اسلام، اسلامي شرعه او د اسلام تاریخ
اسلامي اقتصادي نظام - تجارت ، خرده پلورل او رانيول ، قرض الحسنه
ع کريم حليمي
09.10.2008
درنو او مکرمو وړونو او خويندو او بلخصوص مکرم غيرت صاحب،
السلام عليکم و رحمته الله و برکاته !
بِسمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
يَأَيُّهَا الَّذِينَ ءَامَنُوا إِذَا تَدَايَنتُم بِدَيْنٍ إِلى أَجَلٍ مُّسمًّى فَاكتُبُوهُ وَ لْيَكْتُب بَّيْنَكُمْ كاتِب بِالْعَدْلِ وَ لا يَأْب كاتِبٌ أَن يَكْتُب كمَا عَلَّمَهُ اللَّهُ فَلْيَكتُب وَ لْيُمْلِلِ الَّذِى عَلَيْهِ الْحَقُّ وَ لْيَتَّقِ اللَّهَ رَبَّهُ وَ لا يَبْخَس مِنْهُ شيْئاً فَإِن كانَ الَّذِى عَلَيْهِ الْحَقُّ سفِيهاً أَوْ ضعِيفاً أَوْ لا يَستَطِيعُ أَن يُمِلَّ هُوَ فَلْيُمْلِلْ وَلِيُّهُ بِالْعَدْلِ وَ استَشهِدُوا شهِيدَيْنِ مِن رِّجَالِكمْ فَإِن لَّمْ يَكُونَا رَجُلَينِ فَرَجُلٌ وَ امْرَأَتَانِ مِمَّن تَرْضوْنَ مِنَ الشهَدَاءِ أَن تَضِلَّ إِحْدَاهُمَا فَتُذَكرَ إِحْدَاهُمَا الاُخْرَى وَ لا يَأْب الشهَدَاءُ إِذَا مَا دُعُوا وَ لا تَسئَمُوا أَن تَكْتُبُوهُ صغِيراً أَوْ كبِيراً إِلى أَجَلِهِ ذَلِكُمْ أَقْسط عِندَ اللَّهِ وَ أَقْوَمُ لِلشهَدَةِ وَ أَدْنى أَلا تَرْتَابُوا إِلا أَن تَكُونَ تِجَرَةً حَاضِرَةً تُدِيرُونَهَا بَيْنَكمْ فَلَيْس عَلَيْكمْ جُنَاحٌ أَلا تَكْتُبُوهَا وَ أَشهِدُوا إِذَا تَبَايَعْتُمْ وَ لا يُضارَّ كاتِبٌ وَ لا شهِيدٌ وَ إِن تَفْعَلُوا فَإِنَّهُ فُسوقُ بِكمْ وَ اتَّقُوا اللَّهَ وَ يُعَلِّمُكمُ اللَّهُ وَ اللَّهُ بِكلِّ شىْءٍ عَلِيمٌ(282)سوره بقره
پورته آية- أطول او اوږدترينه آيه ده په ټول قر آن مجيد کښي
لنډه ژباړه -اې هغه کسانو چه ايمان ئې راوړی دی ، په هغه وخت کښي چه معامله کوۍ
تاسي په قرض سره تر معلومي نېټې پوري وليکۍ هغه ،او بايد دي چه و ئې
ليکي ستاسو په منځ کښي يو ليکونکی په انصاف سره او منع دي نه کوي
ليکوونکی لدې څخه چه وليکي ، لکه ښوونه چه الله پاک کړېده ده ته نو
بايد ده چه وليکي او خامخا دي اقرار وکي هغه سړی چه پر غاړه حق وي
او بايد ده چه و بېرېږي د خدای څخه چه رب دده دی ، او ندي کموي دئ
له حق څخه شئ ، نو که وو هغه څوک چه وي په ده هغه قرض ، کم عقل يا
عاجز يا ډېر زوړ او يا طاقت ئې نه وي د دې چه اقرار وکي د دې ، نو
بايده چه اقرار وکړي واکدار دده ، په انصاف سره ، او حاضر کړۍ په
دې کار باندي دوه شاهدان لتاسوڅخه (مسلمانان ) نو که نه وه دوه شاهدان
سړي دوه کسه ، نو يو دي سړی وي او دوې ښځي ،دهغه چا څخه چه تاسي
په خوښ ياست ،له شاهدانو څخه که چيري هيره کړي يوه ،د دواړو ښځو نه
نو ورپياد به کړي ،يوه له دې دواړو نه هغه بلي ته ، او منعه دي نه کوي
په هغه وخت کښي چه راوبلل سي دوی ، او مه خفه کېږۍ له دې څخه
چه ليکۍ دا قرض لږ وي او که ډېر وي، تر نېټې د هغه پوري ، دا ليکل
ستاسي ښه انصاف دی ، په نزد د خدای او ډېر محکم دی د پاره د ادا
د شاهدۍ ، او ډېر نزدې دۍ دېته چه نه به شکمند کېږۍ تاسي ،مګر
که وي دامعامله ستاسي سوداګري يعني خرده فروشي لاس په لاس
په منځ خپل کښي نو نسته په تاسي هيڅ ګناه ، چه وه اې نه ليکۍ هغه
............
