نړيوال ښکيلاک او د لرو بر افغان دازادۍ غورځنګ
لبنــان، آهسته فریاد کن!
Pan-Islamist
09.08.2006
نجیب الله دهزاد
روزهای بیشماریست که دیگر بیروت، این عروس زیبای خاورمیانه، لبخند را فراموش کرده است. هرآنچه را که برای تداوم خون لازم است، آسمان لبنان در خود دارد، شفافیت اشک “قانا” نیز به سرخی سرنوشت لبنان پیوست.
روزهای بیشماریست که دیگر پنتاگون، این مغز دیجیتالی عدالت، واژه “بشر” را بخاطر نمی آرد، هرآنچه را که برای تداوم ترور لازم است، ذهن امریکا در خود دارد. تیره گی لحن"رایس" نیز به سیاهی سرنوشت لبنان پیوست!
روزهای بیشماریست که دیگر ریاض، این برادر دینی بیروت آیه” انما المؤمنون اخوه” را تلاوت نمیکند، هرآنچه را که برای تداوم تبانی لازم است، شبه قاره عرب، در خود دارد! دست نفت آلود شیخ نیز به جرقۀ سرنوشت لبنان پیوست!
روزهای بیشماریست که دیگر، سازمان ملل، این طبیب اعضای بنی آدم، دیپلوماسی علاج را فراموش کرده است، هر آنچه را که برای تداوم درد لازم است، ستاتسکوپ ژینوا در خود دارد، نسخه های متروک ملل نیز به فراموشی سرنوشت لبنان پیوست!
لبنـــــان!
دیگر اشک مریز، آرام باش. آیا وعده “نصرمن الله” را فراموش کرده ای؟ آیا در مقابل بم های قاره ویران، دعای دوربرد هزار و پنج صد میلیون برادر با احساس! برایت کافی نیست؟
لبنان! خواهرم، برادر چرا گریه میکنی؟ از چیزی ترسیدی؟ تکنالوژی فکر بشر نگرانت کرده است؟ طوفان بم؟ باران لیزر؟! فریاد مکن!. تب و درد “آزادی” طاقت فرساست، چند ماه دیگر مقاومت داشته باش، پزشکان ملل جلسه ترتیب داده اند، آری برای سرنوشت تو. شاید دوباره جراحی ات کنند، آرام باش، آمریکای بزرگ برای معالجه ات کمر بسته است، او میداند چگونه با شیوه “شارون"غده “مقاومت” را از بدن جنوبی ات خارج کند!
لبنان آهسته فریاد کن! در همین دارالاسلام؛ در مکه، برادران عرب در خواب اند. تهذیب دیناری نفس در عمق چاه نفت خسته کننده و ملالت آور است ، لطفاً آهسته، شاید ضجه تو خواب خوش وجدان شان برهم زند!
لبنان، آهسته فریاد کن، در همین بیمارستان؛ در خاور میانه، فلسطین نیز در کنار تو بستریست، لطفاً آهسته، شاید آرامش اقصی را برهم زنی، و این مجروح نیم قرنه را نیز ناآرام تر سازی!
لبنان، آهسته فریاد کن، در همین گورستان؛ در دنیا، “آدمیت” را تازه به خاک سپرده اند، لطفاً آهسته، شاید راحت و آسوده گی از قبر شیشه یی بشراندیشان بزدایی!
لبنان، این بار آهسته تر فریاد کن، در همین دیوار؛ در بغداد، تصویر دیموکراسی را تازه نصب کرده اند، شاید این کاغذ از لرزش صدایت بر زمین افتد که دیگر مصیبت تر شدنش در خون هم کیشان تو قابل بخشش نیست!
لبنان! لطفاً آهسته!
کابل اسد ١٣٨٥
م ن غروال
14.08.2006
محترما!
په قلم مو آفرين!
په درد مو آفرين!
په همدردۍ مو آفرين او په مسلمانی مو آفرين!
ډيره ښکلې ليکنه په ښکلي نثر او خورا په لوړ ادب !
د انسان حق اودبشر عاطفه !
دا د انساني کرامت او حرمت انځور !
دا د وجدان هغه غږ دي چې انسان د ايمان مقام ته رسوي٠
دا د هغو بې ګناه شهيدانو اۀ و فرياد دي چې ملائيکې يې په غم ژاړي٠
دا هغه آۀ و فرياد دي چې هر انسان ژړوي!
او :
دا هغه غم هم دي چې بوش به خوښوي!
شارون به خوښوي!
په دغو وينو به د خوښيو جشنونه لمانځي!
مزې به وي نخرې به وي،
ګډا به وي مستي به وي،
خندا به وي نڅا به وي،
مبارکي به وي او وياړ به وي!
خـــــــــــــــو :
په رښتيا چې مالک شته!
هغه مالک شته چې هم بصير دي او هم خبير،
هم عادل دي او هم صبور،
هم قدير دي او هم قادر،
هم متين دي او عزيز،
دا دحکمتونو څښتن!
دا قسمتونو څښتن!
دا قدرتمندانو څښتن!
او د مظلومو څښتن!
بې له شکه چې وعده کي قائم دي!
بې له شکه چې نصرت يې قريب دي!
هـــــــــــــــــــــــــو!
شيخان ويده دي ،
خو شيخان يوازې نه دي چې ويده دي،
ترکيې ته ګوره چې په کوم ساز رقاصه ده،
ايران څنګه په بړستن ننوت،
پاکستان يې امسأ ده او له افغانستان خو ګيله مه کوه!
اندونيزيا به څه ياده کړم چې ماليزيا غوندې په هغه بل سر د نړۍ کي ده٠
خو راځه چې په غم يې وژاړو او وژاړو او وژاړو دومره وژاړو چې
که قهار ج ورته په قهر شو، که په قهر شو نو څه به وشي که نه،
له ما او تا اوبو ورخونه وړي دي!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ستاسو غم شريک
