Mohammad Daud Miraki
Dr. Rahmat Rabi Zirakyar
افغان تاریخ په زړه ورتیا، ویاړ او ملي اتلانو باندې ګلالی شوی دی. دغه ملي لاسته راوړنې د تاریخ په اوږدو کې نمانځل شوې دي او د ټول افغان ولس د ټولنیز او تاریخي پیژاند په خدمت کې لګیا دي. دا ملي سمبولونه او ټولنیز او تاریخي څلي د ملت معنوي پیژاند او مشرتابه ته لارښئ. دا د نورو ملتونو او د دوی د ملي ارزښتونو سره کوم توپـیر نلري. خود ملي ویاړ دا ملي ځانګړتیاوې او څڼډې هغه مهال دخطر سره مخامخ کیـږي چې د ملي پیژاند جوهر یې د بهرنیانو ، د هیواد په دننه او بهر کې د دوی د ګوډاګیانو او ځان خرڅو عـوضیانو له خوا یرغمل شـوی وي.
په تیرو دیرش کلونو کې په ځانګړي ډول په ۲۰۰۱ زییز کې د امریکې – ناټو له یرغل راهیسې ،افغانستان بیلابیل پړاوونه ووهل او د نوي اخلاقي پیژاند خوند یې وڅاکه. نصب شوې رژیم هڅه کوي چې بهرنئ قواوې خوښې وساتي. د دغې وظیفې د اجرا لپاره خپل ملي ارزښتونه داسې سکڼي چې د امریکې او د هغې د ډلګرو د خوښۍ لپاره پکې د زړه له کومي مرییتوب مجسم شوی وي.
په دې لڼډه لیکنه کې غواړو چې په دغو ټولنیزو- تاریخي واقعیتونو، د نصب شوي رژیم په نوي اخلاقي هویت او د یوه ملي اتل عبد الصبور د وژنې په حُکم باندې رڼا واچوو.
د تاریخ په اوږدو کې، افغانانو د بهرنیو قواو د یرغل په شمول د ملي اضطراري حالاتو په مهال ميړانه ښودلې ده او د خپل ویاړ او عزت په دفاع کې یې خپل سرونه نـه دي سپمولي. که یرغلګر انګریزان وو یا لږ وړاندې شورویان وو، د جګړې په ډګر کې د خپل ویاړ د ساتنې لپاره د کلکې میړانې ښودل د افغانانو د زړه ورتیا ځانګړتیا ده. خو د افغانستان په تازه تاریخ کې داسې شرایط برلاسي شول چې یایې د یرغلګرو په مقابل کې د افغانانو مبارزه ډیره سختوله او یایې په خپل غلیم باندې د برلاستیا لپاره دهغوی فوق العاده زیار حتمي کاوه.
په نولسمه پـیـړۍ کې انګریزانو په افغانستان یرغل وکړ، خو بری یې په برخه نشو. له دې امله هغوی په افغانستان کې د خپلو ګوډاګیانو د ټاکلو لپاره داسې ستراتیجۍ وکارولې، چې د اوسنیو یرغلګرو د ستراتیجیوسره چې خپل مطلوب شخص ته قدرت وروسپاري، ډیر ورته والی لري. ښه بیلګه یې په ګدۍ باندې د شاه شجاع کښینول دي. خو کله چې وضعه خرابه شوه، ګوډاګي شاه شجاع افغان ملت په غوږ وواهه چې دی د انګریزانو په لومو کې نښتی دی، او دملت سره یې هم خپل پیغام شریک کړ چې د انګریزانو په ضد را جګ شي. افغانانو هغه وواژه ځکه چې د انګریزانو سره یې همکاري کړې وه. خو حامد کرزی له شاه شجاع نه زیات دی ځکه چې دی امریکايي عسکري منصبدارانو او سیاسي مشرانو ته د زړه ورتیا جایزې ورکوي. د بیلګې په ډول حامد کرزي له افغانستان نه د امریکایي جنرال پیتریس د راستنیدلو په مهال نوموړی د وزیر محّمد اکبر خان په جایزه ونازاوه. وزیر محّمد اکبر خان هغه ولیعهد شهزاده و چې د انګریزانو سیاسي استازی ویلیم میکناټن یې په کابل کې وواژه (۲۳ دسمبر ۱۸۴۱)، او بیا خلکو دهغه مړی د کابل په کوڅو کې راښکه. شهزاده محَمد اکبر خان په افغانستان کې د ملي اتل مقام وګاټه، خو له بدې مرغې په کابل کې اوسني نوکر رژیم د وزیر محّمد اکبر خان د زړه ورتـیا او اتـلتـیا سمبول د افغانانو قاتلانو ته وروباخښه.
