ټپې او سروکي
دا به د پاک الله رضا و ي ته یی ښایسته کړې زه یی مین درباندې کړمه
سترګې یی توري شونډې یی سرې کړې لیونۍ ځان سنګاروي اشنا ته ځینه
خوله دې له ګوړې نه خوږه ده په غونډه منډه خوله دې څه خوړلې دینه
خوشحالي ټوله جانان یوړه په بدله کې یی را پریښودل غمونه
سترګې مې ډير ولیدلې یاره داستا د سترګو کیږي صفتونه
سترګې خو تا ورکړې خدایه دا جیګ باڼه یی په زرګړ جو ړ کړې دینه
په دروازه کې راښکاره شوې د سپیلنو په شانې شنه لوخړه شومه
په دروازه کې راښکاره شوې له خندا شنه شوې د دنیا ملنګ دې کړمه
ګودر ته به ورځم دیدن به یی کوم
همزولو سره شین خالۍ بر ګودر ته لاړه
په دروازه کې راښکاره شوې زه دې دیدن ته پخه نیولی ودریدمه
دیدن د ګلو ګل غونچه ده زه د ریبار په لاس جانان ته ورلیږمه
جانانه دومره پر ماګران یی چې چیرته ګورم هلته ستا وي تصویرونه
ما خو دروغ دروغ ګنله د اشنا کډه په ریښتیا له ملکه ځینه
په خدای توکل کړه خوات راشه ولې ډاریږې څوک دې نه حلالوینه
سترګو دې جنګ را سره وکړو باڼه دې تللې دې لښکرې راولینه
څنګه دا سپینې جامې ګرځې رب دې مین کړه چې خیرن دې و ګورمه
زړه دې رانه وړی دی ، دوه سترګې خماري لري
مسته یی مستي لري مسته یی مستی لري
وړه وړه یی لویه مه شې دا مکیزونه دې ل ه چا زده کړیدینه
دا خو دا ستا د مینې زور دی ځکه مې کډه په زیړي مازدیګر ځینه
دا څنګه خړه پړه ښکارې پلار دې غریب دی؟ که ډوډۍ نه درکوینه
ګودر ته به ورځم دیدن به یی کوم
همزولو سره شین خالۍ بر ګودر ته لاړه
په سپینه خوله باندې دې مړ کړم مخې ته راغلې خندیدې بې صبره شومه
یو خو دې غونډه منډه خوله ده بل دې خبرې د کاغذ لیکلې دینه
د پیغلتوب دوران مې تېر شو ته راته اوس وایی چې ووهه خالونه
یو خو ښایست په دنیا ډیر دی بل کراچۍ رختونو وکړل فسادو نه
بې غمه ورځ په ورځ غټيږې عاشق وچیږې چې په زړه لري غمونه
په دنیا کور راسره وکړه په اخرت کې د هرچا بېل د ي کورونه
زړه دې رانه وړی دی ، دوه سترګې خماري لري
مسته یی مستي لري مسته یی مستی لري
څوک مې له حاله خبر نه شوه لکه غاټول غمونو پاڼې پاڼې کړمه
سبا یی بیا د کډو وار دی په سر پنډونه چلوي په زړه غمونه
بیلتون یوازې په ما نه دی نور به جانان له غیږې نه جدا کومه
ما ته به ټوکه ښکاریدله جانان ریښتیا له تورو غرونو واوختنه
تا ته به مینه ټوکې ښکارې زما په ټول بدن یی اور ولاګاونه
ګودر ته به ورځم دیدن به یی کوم
همزولو سره شین خالۍ بر ګودر ته لاړه
مازدیګری دی ښیرې مکړه ته به دناز ښیرا کوې ریښتیا به شینه
مورې ته ما ته ښیرې مکړه د مازدیګر نری شمال ورکه به شمه
مازدیګر لمونځ رانه قضا شو نوی مین یم په دیدن نه مړېدمه
مینه دې نه ده سورکی اور دی ځکه لمدې جامې له ځانه تاوومه
ګودر ته به ورځم دیدن به یی کوم
همزولو سره شین خالۍ بر ګودر ته لاړه
