غزل
یو درد وم ، ستا د زړه د پرهر تل کې اوسیدم
یو کیف ومه رستمه ستا غزل کې اوسیدم
ژوند څه و ، ژوند د مینې محبت خبرې نه وې
ژوند کرکه وه، د کرکې چاپرچل کې اوسیدم
د زړه چیغې مې ستوني کې د ډار له لاسه ټپ وې
تیاره وه، ورک منزل ته په مزل کې اوسیدم
ډاریږمه چې خدای مې په دې و نه نیسې ، ګله
ژوندی چې وم ستا غم سره په چل کې اوسیدم
یو وخت و،څه ښه وخت و، تماشه ومه د سترګو
یو وخت و، چې د زړونو تاج محل کې اوسیدم
فضل الربي رستم