الَّذِينَ يَأْكلُونَ الرِّبَوا لا يَقُومُونَ إِلا كَمَا يَقُومُ الَّذِى يَتَخَبَّطهُ الشيْطنُ مِنَ الْمَس ذَلِك بِأَنَّهُمْ قَالُوا إِنَّمَا الْبَيْعُ مِثْلُ الرِّبَوا وَ أَحَلَّ اللَّهُ الْبَيْعَ وَ حَرَّمَ الرِّبَوا فَمَن جَاءَهُ مَوْعِظةٌ مِّن رَّبِّهِ فَانتَهَى فَلَهُ مَا سلَف وَ أَمْرُهُ إِلى اللَّهِ وَ مَنْ عَادَ فَأُولَئك أَصحَب النَّارِ هُمْ فِيهَا خَلِدُونَ(275)سوره بقره
ژباړه -هغه څوک چه خوري دوۍ سود نه به پاڅيږي دوۍ يعني له قبرونو مګر
لکه پاڅي هغه چه حواس يي خراب کړيوي شيطان له لېونتوب نه دا کار چه دی
په سبب د دې دی چه بېشکه دوۍ به ويل چه بيع په مثل د سود ده ، او حلاله
کړېده خدای بيعه او حرام کړی ئې دی سود ، نو هر څوک چه راسي نصيحت
او پند ته (د طرفه د رب )نو منع سو يعني داسود ، نو دۍ ده ته (خدای ته
سپارلې ) هغه پخوا چه تېر سوي دي ، او هر څوک چه بيرته وګرځېده
نو دغه صاحبان د اور دي ، چه دوۍ به په دې اور کښي تل وي
يَمْحَقُ اللَّهُ الرِّبَوا وَ يُرْبى الصدَقَتِ وَ اللَّهُ لا يُحِب كلَّ كَفَّارٍ أَثِيمٍ(276)سوره بقره
ژاړه -کموي خدای مال د سود يعني برکت ئې اخلي ، او زياته وي خيراتونه
او الله دوست نه لري يعني الله دوستي نه کوي هر سخت ګنهکار سره
إِنَّ الَّذِينَ ءَامَنُوا وَ عَمِلُوا الصلِحَتِ وَ أَقَامُوا الصلَوةَ وَ ءَاتَوُا الزَّكوةَ لَهُمْ أَجْرُهُمْ عِندَ رَبِّهِمْ وَ لا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَ لا هُمْ يَحْزَنُونَ(277)سوره بقره
وَ لا تَقْرَبُوا مَالَ الْيَتِيمِ إِلا بِالَّتى هِىَ أَحْسنُ حَتى يَبْلُغَ أَشدَّهُ وَ أَوْفُوا الْكيْلَ وَ الْمِيزَانَ بِالْقِسطِ لا نُكلِّف نَفْساً إِلا وُسعَهَا وَ إِذَا قُلْتُمْ فَاعْدِلُوا وَ لَوْ كانَ ذَا قُرْبى وَ بِعَهْدِ اللَّهِ أَوْفُوا ذَلِكمْ وَصاكُم بِهِ لَعَلَّكمْ تَذَكَّرُونَ(152)سوره انعام
مکرم او محترم غيرت صاحب ليکلي وه چه :
(( یو څو عادلانه نخښو نشانو يا عدالتي احساس او غوښتنو سره دیو بیلګړي اقتصاد ي سیستم خو نه په تیوريکې او نه هم په عملی توګه عیاریدای شي ۰
نو د پانګوال مردار خور اقتصاد بدیل او الټرناتیف تر اوسه پورې هیچیرې نه دی پېژندل شوی او نه منځته راغلی دی۰ آیا متأسفانه همداسې نه ده؟))
محترما !
هو! ور ښوول سوي دي ،او په نظري او عملي ډول ور پېژندل سوي وو
ټول غربي اقتصاد -زېربنا ئې پراسلامي اصولو تکيه لري ، او يوه حرامه طريقه
ئې چه ربا ده اسلامي نده ، که رانيول دي که خرڅول دي که شراکت دی که
مضاربت دی او اجاره کول دي او که افلاس او که ضمانت
پورته معاملوته شرعي اصول سته او غرب له دغه اسلامي اساساتو او اصول
څخه استفاده کړې ده
او هر وخت چه غربي اقتصاد له خطره سره مخ کيږي سبب ئې دغه ناروا سود
کيږي ، بل څه نه
د سود او ربا عيب دا دی چه يوي کوچنۍ حلقي ته ګټه رسوي او نور نو ټوله
انساني ټولنه له در بدرۍ خوارۍ او سخت کارته دروي اوبس
اما که په نړۍ کښي سود او ربا عوض شي په قرض الحسنه نو ټوله نړۍ به
هيڅ وخت اقتصادي خطر سره مخ نه شي ، لکه دا نن چه ئې بوغاري او چغاري
پورته کړي
حکومت دی چه ملت ،مؤسسو ته پيسې په سود ورکوي ، چه دا کار ناروا عمل
دي
او بل ناروا کار ئې دا کړي وو چه داسي خلکو ته ئې پيسې په سود ورکړي
وې چه هغوی سفِيهاً أَوْ ضعِيفاً وه دا ئې بل ناروا ،او درېيم ناروا کار ئې دا
کړی وو هغه کاتب چه کوم د ګروۍ سندونوه ليکلي وه قرضدار ته صحيح نه
تشريح کول ، ولي چه حکومت او اوله درجه بانکونو غوښته چه دغه حالت
منځ ته راولي ، چه دا ئې بيا پر سود خورۍ سربېره بله سود خوري ده
مکرم غيرت صاحب تاسو ته معلومه ده چه زه ليکوال نه يم ، که تاسو پر
اسلامي اقتصاد نيوکه لرۍ ، نو د نقاد په صفت ئې مطرح کړۍ
او ستاسو پوښتني او تفحص مي ډېر خوښيږي ، او ستاسو له پوښتنو
څخه زه زدکړه کوم ، زه نه پوهېږم چه کوم مطالب اومسأَلې وګورم
کله چه تاسو موضوع مطرح کړي نوماته د زدکړي دروازه خلاصه شي
