غزل
په ګل وجود مې د غربت تڼاکې اوس هم شته دے
زما دکور په ديوالۀ سپياکې اوس هم شته دے
که د غربت ثبوت مې غواړې او تقدير مې بدلے
زما په لاسو د محنت پڼاکې اوس هم شته دے
ستا په ليدو ما وے ملا به حورې هيري کړي خو
لا ئ په خلۀ هغه زړې کاواکې اوس هم شته دے
څۀ که تمام جهان ګډيږي په اتڼ اخته دے
زما په سترګو کښې قيصې غمناکې اوس هم شته دے
منم د غرونو لۀ چينو مې بوئ د وينو راځي
خوتۀ را زه جانانه ! ډيرې پآ کې اوس هم شته دے
عثمانه څۀ ښه پختون خوا په سر سرتوره شوه خو
په سر د جونو لوپټې خوند نا کې اوس هم شته دے
عثمان على عثمان