په دې کږو وختونو کې، د کابل اوسنیو واکمنانو عبدالصبور په مرګ محکوم کړی دی - هغه څوک چې په نورو شرایطو کې به د نوي ملي اتل په څیر نمانځل شوی وای. عبدالصبور چې د افغانستان په ملي اردو کې عسکر و، د کابل په شمال کې یې پنځه فرانسوي عسکر ووژل. د کابل ګوډاګي رژیم هغه ونیو او په مرګ یې محکوم کړ. که د کابل رژیم افغان ملي ارزښتونو او نامتو اتلانو ته ارزښت ورکولای، عبدالصبور به د افغانستان د ملي اتلانو په لړۍ کې د ځان وړ ځای نیولی وای. له بدې مرغې، د ګوډاګي رژیم خصلت، د ملي ریاکارۍ حمایت او د ملي ارزښتونو نشتوالی یې ځینې هغه عاملونه دي چې د کابل واکمنان د اغـیز لاندې راولي چې د خپلو بادارانو د خوښۍ لپاره عبدالصبور په مرګ محکوم کړي.
دلته حتمي ده چې موضوع توضیح کړو . د افغانستان په دننه او بهر کې د ځینوافغانانو اخلاق دومره راټیټ شوي دي چې د پاڅون په ځای ګډون او هملاستیا غـوره ګڼي. د بیلګې پـه ډول، ځینې هغو مجاهدین مـشرانـو چې د پخواني شوروي یرغل په مقابل کې یې پاڅـون کړی و، اوس نه یواځې داچې امریکې او ناټـوته تسلیم شوي دي بلکې د هـیواد اشغال او ورځنئ بد بختیو ته یې هم اسانتیاوې بـرابـرې کړې دي. دغـه شان په لـویـدیـز کې، د افغانستان د پخوانیو شاهي کورنیو ځینې غـړي او خپلوان په لـړۍ کې ودریدل چې په داوطلبانه ډول خپل وقار او شرف لیلام کړي. ځینو یې خپل بیلابیل پلانونه وړاندې کړل چې څنګه امریکایان افغانستان ته راوبلي. دوی په خپل دې لومړي والي ویاړ وکړ چې تیر ولسمشر جورج ډبلیو بوش ته یې خپل خدمت وړاندې کړې و. نورو یې د هغـوامریکایي جنرالانو د ژباړنانو او تش په نوم کلتوري مشاورانو په څیر خدمت کاوه چې د پښتنو په مرکزي سیمه کې په غټو بریدونو کې لګیا وو، په پښتنو یې عام قتل لګاوه او د هغوی کلي یې ورانول. حتی نن په افغانستان باندې د امریکې له یرغل نه یولس کلونه وروسته، د دې جلاوطن پـیسه سرو غټ شمیر په خپلو ژوند لیکونو کې خپل هغه خدمتونه خوندي کړي دي چې د امریکایي جنرالانو لپاره یې کړي وو، او هم دوی وو چې د خپلو اصلي (بومي) خلکو د ټـول وژنې تماشې ته ولاړ وو. اساساَ، د دوی له منځه غلط شاهي خیلان په هغه خدمت کې ولاړ وو چې له سپکاوي نه ټـیټ ګڼل کیږي. موږ دوی غلط شاهی خیلان (شهزادګان) وګڼل ځکه دوی هغه پیاوړتیا او وقار نه لرل چې افغان شهزاده وزیر محمّد اکـبر په کې نـوم ویــستلی و.