په ډېره مينه
ع کريم حليمي
17.10.2008
د نړۍ پر مخ دوه شيه سته چه تر نورو شيانو ډېر مهم ،او د اهميت وړي او
د نبي شريعت هم په ډېره درنه سترګه ورته کتلي او هم ئې په عمل ثابته کړې
چه يو اخلاق ، اوبل اقتصاد
که د تجارتي معاملاتو څخه اخلاق لري کړو نو د دې تجارت د معاملې نوم
غلا،پرېب ، trick ٠٠٠٠٠٠ وي
په انساني ټولنو کښي اقتصادي معاملې هغه وخت د غلا،فرېب او ټريک
سرحد ته رسيږي ،يا په مرور د زمان د غلا او فرېب سرحد ته رسيږي
چه حجت نه وي ليکل شوی
نو دغه سبب دۍ چه په قران مجيد کښي اطولترين ايات شريف په ټول قران
کښي د اقتصادي معاملاتو لپاره را استول شويدی
حجت ليکل په اسلامي اصولو کښي فرض دی ، او چه زمانه ئې راورسېږي
واجب کيږي ، په هره ټولنه کښي چه افراد اقتصادي معاملې بېله ليکلو ترسره
کوي ، په هغو ټولنو کښي بدبختۍ ، شرونه ، دعوې بې اندازې ډېري وي
په هره ټولنه کښي چه اقتصاد خرابيږي ، حکومت او حکم دارۍ ته تاوان پېښ
کيږي ، او که د ټولني اخلاق خراب سي نو حکومت له منځه ځي
اوس نو راځو دا درو اقتصادي نظامونو ته
اسلامي اقتصادي نظام ، غربي اقتصادي نظام او چپي ااقتصادي نظام
چپي اقتصادي نظام خو هيځ په تبصيره نه ارزي د اسلامي اصولو له نظره
ولي چه شخصي ملکيت په دې نظام کښي نسته ، او دا له طبيعت څخه
ماسېوانظام وو
او غربي اقتصادي نظامونه دوه ډوله دي ، يوهغه دي چه ملي بېنک ولري
او يو هغه ملکونه دي چه ملي بېنک نه لري
او په دواړو اقتصادي نظامونو کښي پر توليد، قيمت کنترول نسته
تر هغه وخته پوري چه ملي منافعو ته خطر نه وي ، که ملي منافعو ته خطر
پېښېدلۍ نو حکومت پر توليداتو ، صادراتو او قيمتونو کنترول لګوي
په اکثره ملکونوکښي ټول معدنونه او مينرالونه د حکومت په مال کښي
حساب دي ، اوبل د غرب په بانکي او سرمايه ګزاري سسټم کښي د هر
سړي ياشرکت سرمايه تضمين ده ، اما د سهمي شرکت د سهم ارزښت
تضمين نسته
غربي اقتصاد تقريبا ٧٥ % پر توليدا تو ولاړ او ٢٠ % نقدي ګټه ، او ګروي
دغرب اقتصاد پوهان او حکومت همېشه کوښښ کوي چه داسي قوانين او
نومونه وضع کړي چه د اسلامي فقهي سره په ټکر کښي نوي ، د غرب بانکونه
پيسې په ربا( usury) ورکوي او په ربا ( usury ) اخلي اما د ربا له نامه څخه
کار نه اخلي ، د ګروۍ mortgage له نامه کار اخلي ، دې ته حيله
هم ويل کېدای شي
اسلامي اقتصادي نظام او سرمايه ګزاري
د نبي عليه السلام په عصر کښي صناعت ، زراعت ،اخراج معدن ،شراکت
دجنس تجارت ، واريدات ، صادرات ، صرافي ، حواله ، اجاره ،سلم،کراهه،
ترانسپورټ ،٠٠٠٠٠٠٠٠ معاملات مروج وه ، يو شئ نه وو (بېنک )
خو ډېر ابتدائې بانکي نظام وو ، چه بېنک ئې نه شوو بللای ، خو د بېنک
بنياد ئې ګڼلی سوو ، په هغه عصر کښي خلکو په تقوا داره او سرمايه دارو
خلکوته خپل د پس انداز پيسې په امانت ډول ورکولي ، چه د هغو له جملې
څخه يو حضرت الزُّبَيْر رحمته الله عليه وو ، حضرت زبير په دې اندازه سرمايه
دار او خان وو کله چه شهيد شو ، څلور ښځي ئې کونډي سوې او هري يوې ته
ئې هشتکه په حق کښي يومليون دوه لکه ور ورسېده
او د حضرت زبير سره د خلکو تر دوه مليونه زياتي پيسې امانت يا deposit
پرتې وې يعني زبير د زماني بېنک وو
په نن عصر کښي کوم نوی تجارت کار او بار منځ ته ندي راغلي بيله سهمي
شرکتونو ، يعني يوازي د سهمونو رانيول او خرڅېدل
نور بيا که ژوند وو
ع کريم حليمي
27.10.2008
سياست او اقتصاد سره لازم او ملزم دي
سياست ټولني ته تأْمين او ضمانت ورکوي چه ټولنه په امن کښي وي ، او
هغه څوک چه د ټولني د امن خدمت ته ملا تړي او د ټولي افراد دا وظيفه ور
وسپاري هغه سياست وال شي ، او سياستوال د ملت نمايندګان دي او يوه بله
فرعي وظيفه هم لري چه هغه ته اقتصاد ويل کيږي يعني
د مال تقسيمول په عدل سره اقتصاد بلل کيږي
د اسلام اقتصاد دوې پاليسۍ لري يوه داخلي او بله جارجي
خارجي پاليسي عبارت ده
