نړيوال ښکيلاک او د لرو بر افغان دازادۍ غورځنګ
که افغان حکومت زمونږپه غم کښی وه مونږ به دلته ولی راتلو
منلی
23.05.2006
سلامونه اونیکی هیلی
هیله کوم چی روغ جوړ اوسی
دافغانستان حکومت که دمزدور حق پیژندلی وو اویوداسی قانون یی جوړ کړی ووچی مزدو ته خپل حق رسیده نوولی به خلک له خپل ملک نه په تښتیدو خوشحاله کیدل .
اوس خو هغه وحشت روان ده چی ماپه یو قانون کښی ونه لیده .
۹۵٪ کټه سرمایه دار ته ځی او ۵٪ کټه مزدوته ورکول کیږی که مزدور دهمدغه کار له وجی مریض شی نو په سرمایه دار هیڅ کوم حق نه لری ولی چی کوم قانون نشته چی مزدور دهغه قانون له مخی نه له خپل حق نه دفاع وکړی
زه تاسی ته یو دوه مثاله درکوم اوس وخت کښی په افغانستان کښي دخښتو پټی جوړی شوی دی مزدور چی خښتی جوړوی په ۱۰۰۰باندی ۱۲۰ افغانی ورکول کیږ ی کوم خلک چی وچی خښتی دبټی مینځ ته وړی په ۱۰۰۰ باندی ۵۰ افغانی ورکول کیږی خو سنک زغال اونورمصرفونه سرمایه دار ته ۱۰۰۰ پخه خښته ۷۰۰یا۸۰۰افغانی ولیږی بیاچی دوی ۱۰۰۰ پخه خښته خرڅوی ۲۰۰۰افغانی نه تر ۲۵۰۰ افغانیو پوری نولته تاسی فکر وکړی چی هلته په ۷۰۰ یا۸۰۰ کښي ۲۵۰ یا۳۰۰ دسنګ زغالو مصرف ده مزدورانو ته صرف ۴۰۰ افغانی ورکول کیږی چی په دی کښی خشتمال ، خرکار، اوراچونکی ، جمدار، مونشی . خښتی ویستونکی ، نور داسی زیات دی دټولو نومونه دلته شونی نه دی نودومره مزدورانوته ۴۰۰ افغانی ورکول کیږی او نور مصرف سره ۸۰۰ افغانی باقی ټولی پیسی چی ۱۰۰۰ ،۱۵۰۰ افغانی کیږی ټولی سرمایه جب ته ځی .
همداسی که دکورنو ،سړکونو اونور ټیکه داران وښی ټولو کښی دا غیری اسلامی او غیری انسانی قانون راج ده . نور یی تاسی دوستاو ته پریږدم چی دخپل خیالاتو اظهار وکړی
وسلام
Ajab
23.05.2006
دغه د پانګه والې او سرمايه دارۍ نړۍ اصول دي چې د مزدور او کارکوونکي د وينو څخه ځانله سرمايه او پانګه زياتوي. د کميونزم نظام د همدې سرمايه دارۍ د وحشت په ضد مينځته راغلى و چې نړۍ ته يې خورا ستر بدلونونه وبخښل. د کميونزم د له منځته راتلو وروسته په نړۍ کې د انسان د شخصي غلامۍ دور ته د پاى ټکى کېښودل شو او مزدور هم انسان وګڼل شو.
د افغانستان حکومت به د مزدور لپاره څه وکړي چې بېچاره په خپله مزدور دى.
منلی
24.05.2006
سلامونه ټولو مهترمو اودقدرمندو ورونوته .
۱- دسرمایه داری نظام ((مال ډیرښت)) که دمعاشری خلکوسره مال جمع نه شی نوهغه بیا سرمایه داری نظام نه ده .
سرمایه داری نظام یعنی قارونی نظام قارون به هم لکه ددی اوس سرمایه دارانو
غوندی ویل (ټول دولت می دخپلی پوهی
او
قابیلیت په وجه پیداکړی ددی لپاره په دی کښي بل څوک ماسره شریک نه دی)
۲ دقرآن له رویه سود حرام ده ( معاوضه په محنت ده په خالی سرمایه کټه حرامه ده )
۳ په کمونیزم نظام کښی زما له معلوماتو نه هر څوک به کار کوی خپل ضرورتونه به پوره کوی اونور باقی مال به دنورو انسانانودضرورت لپاره ورکوی داخبره خویی سمه ده .
خوسوال داپیداکیږی چی یوانسان ولی داسی وکړی ؟؟ هغه ولی زیات نه زیات محنت وباسی اوبیا خپل محنت نورو ته ورکړی اوبل که یو انسان ته دایقین وی چی دهغه ضرورت پوره کیږی نوهغه بیا ولی کارکوی .که هغه کارهم وکړی نوپه ډیره ناراستی سره ولی چی هغه ته معلومه ده چی دده دضرورت نه زیاته کټه نورو خلکو ته ځی
اجب وروره ستاسو په دی کښی څه جواب ده چی هغه کومه جزبه به وی چی یوانسان دی ته اماده کړی چی دخپل زیار اوزحمت کټه دنورو ضرورت لپاره ورکړی .
ایازمونږ دا ننی سرمایه داران دقارون په لارنه دی روان که نه وی روان نوپه کوم دلیل ؟
ع کريم حليمي
25.05.2006
محترم Zaxmi صاحب سلامونه دراستوم خداي دي وکي چه ويي منۍ
وروره !