باید په ډاګه کړو چې موږ د شمالي ټلوالې په خیانت او قاتلانه تاریخ او د دوی په بشپـړه سرټیټۍ خبر یوـ په هغه سرټیټۍ چې دوی پکې په افغانستان باندې د یـرغلګرو قـواو د نوکرو وژونکو او تسهیلوونکو په څیر لګیا وو. دا به بې ګټې وي چې زیات په شمالی ټلواله وغږیـږو. هر څوک پوهیـږي چې شمالي ټلواله په افغانستان کې د مشکلاتو مرکزي دی ، یانې هرڅوک چې ورته ډیرې ډالـرې ورکوي د هغه خدمت به کوي.
اوس نو پوښتنه داده چې ولې به هغه نور خلک ( چې په عادي شرایطو کې به د وقار او عـزت خاوندان وي) د امریکې- ناټـو د قواو په خدمت کې لګیا وي. دا ډول وګړي د امریکې- ناټـو د قواو سره د خپلې هملاسۍ او ګډون لپاره بیلابیل دلیلونه وړاندې کوي چې ځینې یې څرګند دي او نور یې څنګن (ضمني) دي. ځینې هملاسان او ګډون کوونکي په دې هیله دي چې یرغلګرې قواوې به افغانستان د خپلو ګاوڼډیانو له لاس وهنو نه لرې وساتي، خو ځینې نور (لکه پخواني مجاهدین مشران) د جنګ د ستړتیا نښې ښئ. لکه چې وینو، د افغانستان زیات شمیر ګاوڼـډ یان د امریکې- ناټو او د روسیې د فدراسیون د ګټو په خدمت کې ولاړ وو. له دې امله ویلی شو چې غټ قدرتونه به د افغانستان ګاوڼـډ یان هلته له لاس وهنو نه تم نکړي ځکه چې غټ قدرتونه ورنه په کفالتي ظرفیت کې کاراخلي(پراکسي کپسـیـټي).
زمـوږ نظـر دادی چې د مریتوب په معـاد له کې دوه غـټو فکټورونو غښتلی رول لوبولی دی: لومړی هغه غـوڅ ټـکان و چې د ۱۹۹۱ د خلـیج له جنګ نه وروسته راپورته شوی و. په دې جنګ کې امریکې خپل ستر زور په عراق ورخوشې کړ د دې لپاره چې هر ډول امریکا- ضد احساس شڼـډ کړي. په دې ډول په یو قطبه نړۍ کې د نړۍ د غـټې برخې لپاره، د امریکې په ضد د پاڅون لګښت خورا جګ و. له دې امله د افغانستان جنګسالارانو روغه وګڼله چې د پاڅون په ځای د امریکې سره همکاري وکړي. دوهم فکټور د پانګې په سیلاب او په اقتصادي فساد راڅرخي چې تسهیل کونکو (لکه شمالي ټلوالې، د پخوانو مجاهدینو غـړو او په لویدیز کې روزل شوو ټکنوکراتانو) ورنه ګټه واخیستله او په بې اندازه سویه ماړه شول. ناڅاپه د مشورتي کمپـنیو پسرلې راغـی. دغـو کمپنیو چې تش په نامه کلتوري مشاوران او ژباړنان یې مقرر ول، ناڅاپه د فرصتونو بازار پرانیست او بې اندازې پیسې یې وګټلې. طبعاَ، دغې عملیې زیان هم د ځان سره راوړ: خیانت او په جرم کې ګډون. چا چې اخلاقي شخصیت نه لاره، دغه وضعه یې یو بې نظیره فرصت وګاڼه چې ډیرې پیسې په لڼـډ وخت کې وګټي.
