شعرونه
پلاره ما له یو بینمار سره شاګرد کړه/طایرځلاند
پلاره ما له یو بینمار سره شاګرد کړه ما ل خلکو اوریدلی چې ماران او ښاماران ټول
غزل / خالد پښتو ن
غزل خالد پښتون دوهم په تيارو کې او دشک په نيمه لاره احساس راته اوس شوي چې يم ورک په نيمه لاره داڅه رنګه طلب دی او داڅه رنګ لټون دی؟ ولاړه يمه حيرانه اوترک په نيمه لاره نظر مې ليونی ليونی ګورو اخوا ديخوا ورک شوی لکه مور نه وی هلک په نيمه لاره خلوص دپښتنو مې دکابل سينې ته وړلولوټ شوی يم يارانو دبولدک په نيمه لاره
د خوبونو د نړۍ روڼ اندى شاعر/ شیررحمان بيتاب
د خوبونو د نړۍ روڼ اندى شاعر ليک: شېرالرحمان بېتاب د نړۍ پر مخ چې څومره قومونه ژوند کوي يا ددې نه مخکې تېرشويدي. هرقوم د خپلې ګټې، سولې، اتفاق، يوالي وحدت او د بهرنيو قومونو د سازشونو،دسېسو او ډنډورو نه د خپل قوم، ژبې، کلتور، تهذيب، او ثقافت ژغورلو لپاره مختلف صلاحيتونه او استعدادونه په ځلانګړو دندو اچوي. پر همدې اساس د نورو قومونو سازشونه، دسېسې او ډنډوري شنډوي او خپل قوم د عروج تر پولې پورې رسوي. پر دغو روڼ اندو کې
سېتاري ماما لګیا دی
خاموشي ډکه له راز ده طایرځلاند سېتاري ماما لګیا دی
د دستار سړي په شمار دي/قیوم مروت
د دستار سړي په شمار دي هسې خو هر سړى تيارې کې تلل راتلل کولې شي خو داسې اسانۍ او ازادۍ سره يې کله کولى شي لکه چې په&nbsp
غزل / طایرځلاند
غزل طایرځلاند ما کړه شپه تېره په ازغو کې خو تاکړمه خاورېيه دلمر څيرې . اوس به چرته وجود وړمه خاورې هغه د ستا په نو م ارمان هم په کې ورژېدۀاوس به دزړۀ کور کې په خاورو اړومه خاورې بيګا مې بيا ستا دياد دشتو کې مزل کړى دىسحر سحر چې د بڼو نه څنډوهمه خاورې دلته په ځان کې دهر چانه خپل صورت ورک شوىزۀ به له کوم يوې هندارې پاکومه خاو
غزل / رحمان بابا
غزل رحمان بابا ستا په عشق کې هسې خلاص يم له شعورهچې يوه خبره نه لرم منظورهطبيبان وايي چې صبر دى دارو ديخداى فرقه زمونږ پيدا کړه ناصبورهتورې هر چرې تړلي په دښمن شيياره ستا سترگې دوستان وژني په تورهمعشوقې د زمانې شوې سره ټولېدزړه خونه مې يې ولوټله چورهزه تنها په ضرور نه يم ستا له غمهپيدا شوې عاشقي ده له ضرورههرې شپې لره
دسندرو شهزادګۍ / قلندر مومند
د سندرو شهزادګۍ قلندر مومند دسندور شهزادګۍ رانه خفه دهرنګینۍ مې په غزلو کې عنقا دي داچې خیال ته مې راالوځي هغه ده چې خورې یې تورې زلفې په هوا ديچې مستۍ یې ګډي کړي په هرخوا دي چې له سهمه یې نګهت پریشا
غزل / طایرځلاند
غزل طایر ځلاند داسې دحالاتو پیچ و تا ب کې راګیر شوی یم راشه کنه یا ره اظطرا ب کې راګیر شوی یم ژوبل مې احساس شو په تیرو تیرو ازغو دوختپوه نه شوم خو سحر دګلا ب کې راګیر شوی یم پخو لاندې نه زمکه لرم نه په سر اسمان مې
نوی خط / طایرځلاند