إِنَّمَا الصدَقَت لِلْفُقَرَاءِ وَ الْمَسكِينِ وَ الْعَمِلِينَ عَلَيهَا[color=cyan:4656aa7339] وَ الْمُؤَلَّفَةِ قُلُوبهُمْ [/color:4656aa7339]وَ فى الرِّقَابِ وَ الْغَرِمِينَ وَ فى سبِيلِ اللَّهِ وَ ابْنِ السبِيلِ فَرِيضةً مِّنَ اللَّهِ وَ اللَّهُ عَلِيمٌ حَكيمٌ(60)
دې اخلاقوته غرب NGO وايي ، او اسلام ئې((مؤلفه القلوب يادوي
(اسلامي NGO ). ))
ع کريم حليمي
08.11.2008
داخلي پاليسي ئې زکات، او قرض حسنه بلل کېدی سي يا ده
خُذْ مِنْ أَمْوَلهِِمْ صدَقَةً تُطهِّرُهُمْ وَ تُزَكِّيهِم بهَا
ددوی له مالونو څخه صدقه واله د دې په وسيله پاک کړې او ترتيب
او بل حکومت ته لازمه ده چه ذخيرې جوړي کړي
ثمَّ يَأْتى مِن بَعْدِ ذَلِك سبْعٌ شِدَادٌ يَأْكلْنَ مَا قَدَّمْتُمْ لهَُنَّ إِلا قَلِيلاً مِّمَّا تحْصِنُونَ(48)
لکه دغنمو،جوار ،او د سوځولو مواد تېل او د ډبرو سکار ٠٠٠٠٠
چه قحطۍ او نرخ او نوا مخه ونيسي
او بل حربي قوه د اقتصاد له پاره ضرور او لازمي شئ ده
هيڅ داسي ټولنه نسته پر نړۍ ،چه اقتصادي نظام ئې دښمن وه نه لري
نو د هر اقتصادي نظام له پاره عسکري او حربي قوه لازمه ده
چه اقتصاد په ښور راولي ،او هم ئې ساتنه کوي ،
وَ أَعِدُّوا لَهُم مَّا استَطعْتُم مِّن قُوَّةٍ وَ مِن رِّبَاطِ الْخَيْلِ تُرْهِبُونَ بِهِ عَدُوَّ اللَّهِ وَ عَدُوَّكمْ وَ ءَاخَرِينَ مِن دُونِهِمْ لا تَعْلَمُونَهُمُ اللَّهُ يَعْلَمُهُمْ وَ مَا تُنفِقُوا مِن شىْءٍ فى سبِيلِ اللَّهِ يُوَف إِلَيْكُمْ وَ أَنتُمْ لا تُظلَمُونَ(60)
او بل مهيم شئ مواصلات دي ، اويو جز د اقتصاد بلل کيږي ،
او ملت ته لازمه ده چه د مواصلاتو له پاره مصرف وکړي
"إذا مات ابن آدم انقطع عمله إلا من ثلاث:[color=white:0698361b67] صدقة جارية، [/color:0698361b67]أو [color=blue:0698361b67]علم ينتفع به، [/color:0698361b67]أو ولد صالح يدعو له"
حکومت ته اجازه نسته چه د زکات پيسې په مواصلاتو خرڅي کړي
مواصلات به ملت د صدقې جاري په نيت جوړه وي ، چه د نن عصر پوهانو
دې ته لاره جوړه کړې چه د حق العبور په مصرف په سړکونه جوړه وي
او دا به د تول ملت ثواب جاري عمل وي ،
او بل په اسلامي نظام کښي خيريه مؤسسې ،بيت المال، لازمي دي
بيت المال پر حکومت لازم او خيريه مؤسسې پر ملت
نور بيا
ع کريم حليمي
09.11.2008
يوه خبره ډېر ضرور بولم هغه داده چه
اسلامي اقتصاد يو نابلده او نوئ نظام نه دی ،په زرهاوو کلونه تاريخ لري
دعدل او قضائي اصول هم په زرهاوو کلونه تاريخ لري ، د پخوا اديانو هم
اقتصادي نظام او اخلاق درلوده او هم ئې محکمه درلودله ، داسي نده چه
د اسلام له راتګ سره نو پر ټول پخواني اخلاقو خط راکش سو
زموږ خواږه نبي صلی الله عليه وسلم د عدل او اقتصاد په تمام ورسول
" بُعِثْتُ لأُتَمِّمَ حُسْنَ الأَخْلاَقِ " .
ژباړه :- زه دښو اخلاق د تکمل د پاره رالېږل سوي يم
او ډېر لږ ئې د خالق په امر حرام کړه ،لکه خمر ،ربا ٠٠٠٠٠٠٠٠
د مبارک په وخت کښي روم داسي محمکه ،عدليي اصول درلوده
او موږ تر نن ورځ د هرقل د محکمي له قاعده کلي څخه استفاده کوو
او د هرقل د محکمې قاعده نن هم معتبره ده ، خو په ډېر لږ تغير سره
بيا هم اسلامي او غيري اسلامي ملکونه د هرقل له قاعدې فايده اخلي
له دې لاندي حديث شريف څخه څرګنديږي چه اصول ئې منلي ښايسته وه
او نن هم معروف دي په ټوله نړۍ کي
ـ حَدَّثَنَا أَبُو الْيَمَانِ الْحَكَمُ بْنُ نَافِعٍ، قَالَ أَخْبَرَنَا شُعَيْبٌ، عَنِ الزُّهْرِيِّ، قَالَ أَخْبَرَنِي عُبَيْدُ اللَّهِ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عُتْبَةَ بْنِ مَسْعُودٍ، أَنَّ عَبْدَ اللَّهِ بْنَ عَبَّاسٍ، أَخْبَرَهُ أَنَّ أَبَا سُفْيَانَ بْنَ حَرْبٍ أَخْبَرَهُ أَنَّ هِرَقْلَ أَرْسَلَ إِلَيْهِ فِي رَكْبٍ مِنْ قُرَيْشٍ ـ وَكَانُوا تُجَّارًا بِالشَّأْمِ ـ فِي الْمُدَّةِ الَّتِي كَانَ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم مَادَّ فِيهَا أَبَا سُفْيَانَ وَكُفَّارَ قُرَيْشٍ، فَأَتَوْهُ وَهُمْ بِإِيلِيَاءَ فَدَعَاهُمْ فِي مَجْلِسِهِ، وَحَوْلَهُ عُظَمَاءُ الرُّومِ ثُمَّ دَعَاهُمْ وَدَعَا بِتَرْجُمَانِهِ فَقَالَ أَيُّكُمْ أَقْرَبُ نَسَبًا بِهَذَا الرَّجُلِ الَّذِي يَزْعُمُ أَنَّهُ نَبِيٌّ فَقَالَ أَبُو سُفْيَانَ فَقُلْتُ أَنَا أَقْرَبُهُمْ نَسَبًا. فَقَالَ أَدْنُوهُ مِنِّي، وَقَرِّبُوا أَصْحَابَهُ، فَاجْعَلُوهُمْ عِنْدَ ظَهْرِهِ. ثُمَّ قَالَ لِتَرْجُمَانِهِ قُلْ لَهُمْ إِنِّي سَائِلٌ هَذَا عَنْ هَذَا الرَّجُلِ، فَإِنْ كَذَبَنِي فَكَذِّبُوهُ. فَوَاللَّهِ لَوْلاَ الْحَيَاءُ مِنْ أَنْ يَأْثِرُوا عَلَىَّ كَذِبًا لَكَذَبْتُ عَنْهُ، ثُمَّ كَانَ أَوَّلَ مَا سَأَلَنِي عَنْهُ أَنْ قَالَ كَيْفَ نَسَبُهُ فِيكُمْ قُلْتُ هُوَ فِينَا ذُو نَسَبٍ. قَالَ فَهَلْ قَالَ هَذَا الْقَوْلَ مِنْكُمْ أَحَدٌ قَطُّ قَبْلَهُ قُلْتُ لاَ. قَالَ فَهَلْ كَانَ مِنْ آبَائِهِ مِنْ مَلِكٍ قُلْتُ لاَ. قَالَ فَأَشْرَافُ النَّاسِ يَتَّبِعُونَهُ أَمْ ضُعَفَاؤُهُمْ فَقُلْتُ بَلْ ضُعَفَاؤُهُمْ. قَالَ أَيَزِيدُونَ أَمْ يَنْقُصُونَ قُلْتُ بَلْ يَزِيدُونَ. قَالَ فَهَلْ يَرْتَدُّ أَحَدٌ مِنْهُمْ سَخْطَةً لِدِينِهِ بَعْدَ أَنْ يَدْخُلَ فِيهِ قُلْتُ لاَ. قَالَ فَهَلْ كُنْتُمْ تَتَّهِمُونَهُ بِالْكَذِبِ قَبْلَ أَنْ يَقُولَ مَا قَالَ قُلْتُ لاَ. قَالَ فَهَلْ يَغْدِرُ قُلْتُ لاَ، وَنَحْنُ مِنْهُ فِي مُدَّةٍ لاَ نَدْرِي مَا هُوَ فَاعِلٌ فِيهَا. قَالَ وَلَمْ تُمْكِنِّي كَلِمَةٌ أُدْخِلُ فِيهَا شَيْئًا غَيْرُ هَذِهِ الْكَلِمَةِ. قَالَ فَهَلْ قَاتَلْتُمُوهُ قُلْتُ نَعَمْ. قَالَ فَكَيْفَ كَانَ قِتَالُكُمْ إِيَّاهُ قُلْتُ الْحَرْبُ بَيْنَنَا وَبَيْنَهُ سِجَالٌ، يَنَالُ مِنَّا وَنَنَالُ مِنْهُ. قَالَ مَاذَا يَأْمُرُكُمْ قُلْتُ يَقُولُ اعْبُدُوا اللَّهَ وَحْدَهُ، وَلاَ تُشْرِكُوا بِهِ شَيْئًا، وَاتْرُكُوا مَا يَقُولُ آبَاؤُكُمْ، وَيَأْمُرُنَا بِالصَّلاَةِ وَالصِّدْقِ وَالْعَفَافِ وَالصِّلَةِ. فَقَالَ لِلتَّرْجُمَانِ قُلْ لَهُ سَأَلْتُكَ عَنْ نَسَبِهِ، فَذَكَرْتَ أَنَّهُ فِيكُمْ ذُو نَسَبٍ، فَكَذَلِكَ الرُّسُلُ تُبْعَثُ فِي نَسَبِ قَوْمِهَا، وَسَأَلْتُكَ هَلْ قَالَ أَحَدٌ مِنْكُمْ هَذَا الْقَوْلَ فَذَكَرْتَ أَنْ لاَ، فَقُلْتُ لَوْ كَانَ أَحَدٌ قَالَ هَذَا الْقَوْلَ قَبْلَهُ لَقُلْتُ رَجُلٌ يَأْتَسِي بِقَوْلٍ قِيلَ قَبْلَهُ، وَسَأَلْتُكَ هَلْ كَانَ مِنْ آبَائِهِ مِنْ مَلِكٍ فَذَكَرْتَ أَنْ لاَ، قُلْتُ فَلَوْ كَانَ مِنْ آبَائِهِ مِنْ مَلِكٍ قُلْتُ رَجُلٌ يَطْلُبُ مُلْكَ أَبِيهِ، وَسَأَلْتُكَ هَلْ كُنْتُمْ تَتَّهِمُونَهُ بِالْكَذِبِ قَبْلَ أَنْ يَقُولَ مَا قَالَ فَذَكَرْتَ أَنْ لاَ، فَقَدْ أَعْرِفُ أَنَّهُ لَمْ يَكُنْ لِيَذَرَ الْكَذِبَ عَلَى النَّاسِ وَيَكْذِبَ عَلَى اللَّهِ، وَسَأَلْتُكَ أَشْرَافُ النَّاسِ اتَّبَعُوهُ أَمْ ضُعَفَاؤُهُمْ فَذَكَرْتَ أَنَّ ضُعَفَاءَهُمُ اتَّبَعُوهُ، وَهُمْ أَتْبَاعُ الرُّسُلِ، وَسَأَلْتُكَ أَيَزِيدُونَ أَمْ يَنْقُصُونَ فَذَكَرْتَ أَنَّهُمْ يَزِيدُونَ، وَكَذَلِكَ أَمْرُ الإِيمَانِ حَتَّى يَتِمَّ، وَسَأَلْتُكَ أَيَرْتَدُّ أَحَدٌ سَخْطَةً لِدِينِهِ بَعْدَ أَنْ يَدْخُلَ فِيهِ فَذَكَرْتَ أَنْ لاَ، وَكَذَلِكَ الإِيمَانُ حِينَ تُخَالِطُ بَشَاشَتُهُ الْقُلُوبَ، وَسَأَلْتُكَ هَلْ يَغْدِرُ فَذَكَرْتَ أَنْ لاَ، وَكَذَلِكَ الرُّسُلُ لاَ تَغْدِرُ، وَسَأَلْتُكَ بِمَا يَأْمُرُكُمْ، فَذَكَرْتَ أَنَّهُ يَأْمُرُكُمْ أَنْ تَعْبُدُوا اللَّهَ، وَلاَ تُشْرِكُوا بِهِ شَيْئًا، وَيَنْهَاكُمْ عَنْ عِبَادَةِ الأَوْثَانِ، وَيَأْمُرُكُمْ بِالصَّلاَةِ وَالصِّدْقِ وَالْعَفَافِ. فَإِنْ كَانَ مَا تَقُولُ حَقًّا فَسَيَمْلِكُ مَوْضِعَ قَدَمَىَّ هَاتَيْنِ، وَقَدْ كُنْتُ أَعْلَمُ أَنَّهُ خَارِجٌ، لَمْ أَكُنْ أَظُنُّ أَنَّهُ مِنْكُمْ، فَلَوْ أَنِّي أَعْلَمُ أَنِّي أَخْلُصُ إِلَيْهِ لَتَجَشَّمْتُ لِقَاءَهُ، وَلَوْ كُنْتُ عِنْدَهُ لَغَسَلْتُ عَنْ قَدَمِهِ. ثُمَّ دَعَا بِكِتَابِ رَسُولِ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم الَّذِي بَعَثَ بِهِ دِحْيَةُ إِلَى عَظِيمِ بُصْرَى، فَدَفَعَهُ إِلَى هِرَقْلَ فَقَرَأَهُ فَإِذَا فِيهِ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ. مِنْ مُحَمَّدٍ عَبْدِ اللَّهِ وَرَسُولِهِ إِلَى هِرَقْلَ عَظِيمِ الرُّومِ. سَلاَمٌ عَلَى مَنِ اتَّبَعَ الْهُدَى، أَمَّا بَعْدُ فَإِنِّي أَدْعُوكَ بِدِعَايَةِ الإِسْلاَمِ، أَسْلِمْ تَسْلَمْ، يُؤْتِكَ اللَّهُ أَجْرَكَ مَرَّتَيْنِ، فَإِنْ تَوَلَّيْتَ فَإِنَّ عَلَيْكَ إِثْمَ الأَرِيسِيِّينَ وَ{يَا أَهْلَ الْكِتَابِ تَعَالَوْا إِلَى كَلِمَةٍ سَوَاءٍ بَيْنَنَا وَبَيْنَكُمْ أَنْ لاَ نَعْبُدَ إِلاَّ اللَّهَ وَلاَ نُشْرِكَ بِهِ شَيْئًا وَلاَ يَتَّخِذَ بَعْضُنَا بَعْضًا أَرْبَابًا مِنْ دُونِ اللَّهِ فَإِنْ تَوَلَّوْا فَقُولُوا اشْهَدُوا بِأَنَّا مُسْلِمُونَ} قَالَ أَبُو سُفْيَانَ فَلَمَّا قَالَ مَا قَالَ، وَفَرَغَ مِنْ قِرَاءَةِ الْكِتَابِ كَثُرَ عِنْدَهُ الصَّخَبُ، وَارْتَفَعَتِ الأَصْوَاتُ وَأُخْرِجْنَا، فَقُلْتُ لأَصْحَابِي حِينَ أُخْرِجْنَا لَقَدْ أَمِرَ أَمْرُ ابْنِ أَبِي كَبْشَةَ، إِنَّهُ يَخَافُهُ مَلِكُ بَنِي الأَصْفَرِ. فَمَا زِلْتُ مُوقِنًا أَنَّهُ سَيَظْهَرُ حَتَّى أَدْخَلَ اللَّهُ عَلَىَّ الإِسْلاَمَ. وَكَانَ ابْنُ النَّاظُورِ صَاحِبُ إِيلِيَاءَ وَهِرَقْلَ سُقُفًّا عَلَى نَصَارَى الشَّأْمِ، يُحَدِّثُ أَنَّ هِرَقْلَ حِينَ قَدِمَ إِيلِيَاءَ أَصْبَحَ يَوْمًا خَبِيثَ النَّفْسِ، فَقَالَ بَعْضُ بَطَارِقَتِهِ قَدِ اسْتَنْكَرْنَا هَيْئَتَكَ. قَالَ ابْنُ النَّاظُورِ وَكَانَ هِرَقْلُ حَزَّاءً يَنْظُرُ فِي النُّجُومِ، فَقَالَ لَهُمْ حِينَ سَأَلُوهُ إِنِّي رَأَيْتُ اللَّيْلَةَ حِينَ نَظَرْتُ فِي النُّجُومِ مَلِكَ الْخِتَانِ قَدْ ظَهَرَ، فَمَنْ يَخْتَتِنُ مِنْ هَذِهِ الأُمَّةِ قَالُوا لَيْسَ يَخْتَتِنُ إِلاَّ الْيَهُودُ فَلاَ يُهِمَّنَّكَ شَأْنُهُمْ وَاكْتُبْ إِلَى مَدَايِنِ مُلْكِكَ، فَيَقْتُلُوا مَنْ فِيهِمْ مِنَ الْيَهُودِ. فَبَيْنَمَا هُمْ عَلَى أَمْرِهِمْ أُتِيَ هِرَقْلُ بِرَجُلٍ أَرْسَلَ بِهِ مَلِكُ غَسَّانَ، يُخْبِرُ عَنْ خَبَرِ رَسُولِ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم فَلَمَّا اسْتَخْبَرَهُ هِرَقْلُ قَالَ اذْهَبُوا فَانْظُرُوا أَمُخْتَتِنٌ هُوَ أَمْ لاَ. فَنَظَرُوا إِلَيْهِ، فَحَدَّثُوهُ أَنَّهُ مُخْتَتِنٌ، وَسَأَلَهُ عَنِ الْعَرَبِ فَقَالَ هُمْ يَخْتَتِنُونَ. فَقَالَ هِرَقْلُ هَذَا مَلِكُ هَذِهِ الأُمَّةِ قَدْ ظَهَرَ. ثُمَّ كَتَبَ هِرَقْلُ إِلَى صَاحِبٍ لَهُ بِرُومِيَةَ، وَكَانَ نَظِيرَهُ فِي الْعِلْمِ، وَسَارَ هِرَقْلُ إِلَى حِمْصَ، فَلَمْ يَرِمْ حِمْصَ حَتَّى أَتَاهُ كِتَابٌ مِنْ صَاحِبِهِ يُوَافِقُ رَأْىَ هِرَقْلَ عَلَى خُرُوجِ النَّبِيِّ صلى الله عليه وسلم وَأَنَّهُ نَبِيٌّ، فَأَذِنَ هِرَقْلُ لِعُظَمَاءِ الرُّومِ فِي دَسْكَرَةٍ لَهُ بِحِمْصَ ثُمَّ أَمَرَ بِأَبْوَابِهَا فَغُلِّقَتْ، ثُمَّ اطَّلَعَ فَقَالَ يَا مَعْشَرَ الرُّومِ، هَلْ لَكُمْ فِي الْفَلاَحِ وَالرُّشْدِ وَأَنْ يَثْبُتَ مُلْكُكُمْ فَتُبَايِعُوا هَذَا النَّبِيَّ، فَحَاصُوا حَيْصَةَ حُمُرِ الْوَحْشِ إِلَى الأَبْوَابِ، فَوَجَدُوهَا قَدْ غُلِّقَتْ، فَلَمَّا رَأَى هِرَقْلُ نَفْرَتَهُمْ، وَأَيِسَ مِنَ الإِيمَانِ قَالَ رُدُّوهُمْ عَلَىَّ. وَقَالَ إِنِّي قُلْتُ مَقَالَتِي آنِفًا أَخْتَبِرُ بِهَا شِدَّتَكُمْ عَلَى دِينِكُمْ، فَقَدْ رَأَيْتُ. فَسَجَدُوا لَهُ وَرَضُوا عَنْهُ، فَكَانَ ذَلِكَ آخِرَ شَأْنِ هِرَقْلَ. رَوَاهُ صَالِحُ بْنُ كَيْسَانَ وَيُونُسُ وَمَعْمَرٌ عَنِ الزُّهْرِيِّ.