له همدې امله د افغانستان په دننه کې د فساد اقتصاد او په بهرنیو پیسو کلک اعـتیاد منتخب اخلاقیات (سیلیکټـیو مورالیټي) رامنځته کړل چې په فردي اراده ولاړ وو. دا ډول مفـسده تصدي چې په میلیونونو ډالرو رامنځته شوه او په شوق او اراده سمبالو جلا- وطن افغانانو ورته لارې څارلې، لګیا ده چې اخلاقاَ ضعیف وګړي لا پسې فساد ته راوبلي. په دې ترتیب، د ځینو اشخاصودغسې بې تـفاوتي او د جنګ له لارې پیسې ګټل د افغان ولس په ټول وژنه باندې د موافـقـت مهر وهي اود ګوډاګي رژیم اخلاقي زوال ګړندی کوي. په پایله کې ویلی شو چې افغان تاریخ سرچپه شوی دی: د عبدالصبور په شان اتلان په مرګ محکوم شوي دي او خایـنان د رغـونې، کلتوري او ژبني مشاورانو په لقـبونو نازول شوي دي.
د چاپ ټول حقوق خوندي دي. ۲۹ اګست ۲۰۱۲
INSTALLED REGIME, MORAL REDEFINITION & ABDEL SABOOR
By:
Dr Mohammed Daud Miraki
Dr Rahmat Rabi Zirakyar
August 29, 2012
Afghan history has been colored with courage, honor and national heroes. These national gains have been celebrated throughout Afghan history and continue to serve the social and historical benchmarks of the Afghan Nation. These national symbols and social and historical benchmarks guide the moral identity of the nation and its leadership. This is no different from other nations and their national values. However, these national traits and measurements of honor are compromised when the very essence of a nation’s identity is held hostage by foreign invaders, their stooges and self-sold surrogates in and outside the country.
Afghanistan entered these various stages and experienced moral redefinition for the past 30 years especially since 2001 when US-NATO invaded the country.
The installed regime attempts to please the occupying forces by tailoring their national values in manner to envisage their wholehearted servitude to the United States and her allies.
The following short write-up is an attempt to shed light on these social-historical realities, the moral redefinition of the installed regime and the death sentence of a national hero Abdel Saboor.
Throughout history, Afghans have exhibited courage in times of national emergencies including invasion by foreign forces and have fought gallantly in the defense of their honor. Whether the invaders were British or recently, the Russians, Afghans defended their honor by exhibiting outstanding courage on the battlefields that continues to form the hallmarks of the Afghan gallantry. However, in the modern history of Afghanistan, circumstances have emerged that either made struggle against the invaders difficult or required extraordinary efforts to outmaneuver their enemies.
In the 19th century when the British invaded Afghanistan and were unsuccessful, the British resorted to strategies similar to the current invaders by installing their favorite rulers. For example, King Shah Shoja was one such individual that succumbed to British pressure by accepting their mandate. However, even then, when the situations became unbearable, Shah Shoja informed the Afghan Nation that he is stuck in the British designs and instructed the Afghan people to rise against the British. Eventually, Afghans killed Shah Shoja for collaborating with the British. The current installed regime is in many ways worse than the reign of Shah Shoja because Hamid Karzai goes out of his way to honor American military and political leaders with medals of gallantry. For example, Karzai bestowed the medal of Wazir Mohammad Akbar Khan onto the departing US Commander General Petreus. Incidentally, Wazir Mohammad Akbar Khan was the Afghan Crown Prince who killed British Political Envoy William MacNaghten on December 23, 1841, and people dragged his body in the muddy allies of 19th century Kabul, Afghanistan. Hence, Crown Prince Wazir Mohammad Akbar Khan became a national hero of Afghanistan, but unfortunately, his symbolism of gallantry is bestowed upon the killers of the Afghan nation by the current installed regime in Kabul.
