سپینی ا و ښکی
 

د شهید غوندې په سر و وینو کی رنګ یم

د یتیم په شاني هر وخت کی ژ ړ یږم


د زخمي غوندي له د رده نا قرار یم  
لکه بو ره مو ر په هرسا عت ځو ریږم


 

 

لکه پلار چی د خپل زوی تا بوت اوچت کا 
ستا د غم دلاسه هر وختې ر پیږم


خدایه څه خاطرې را غلې زما ژوند کي 
چي هر ځل ور ته نظر کړم خفه کیږم


خوشالی په جها ن نشته واړه غم دى 
ز ه به کله له دنیا نه ر و ا نیږ م


زه به څه ا رما ن له پا که ر به وکړم  
چی خپل سر می ده دلبر خواته ور لیږم


سپینی اوښکی د فراق می په مخ راشي

چی له ګران افغانستانه روانیږم