ما مه هيروه

 له کومې ورځې  چې له تا سره د مينې په ټالو کې زنګيدلې يم، او ستا مينه مې رګ رګ کې لکه وينه  خوره شوې ده ، نو له همغې ورځې مې  ژوند راته يوه لويه  سرمايه ګرځيدلی، خو! اوس چې ته له ما ډيره لرې  يې ،او بيلتون مو تر منځه ډير  لوي سرحد ټاکلې، زه هم  هر ماذيګر  ستا  د يادونو په حاطر د سيمې  د لوي سيند غاړې ته ځم ، او د سيند هره څپه کې  ستا انځور لټوم ، خو د سيند له مړاو څپو  ډير په مرموز شکل  آواز  رادرومې ، وايې  ما مه هيروه ،زه له تا سره يم، زه هم د سيند څپو ته دا شعر  زمزمه کوم.

                                                       لکه خبره مې په زړه کې يې، هيريږې مې نه  

                                                        تا مې د خيال په تنګۍ ګوته پوري تار تړلـــې

                                                                                                     کاروان

                                                                                               حميد احساس 

                                                                                          ۳۱/۰۸/۲۰۱۰  هالنډ