Abu Sufyan bin Harb informed me that Heraclius had sent a messenger to him while he had been accompanying a caravan from Quraish. They were merchants doing business in Sham (Syria, Palestine, Lebanon and Jordan), at the time when Allah's Apostle had truce with Abu Sufyan and Quraish infidels. So Abu Sufyan and his companions went to Heraclius at Ilya (Jerusalem). Heraclius called them in the court and he had all the senior Roman dignitaries around him. He called for his translator who, translating Heraclius's question said to them, "Who amongst you is closely related to that man who claims to be a Prophet?" Abu Sufyan replied, "I am the nearest relative to him (amongst the group)."
Heraclius said, "Bring him (Abu Sufyan) close to me and make his companions stand behind him." Abu Sufyan added, Heraclius told his translator to tell my companions that he wanted to put some questions to me regarding that man (The Prophet) and that if I told a lie they (my companions) should contradict me." Abu Sufyan added, "By Allah! Had I not been afraid of my companions labeling me a liar, I would not have spoken the truth about the Prophet. The first question he asked me about him was:
'What is his family status amongst you?'
I replied, 'He belongs to a good (noble) family amongst us.'
Heraclius further asked, 'Has anybody amongst you ever claimed the same (i.e. to be a Prophet) before him?'
I replied, 'No.'
He said, 'Was anybody amongst his ancestors a king?'
I replied, 'No.'
Heraclius asked, 'Do the nobles or the poor follow him?'
I replied, 'It is the poor who follow him.'
He said, 'Are his followers increasing decreasing (day by day)?'
I replied, 'They are increasing.'
He then asked, 'Does anybody amongst those who embrace his religion become displeased and renounce the religion afterwards?'
I replied, 'No.'
Heraclius said, 'Have you ever accused him of telling lies before his claim (to be a Prophet)?'
I replied, 'No. '
Heraclius said, 'Does he break his promises?'
I replied, 'No. We are at truce with him but we do not know what he will do in it.' I could not find opportunity to say anything against him except that.
Heraclius asked, 'Have you ever had a war with him?'
I replied, 'Yes.'
Then he said, 'What was the outcome of the battles?'
I replied, 'Sometimes he was victorious and sometimes we.'
Heraclius said, 'What does he order you to do?'
I said, 'He tells us to worship Allah and Allah alone and not to worship anything along with Him, and to renounce all that our ancestors had said. He orders us to pray, to speak the truth, to be chaste and to keep good relations with our kith and kin.'
Heraclius asked the translator to convey to me the following, I asked you about his family and your reply was that he belonged to a very noble family. In fact all the Apostles come from noble families amongst their respective peoples. I questioned you whether anybody else amongst you claimed such a thing, your reply was in the negative. If the answer had been in the affirmative, I would have thought that this man was following the previous man's statement. Then I asked you whether anyone of his ancestors was a king. Your reply was in the negative, and if it had been in the affirmative, I would have thought that this man wanted to take back his ancestral kingdom.
I further asked whether he was ever accused of telling lies before he said what he said, and your reply was in the negative. So I wondered how a person who does not tell a lie about others could ever tell a lie about Allah. I, then asked you whether the rich people followed him or the poor. You replied that it was the poor who followed him. And in fact all the Apostle have been followed by this very class of people. Then I asked you whether his followers were increasing or decreasing. You replied that they were increasing, and in fact this is the way of true faith, till it is complete in all respects. I further asked you whether there was anybody, who, after embracing his religion, became displeased and discarded his religion. Your reply was in the negative, and in fact this is (the sign of) true faith, when its delight enters the hearts and mixes with them completely. I asked you whether he had ever betrayed. You replied in the negative and likewise the Apostles never betray. Then I asked you what he ordered you to do. You replied that he ordered you to worship Allah and Allah alone and not to worship any thing along with Him and forbade you to worship idols and ordered you to pray, to speak the truth and to be chaste. If what you have said is true, he will very soon occupy this place underneath my feet and I knew it (from the scriptures) that he was going to appear but I did not know that he would be from you, and if I could reach him definitely, I would go immediately to meet him and if I were with him, I would certainly wash his feet.' Heraclius then asked for the letter addressed by Allah's Apostle which was delivered by Dihya to the Governor of Busra, who forwarded it to Heraclius to read. The contents of the letter were as follows: "In the name of Allah the Beneficent, the Merciful (This letter is) from Muhammad the slave of Allah and His Apostle to Heraclius the ruler of Byzantine. Peace be upon him, who follows the right path. Furthermore I invite you to Islam, and if you become a Muslim you will be safe, and Allah will double your reward, and if you reject this invitation of Islam you will be committing a sin by misguiding your Arisiyin (peasants). (And I recite to you Allah's Statement:)
'O people of the scripture! Come to a word common to you and us that we worship none but Allah and that we associate nothing in worship with Him, and that none of us shall take others as Lords beside Allah. Then, if they turn away, say: Bear witness that we are Muslims (those who have surrendered to Allah).' (3.64).