In this twisted state of affairs, the current rulers of Kabul have condemned Abdel Saboor, who would otherwise be celebrated as a new national hero, to a death sentence. Abdel Saboor, who served as a soldier with the Afghan National Army, gunned down five French soldiers north of the Capital Kabul. The installed government in Kabul arrested him and sentenced him to death. If the regime in Kabul were to subscribe to Afghan national values and iconic heroes, Abdel Saboor would deserve his rightful place in the hallmarks of national heroes of Afghanistan. Unfortunately, the character of the installed regime, the national treachery it advocates and loss of national values are some of the factors influencing the rulers of Kabul to please their master and condemn Abdel Saboor to death.
It is necessary to explain why has the morality of some Afghans inside and outside Afghanistan degraded to choose collaboration over resistance. For example, many of those Mujahideen leaders that fought against the former Soviet Union have not only submitted to the US and NATO, but also facilitate the occupation and the daily misery in the country. On the same token, some members and relatives of former Afghan Royal families that live in the West stood in queue to volunteer their dignity wholesale. Some of these former members of the Afghan Royal families presented their assorted plans of how to guide Americans into Afghanistan and claim credit for being the first to offer their service to former President George W. Bush. Others served as translators and so-called cultural advisors to US generals, who led major offensives in the Pashtun heartland, massacred Pashtuns and destroyed their villages. Even today 11 years after the invasion of Afghanistan, large number of these money-grabbing ex-pats has included their service to American generals in their resume and standing idle during the genocide of their native people. In essence, among them, the pseudo-Royals served and continue to serve as those beneath contempt. We call them pseudo-Royals for they lack the dignity synonymous with Afghans such as Crown Prince Wazir Akbar Khan.
It is important to mention that we are not oblivious of the treachery and murderous history of the Northern Alliance and their servitude to the invading forces as their hired killers and facilitators in the invasion of Afghanistan. It would be redundant to talk about the Northern Alliance, as every informed person knows the Northern Alliance constitute the core of the problems in Afghanistan as they serve anyone that offer them a larger stack of dollar bills.
Now, why these individuals that under normal circumstance would be dignified people continue to serve the US-NATO forces. These collaborators give different reasons, some explicit while others implicit, for their involvement with US-NATO forces. Some of these collaborators hope the invading forces would keep Afghanistan’s neighbors from interfering in the internal affairs of Afghanistan while others exhibit signs of war fatigue especially former Mujahideen leaders. As we know, most of the neighbors of Afghanistan served the interests of US-NATO and the Russian federation, and we do not think big powers would stop neighboring countries from interference in Afghanistan as they function in proxy capacity.
It is our opinion that two fundamental factors played crucial roles in this calculus of servitude. The first was the overwhelming shock of post 1991 Gulf War wherein the US exhibited its omnipotent force unleashed on Iraq intended to ward off any anti-American sentiment. Thereby, in the uni-polar world, the cost of opposing the US served too much for most of the world; hence, most Afghan warlords preferred cooperation than challenging it. The second factor was the massive influx of funds and the creation of the economy of corruption wherein the facilitators such as the Northern Alliance, former member of Mujahideen and Western educated technocrats profited and flourished immensely. The sudden spring of consulting firms hiring so-called cultural advisors and translators opened a sudden opportunity to earn large sum of money. The cost was of course treachery and complicity. The people who lack the moral character saw this as a unique opportunity to earn a lot in a short period of time.
Hence, the economy of corruption inside Afghanistan and the sheer dependency on foreign funds created selective morality. The evolution of this corrupt enterprise, wherein millions of dollars await willing and able ex-pats, continues to attract and further corrupt morally weak individuals. Thus, this indifference and war profiteering on the part of some continue to put the stamp of approval on the mass murder of the Afghan people and reinforce the receding moral fiber of the installed regime. Consequently, Afghan history has been turned on its head, heroes such as Abdel Saboor are sentenced to death and traitors are labeled reconstruction, cultural and linguistic advisors.
All Rights Reserved, August 29, 2012
