نړيوال ښکيلاک او د لرو بر افغان دازادۍ غورځنګ

په ٢١ پیړی کی واړه اوغریب دولتونه څنګه تراستعمار لاندی نیول کیږی؟

tandar
30.10.2010

په ٢١ پیړی کی واړه اوغریب دولتونه څنګه تراستعمار لاندی نیول کیږی؟
زه غواړم چه دټولو نظر دښاغلی ډاکټر نثاراحمد صمدلیکنی ته راواړم
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,
د افغان جګړې تر شا
بسم الله الرحمن الرحیم
دا نن یو ثابت حقیقت دی چی امریکا یو نوﺉ استعماري دولت دی . دا چی بارک اوباما لس میاشتي مخکی وویل چی « موږ نه غواړو نور هېوادونه اشغال کړو » ښه وایی . ځکه : پخوا به د بل هېواد نیول دا وو چی هلته به یې مستقیمأ پوځی حمله کوله او هغه به یې ونیوﺉ ( البته د افغانستان د نیولو په هکله دې لاس وی ! ) خو اوس مخامخ برید لږ کوی لاکن پوځی اډې زیاتی وروړي . پخوا به یې لوی پوځ ( په مستعمره هېواد کی ) دوری هوری سوق کاوه ، خو نن په بې پیلوټه او با پیلوټه طیارو او راکټونو سره کلي ورانوی . پخوا به یې د مستعمرې منابع مستقیمأ وړل خو نن یې « د تحمیلی قراردادونو » په ذریعه غیر مستقیم ځنی وړي . پخوا به ګوډاګی رژیم د دوی په مستقیم کنټرول کی و ، خو نن یې په غیر مستقیم ډول د لیری څخه ( یا د پردې شا ته ) کنټرولوی . پخوا به یې هغه پخپله مسلط کړ ، خو نن یې په ساختګی انتخاباتو سره واکمنوی ( البته د افغانستان د قضیې په هکله دې لاس وی ! ) نو ځکه د اوباما هدف « پخوانی استعمار » دی او په هماغه طریقه سره « نه غواړي چی نور هېوادونه ونیسی » ، بلکی د لیری څخه یې کنټرولوی .

که ښه ورته ځیر سو ، نو و به ګورو چی د امریکا استعماري جنګ نن عمدتأ د منابعو د خپلولو لپاره دی ، یعنی :
لومړی ـ هر ځای په خپلو خاصو ګټو پسی ګرزي ؛
دوهم ـ د منابعو لټه کوی او کنټرول یې اخلي ؛
درېیم ـ پر مارکېټ او بازار تسلط قایموی ؛
څلورم ـ سوداګریزی لاري کنټرولوی ؛
پنځم ـ خپلی دغه ګټی د پوځی اډو په تار پېیی ؛

د دې کار لپاره د هر څه نه مخکی « آزادۍ ګانی ! » ، « دیموکراسي ! » او « آزاد بازار ! » ور اخلی . نوﺉ نسل سیکولر کوی . ځوانان د غربی فرهنګ ، هوسونو ، ښکلاوو ، لباسونو او اخلاقو سره روږد کوی او په دې ډول یې د لویدیځ فساد په ځنځیرونو تړي ، د کورني ژوند یوه یوه خښته په ماتوی . . . او خپل اغراض تطبیقوی . د دې ډول « انحرافی سوغاتونو او آزادۍ ګانو » پیرزوینی همدا نن په افغانستان ، عراق او نورو قرباني سوو هېوادو کی له ورایه ښکاری .

وګورﺉ کله چی د امریکا د خارجه وزارت مرستیاله « رابین رافیل » په ۱۹۹۶ کی سیمی ته راغله او د طالبانو سره یې هم وکتل ، نو دغی لیدنی په افغانستان کی د امریکا ننوتوب او ګټی رسوا کړې . هغې داسی وویل : « موږ ځکه اندیښمن یو چی که سیاسی ثبات راستون نسی نو دلته به اقتصادي فرصتونه له منځه ولاړ سی . » هغه مهال څوک د میرمن رافیل د دې خبري په مطلب ښه نه پوهېدل چی « اقتصادی فرصتونه » یعنی څه ؟ خو وروسته معلومه او ثابته سوه چی هغه د « یونو کال شرکت » لخوا د کسپین او منځنۍ آسیا څخه د تیلو او ګاز پایپ لاینونه وو . د همدې نقشې او پروژې په چوکاټ کی دوه درې ځله د طالبانو استاځي امریکا ته وبلل سول خو مذاکرات ناکام سول او طالبان هم په تور لیست کی راغلل . په دې بهیر کی د سپټمبر تروریسټی حمله وسوه ، پر افغانستان حمله پسی وسوه ، تښتېدلي جنګسالاران د غارونو څخه راویستل سول ، افغانستان اشغال سو ، ایجنټان او ګوډاګیان استخدام سول او په ساختګي رایو ، تقلب او فریب سره مصنوعی رژیم « مشروع ! » سو ، د وارداتي دیموکراسۍ روښانه څراغونه ولګول سول او نن ګورو چی هره خوا ګل و ګلزار دی !

دا تر لمر سپینه ده چی امریکا دښمنانو ته ضرورت لری . امریکا د دښمن لرلو یا دښمن جوړولو څخه پرته یو بې هدفه او بېکاره غوندی هېواد دﺉ . که شوروی اتحاد مړ سو نو القاعده یې ځای ونیوﺉ ، که کمونیزم ولاړﺉ نو تروریزم راغی . که امریکا په لیری سیمو کی د کوم ظالم رژیم سره ملګری سی یا کوم ګوډاګی رژیم تولید او نصب کړی ، نو د هغه مخالفین به مقاومت پیل کړی چی امریکا به ضرور هغوی « ښورښیان » یا « تروریسټان » وبولی او پر ضد به یې پوځی کومک ورولیږی ، که نه پخپله به « خدمت ! » ته حاضر سی ( چی ښه بېلګه یې افغانستان او عراق دی ) .
بس په دې ډول واشنګټن دمخه وی د « تروریزم ! » بابولاله وایی ، ملګري یې لکه ورا تر شا پسی ځی او کسر یا مصرع ورسره غبرګوي او ټول په ګډه د اسلامی هېوادو د واټونو څخه په ډمامو او نغارو تیریږی .

په هغو ظاهری اهدافو پسی چی امریکا په خپل سر او خپله اراده افغانستان ته راغلې وه ، دا دي :
لومړی ـ د طالبانو ماتول او د القاعده محوه کول ؛
دوهم ـ د افغانستان بیا رغوَنه ؛
درېیم ـ د مخدره موادو د کښت او کاروبار ختمول ؛
څلورم ـ د یوې دیموکراتیکی ټولنی او دیموکراتیک دولت جوړول ؛
پنځم ـ د بشری حقوقو تأمین او پر ښځو د ظلمونو پای ته رسول ؛

خو پوښتنه دا ده چی آیا نوموړي هدفونه په تیرو نهو کالو کی حاصل او تر سره سول ؟ بله پوښتنه دا چی : د نړۍ ستر ځواک ( امریکا ) همدلته دی ، د نړۍ ستر پوځی تړون ( ناټو ) همدلته دی ، ۲۸ سرمایدار ترین هېوادونه همدلته دي ، په سلګونو بلیونه ډالره راوبهېدل ، د نړۍ له هره کونجه « دوستان ! » رامات سول ، خو دا ولی نه بیا هم امنیت راغی ، نه ملی حکومت ، نه ثبات ، نه ارامي او نه ترقی راغله ؟ نه جنګ او مقاومت ختم سو ، نه فساد او مخدره مواد ختم سول ، نه مسلسل پوځی عملیات او نه هم نیوني او ظلمونه پای ته و رسېدل . دا ولی ؟ ځواب او تریخ حقیقت دا دی چی افغانستان د نوو استعمارچیانو لخوا د ټوپ د یوې تختې غوندی استعمالیږی او افغانستان د اشغالګرانو لپاره هدف نه بلکی د هدف یوه وسیله ده . همدا علت دی چی افغانستان د خپل حساس او سوق الجیشی موقعیت قرباني سوی دی او د خپل دغه مهم دریځ سزاوی ګالي او د افغان جګړې تر شا همدا حقایق پټ دي .

هو ، ځینو افغانانو ته امریکا د دوی معبود ګرځېدلی و . دوی چی ویل د جنت او دوږخ کیلۍ د واشنګټن په لاس کی دي . دوی ویل چی د امریکا په تشریف راوړو سره به د افغانستان په ویالو کی عسل او شیدې وبهیږی او هر نعمت چی غواړو هغه به ورسره راوړي . خو اوس پسله نهو کالو څخه ګورو چی امریکا افغانانو ته ګناه راوړه ، اور یې راووړ ، جګړه او وینی بهېدل یې راوړل او بس . لنډه دا چی امریکا د رحمت باران نه بلکی د ظلمت توپان ثابت سو چی هر څه یې تالا والا او پوپناه کړل . مګر هغوی او ګومارلو ته یې باید ثابته سوې وی چی که مو هېواد بلواک دی ، ولس یې خپلواک دی ! اللهم اشفل الظالمین باالظالمین . والسلام

ډاکټر نثار احمد صمد
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,
دیرغلګرو په سر تندر