غز ل
بشر مل نا صر
د بغا و ت ښېر ا د کو م کلي ا فغا ن پو کړې
لا خو د کفر د عزم لړۍ ا نسا ن پو کړ ې
د سپوږ مۍ ا وښکې چې د ستورو په بڼو کې نا څي
د ې پرښتې روح کې يې مينه د جا نا ن پو کړ ې
چې ستا د حًسن په پيا له کې کو کنا ر و نه کر ې
د مقد سي اروا نو م مې په ا يما ن پو کړ ې
چې نور د مړ و په څېر نه شو زند ګۍ په غېږ کې
مبا رزه مې د ژوند ون پد ې ا رما ن پو کړ ې
نکير ،منکير ته مې جو از د عقيد ې ا خستی
څلوېښتي و خت کې ورته سا ه مې د ا ذ ا ن پو کړې
د د ې شپېلۍ په در د کې غږ سند ريز نه و ځکه
د کلي با د کې د نفرت سلګۍ شيطا ن پو کړ ې
مړ ژوا ند ي تورې د شېر ينو غز لونو ها ر کړي
د روېش خو ږ لت پکې ، خو شبو ښکلي کا رو ا ن پو کړې
د ا ننګو د و سيه د مينې څا ر نو ا ل ته وروړ م
شونډ ې شکر ې د مو ر پۍ شو لې اسما ن پو کړې
اې بشرمله ښکلو پېغلو ته کنډ و ی و نيسه ؟
با د ار د خپل حُسن ذ ر ه پکې د ځا ن پو کړ ې
ملګري محمد الله ارين ا وتا ک کا بل
۹/۰۷/۲۰۱۱
