غزل

هغه  چې  نن  له   نازه   غږیده   لکه  شپیلۍ

په زړه مې  څه  خوږه  رالږیده  لکه   شپیلۍ

 

زه لکه د  بغې   سریندې   راوتی   ساز   یم

خو ته  لکه   رباب   لکه   ټپه   لکه   شپیلۍ

 

هېره   به  مې  نه  شي د شهید لالي   مېړانه

سوري  یې  په مرمیو  وه  سینه  لکه  شپیلۍ

 

ښامار د  زمانې کا دې د غاړې امېل غواړې

موسکا  د راته ورو ورو غږوه  لکه   شپیلۍ

 

                                             یو  زه  او ستا یادونه او نرۍ  نرۍ    سلګۍ

                                            جانانه   لکه   شپون  لکه  رمه  لکه   شپیلۍ

 

 

                                              ق.درمان