نوی خط طایرځلاند: لکه یو ورک مسافر دافریقا په یو ه تور ځنګل کې کړي دښار لاره پیدا ، یا سمندر کې بې بادبانه کشتۍ چې ترېنه لاره دسا حل ورکه وي په سمندر کې جزیره اومومي، یا یوه چټه پیغله له شل کلونو روسته
غزل/ امجد شهزاد
غزل امجد شهزاد مونږه هره ورځې يو خبر لرۀمونږه دَ مُودو نه جنګ پۀ سر لرۀمرګ مو خپل ليدو خو وارخطا نۀ وودومره مو ايمان پۀ خپل نظر لرۀمونږه دَ تيارو به څۀ خاطر کوۀمونږه چې هر فکر لکه نمر لرۀمونږه همه ګير انسانيت منۀزړۀ کښې مو دېوال لرۀ نۀ ور لرۀمونږ دَ محبت باچاهي غوره کړهمونږه سوچ دَ زور اؤ نۀ دَ زر لرۀمونږ دَ تشدد دَ فلسفې خلافمونږه خو بس دغه يو هنر لرۀ
غزل / طایرځلاند
غزل طایرځلاند انعام دمحبت دي دې کوڅو کې زنځیرونه راوړي مې دي خدایګو په لاسو کې زنځیرونه ماداو کړل پرې په یو ځل دځوانۍ برکتونهخو تا راته ساتلي وو کمڅو کې زنځیرونه اظهار چې دالفت دسپین سبا دناوې غواړم شرنګیږي مې دخیال په تورو شپو کې زنځیرونه
غزل / طایرځلاند
غزل ځلاند ورښکاره یې چې څهره کړله میراتهاینه دوخت په لاس کې شوله ماته نیست خو نه یې ، هو په هست کې دې ګمان دیځان راوپیژنه څه یې کایناته ؟ دهجران دتجربې له پاره ګرانهیو څه وخت زړه صبروو له ملاقاته
نو ی غزل / طایرځلاند
غزل طایرځلاند کاینات واړه ،یاره ستا په انتساب ښکلی شيتاته چې دریې کړم نو هله ګل ګلاب ښکلی شي چې دلونګو خوشبو نه لري . وي تور په لوګونو دغه ښار به اشنا بیا په کوم حساب ښکلی شی خدای شته دتا دسترګو نور وي معجزه ، که بل څهکله ناکله رقیب هم لکه ثواب ښکلی شي چ
زه+ زما وطاق : طایر ځلاند
زه+ زما وطاق : طایر ځلاند چې دښار له شورو شره مې زړه تنګ شیاحساسات مې دفکرو سره په جنګ شیدوطاق ورکړمه ځان پسې راپورېتر غوږونو مې دا ستا دبنګړو شرنګ شیستا یادونه لکه سېوری په ما راشیزما زړه یو سمندر شی په غورځنګ شیښایستونه دفطرت راته مسکی شیښاره ستا دښایستونو پیکه رنګ شی
ستا د تصوير په ليدو / طایرځلاند
ستا د تصوير په ليدو ** ګران افغانستا ته زما په خيال خپسه کينا ستلهزما د ذهن دروازې بندې شوې زما احساس د خپله برمه پرېوتزما دفکر انګازې بندې شوېچې مې دستا دژوند منظر وليدو
ورکه ماضي
ورکه ماضي طاير ځلاند ژوند لکه سيند په مخ روان دى په شا نه راګوري وخت دهوا په اوږو سور دى چاته وار نه کوي څومره کلونه څومره ورځې څومره شپې تيرې شوې خو څو شېبو ته مې درزا دزړه ونه درېدله اوس هم ستا لارې څارم ګرانه او هم تا يادوم ځکه يوخــــــت تاهم زما په ياد ژوندون تــــيروه يووخ
غزل
غزل ته ازغي څه کوې خوشبو دې ورکوه ګلابهداخو ژوندون دی په خندا یې تیروه ګلابهچې په کتاب کې ستا دلاس وچ شوی ګل وګورمګل مې هیرشي اوته مې زړه کې شې تازه ګلابههغه موسم سره بدلیږي نه هم هغسې دهتشبیه اوس څنګه کړمه تاسره هغه ګلابهدیاد رڼادې له لمرونو نه بیزاره کړمهرا دې کړه لاس کې راته دارنګه ډیوه ګلابهتاخو په څوکو دازغیو تیرې کړي شېبېولې شې مړاوی، راته وایه، په غرمه ګلابه