Abu Sufyan then added, "When Heraclius had finished his speech and had read the letter, there was a great hue and cry in the Royal Court. So we were turned out of the court. I told my companions that the question of Ibn-Abi-Kabsha) (the Prophet Muhammad) has become so prominent that even the King of Bani Al-Asfar (Byzantine) is afraid of him. Then I started to become sure that he (the Prophet) would be the conqueror in the near future till I embraced Islam (i.e. Allah guided me to it)."
The sub narrator adds, "Ibn An-Natur was the Governor of Ilya' (Jerusalem) and Heraclius was the head of the Christians of Sham. Ibn An-Natur narrates that once while Heraclius was visiting Ilya' (Jerusalem), he got up in the morning with a sad mood. Some of his priests asked him why he was in that mood? Heraclius was a foreteller and an astrologer. He replied, 'At night when I looked at the stars, I saw that the leader of those who practice circumcision had appeared (become the conqueror). Who are they who practice circumcision?' The people replied, 'Except the Jews nobody practices circumcision, so you should not be afraid of them (Jews).
'Just Issue orders to kill every Jew present in the country.'
While they were discussing it, a messenger sent by the king of Ghassan to convey the news of Allah's Apostle to Heraclius was brought in. Having heard the news, he (Heraclius) ordered the people to go and see whether the messenger of Ghassan was circumcised. The people, after seeing him, told Heraclius that he was circumcised. Heraclius then asked him about the Arabs. The messenger replied, 'Arabs also practice circumcision.'
(After hearing that) Heraclius remarked that sovereignty of the Arabs had appeared. Heraclius then wrote a letter to his friend in Rome who was as good as Heraclius in knowledge. Heraclius then left for Homs (a town in Syria) and stayed there till he received the reply of his letter from his friend who agreed with him in his opinion about the emergence of the Prophet and the fact that he was a Prophet. On that Heraclius invited all the heads of the Byzantines to assemble in his palace at Homs. When they assembled, he ordered that all the doors of his palace be closed. Then he came out and said, 'O Byzantines! If success is your desire and if you seek right guidance and want your empire to remain then give a pledge of allegiance to this Prophet (i.e. embrace Islam).'
(On hearing the views of Heraclius) the people ran towards the gates of the palace like onagers but found the doors closed. Heraclius realized their hatred towards Islam and when he lost the hope of their embracing Islam, he ordered that they should be brought back in audience.
(When they returned) he said, 'What already said was just to test the strength of your conviction and I have seen it.' The people prostrated before him and became pleased with him, and this was the end of Heraclius's story (in connection with his faith).
نور بيا
ع کريم حليمي
10.11.2008
درنو وړونو سلامونه مي ومنئ
په اسلامي اقتصاد کښي واقعى استعمار ته اشد ضرورت سته ، په هره ټولنه
کښي چه استعمار نه وي ،نو په هغه ټولنه کښي اقتصاد ډېر ضعيف وي
کله چه اقتصاد ضعيف وي ،نو ملت د فقر سره لاس په ګرېوان وي ٠
يو دا نجس او پليد استعمار دی او يو بيا مشروع او واجب استعمار
د غرب اقتصادي نظامونه هم استعمار کوي هم استسمار
په اسلامي اقتصادي نظام کښي د خپلي مځکي اعمار لازم دي ، او د بل
مځکه بېله د صاحب د اجازې اعمار ناروا کار دي ،
هر نظام ته لازمه ده چه د ملت اقتصادي تقاضاوي پوره کړي ،
خو په اسلامي اقتصادي نظام کښي فرض ده چه له داسي تدبيرونو کار
واخلي چه د ملت ټول اقتصادي تقاضاوي ئې پوره کړي
ع کريم حليمي
11.11.2008
هُوَ أَنشأَكُم مِّنَ الاَرْضِ وَ استَعْمَرَكمْ
موږ ئې له خاورو پيدا کړيو او د مځکي ابادي ئې موږ ته پرېښووله
د انسانانو ټول مادي اړتياوي د مځکي پرمخ اوتر مځکي لاندي پرتېدي
په زرغونه طلا،سره طلا او تور طلا ده
په زراعت ،او معدنونو سره اعمار کيږي ، کله چه زراعت ضعيف دي
لوږه ډيره ،او اخراج د معدن چه نوي اقتصاد پر تتۍ پروت وي ، او بېکار ډېره
وي ٠
په اسلامي سياسي نظام کښي ، معدنونه او خزانې ،انتيک د بيت المل حق
دی ، ټول حکومتي خرڅ او خراجات بايد له همدې عايداتو له لاري پوره کړي
د زکات پيسي يوازي او يوازي ، مسلمان غريب ته ورکول کيږي ، که سړی
مسلمان نه وو ، نو و مسلمان ته نده روا چه کافر ته زکات ورکړي
نو هر سياسي نظام ته لازمه ده چه لمړي د خپل ملت سرشماري ورمعلومه وي
دا په اقتصادي اصولو کښي لمړي اصل دي
چه ملت څومره ،غنم او خورکه پکار ده ، څومره کورونه ،څومره بوټونه ،
څومتره نساجي و غيره ، څومره پوليس ، او څومره ډکتران او شفاخانې
هره سياسي ټولنه چه مستوفي ، مستوفيت ونه لري ، د هغې ټولني اقتصادي
نظام ته اسلامي اقتصاد نه ويل کيږي ،
حضرت عمر داسي اميرالمؤمنين وي چه د هر کور حال او احوال ئې اخستی
لمړی درجه مستوفې او مسؤل امير وو
علوم او فنون د يوه قوم ،مذهب ،اوحزب په قباله ندي
داقتصاد علم د بشر علم دي ، کيميا،فزيک ، رياضي ، کمپيوټر
هو ! پراسلامي اصولو برابر تعمير هغه تعمير ته ويل کيږي چه تشنابونه
ئې مخ پر قبله نه وي لګېدلی
اقتصاد هم دارنګه
په درنښت
نور ئې بسته يا بسده