زما غزل ـ بختیار ساحل
د پښتون ټبر تورسره حيا ، مړه دهپېښوره ! نن دې بله ښکلا ، مړه دهتوره شپه وه تورو سترګو مې تور واخېستما وېلې که دا ټوله دنيا ، مړه دهزړه لمبې کوي احساس مې زوروي اوسغزلزاره ، غزاله په جفا ، مړه دهچې هنر مو بې هنره خلک وژنيپښتنو! ستاسې راتلونکې سبا ، مړه دهخاموشي به دې د زړه ژورې وخوريځه ، ساحله چې د زړونو درزا ، مړه ده
زما غزل ـ بختیار ساحل
د خپلې مينې د جنون بازار ته ډېر ګورمهچې ترېنه وځمه ښايسته ننګرهار ته ډېر ګورمهچې راته ووايي بختياره خداى دې مه خواروهپه دغه وخت کې مې سپين ږيري پلار ته ډېر ګورمهزه مې د زړه په کيفياتو باندې ښه پوهېږمدا رانه مه پوښتئ چې ولې يار ته ډېر ګورمهپه کومه لار چې د غريبې جلۍ کډه وځيپه هغه لاره ناست يم هغې لار ته ډېر ګورمهکله ناکله د ساحل تصوير په جېب کې ساتمکله ناکله بيا ساده بختيار ته ډېر ګورمه
نوى غزل _ بختيار ساحل
دا ستا د وجود اوه ، واړه رنګونه ، کتابونه قسم دى درته نه رسي ګلونه ، کتابونه د ژوند لار يې راوښوده ، جنت ته يې تيار کړم ما لوستي دي ، د مور او پلار لاسونه ، کتابونه چې ستا د خولې خبرې رانه هېرې شي دلبرې ! بې ځايه دي څلوېښت زره
نوى غزل _ احمد بختيار ساحل
يار ستا په عشق کې مې د زړه کورګي ته زيان شوى دىخو بيا هم نه وايم چې ماته څه تاوان شوى دىمخکې دې وېل هوا کچه ده حساسيت لرمهاوس ، خو راځه که نه اشنا اوس، خو باران شوى دىله دېنه وروسته هر ديدن سره ازاده خولګۍمخکې ديدن ، خو په صورت کې د امکان شوى دىښکلي د شعر په کتابونو هم تسل نه کويمونږ څومره ښه يو په کنځا مو اطمينان شوى دىيار هسکه غاړه ، سپينه خوله پاس په بلۍ ولاړهساحله راشه چې د ټول عمر جبران شوى دى
نوى غزل _ احمد بختيار ساحل
يار ستا په عشق کې مې د زړه کورګي ته زيان شوى دىخو بيا هم نه وايم چې ماته څه تاوان شوى دىمخکې دې وېل هوا کچه ده حساسيت لرمهاوس ، خو راځه که نه اشنا اوس، خو باران شوى دىله دېنه وروسته هر ديدن سره ازاده خولګۍمخکې ديدن ، خو په صورت کې د امکان شوى دىښکلي د شعر په کتابونو هم تسل نه کويمونږ څومره ښه يو په کنځا مو اطمينان شوى دىيار هسکه غاړه ، سپينه خوله پاس په بلۍ ولاړهساحله راشه چې د ټول عمر جبران شوى دى
نوى غزل _ احمد بختيار ساحل
واوره ورېدلې دهتاته مې ساتلې دهمينه دې سمباله کهزړه نه ښوېدلې دهښکلى يې معنا غواړيسترګه مې وهلې دهغره وفا راکړې دهښار کې مې شيندلې دهدا غزل د زړه غزلتاته مې ليکلې دهتاسره بدمرغه دهمونږ سره ښاغلې دهخير ساحله ښکل يې کهکور ته دې راغلې ده