روپۍ ټوله وه هيڅ تاوان نسته پکښې تر څوچه حرامي نه وي !
د قارون کار او عقيده په پېسو نه وو ويجاړ کړي ٠ که روپو د چا عقيدې ته
خساره رسولاي نو د [color=cyan:9126da2512]زبير رضی الله عنه [/color:9126da2512]به تر هر چا
کار خراب وای
زبير رضی الله عنه چه په شهادت ورسېدۍ تر شا يي په مليونو دينارونه پاته سوه
[color=white:9126da2512](پنځوس مليونه او دوه لکه ) 50200000[/color:9126da2512]يوولس کوره يي په مدينه کښي درلوده ،دوه کوره يي په بصره کښي درلوده
يو کور په کوفه کښي او يو کور په مصر کښي او يو څه مځکه يي درلوده
د غابه په نامه چه پر سهمو يي وېشلې وه اود هر سهم ارزښت يي سل زره ديناره
[color=blue:9126da2512]او هري ښځي ته يي يو مليون ديناره حق رسېدلی وو [/color:9126da2512]٠ يو مليون دينار 1500 وه
کاله دمخه نن ته حساب ورته وکه چه د نن ورځي يعني څو ؟
ټوله حديث به درته کاپي کړم په عربي او انګليسي
حدثنا إسحاق بن إبراهيم، قال قلت لأبي أسامة أحدثكم هشام بن عروة عن أبيه عن عبد الله بن الزبير قال لما وقف الزبير يوم الجمل دعاني، فقمت إلى جنبه فقال يا بنى، إنه لا يقتل اليوم إلا ظالم أو مظلوم، وإني لا أراني إلا سأقتل اليوم مظلوما، وإن من أكبر همي لديني، أفترى يبقي ديننا من مالنا شيئا فقال يا بنى بع مالنا فاقض ديني. وأوصى بالثلث، وثلثه لبنيه، يعني عبد الله بن الزبير يقول ثلث الثلث، فإن فضل من مالنا فضل بعد قضاء الدين شىء فثلثه لولدك. قال هشام وكان بعض ولد عبد الله قد وازى بعض بني الزبير خبيب وعباد، وله يومئذ تسعة بنين وتسع بنات. قال عبد الله فجعل يوصيني بدينه ويقول يا بنى، إن عجزت عنه في شىء فاستعن عليه مولاى. قال فوالله ما دريت ما أراد حتى قلت يا أبت من مولاك قال الله. قال فوالله ما وقعت في كربة من دينه إلا قلت يا مولى الزبير، اقض عنه دينه. فيقضيه، فقتل الزبير ـ رضى الله عنه ـ ولم يدع دينارا ولا درهما، إلا أرضين منها الغابة، وإحدى عشرة دارا بالمدينة، ودارين بالبصرة، ودارا بالكوفة، ودارا بمصر. قال وإنما كان دينه الذي عليه أن الرجل كان يأتيه بالمال فيستودعه إياه فيقول الزبير لا ولكنه سلف، فإني أخشى عليه الضيعة، وما ولي إمارة قط ولا جباية خراج ولا شيئا، إلا أن يكون في غزوة مع النبي صلى الله عليه وسلم أو مع أبي بكر وعمر وعثمان ـ رضى الله عنهم ـ قال عبد الله بن الزبير فحسبت ما عليه من الدين فوجدته ألفى ألف ومائتى ألف قال فلقي حكيم بن حزام عبد الله بن الزبير فقال يا ابن أخي، كم على أخي من الدين فكتمه. فقال مائة ألف. فقال حكيم والله ما أرى أموالكم تسع لهذه. فقال له عبد الله أفرأيتك إن كانت ألفى ألف ومائتى ألف قال ما أراكم تطيقون هذا، فإن عجزتم عن شىء منه فاستعينوا بي. قال وكان الزبير اشترى الغابة بسبعين ومائة ألف، فباعها عبد الله بألف ألف وستمائة ألف ثم قام فقال من كان له على الزبير حق فليوافنا بالغابة، فأتاه عبد الله بن جعفر، وكان له على الزبير أربعمائة ألف فقال لعبد الله إن شئتم تركتها لكم. قال عبد الله لا. قال فإن شئتم جعلتموها فيما تؤخرون إن أخرتم. فقال عبد الله لا. قال قال فاقطعوا لي قطعة. فقال عبد الله لك من ها هنا إلى ها هنا. قال فباع منها فقضى دينه فأوفاه، وبقي منها أربعة أسهم ونصف، فقدم على معاوية وعنده عمرو بن عثمان والمنذر بن الزبير وابن زمعة فقال له معاوية كم قومت الغابة قال كل سهم مائة ألف. قال كم بقي قال أربعة أسهم ونصف. قال المنذر بن الزبير قد أخذت سهما بمائة ألف. قال عمرو بن عثمان قد أخذت سهما بمائة ألف. وقال ابن زمعة قد أخذت سهما بمائة ألف. فقال معاوية كم بقي فقال سهم ونصف. قال أخذته بخمسين ومائة ألف. قال وباع عبد الله بن جعفر نصيبه من معاوية بستمائة ألف، فلما فرغ ابن الزبير من قضاء دينه قال بنو الزبير اقسم بيننا ميراثنا. قال لا، والله لا أقسم بينكم حتى أنادي بالموسم أربع سنين ألا من كان له على الزبير دين فليأتنا فلنقضه. قال فجعل كل سنة ينادي بالموسم، فلما مضى أربع سنين قسم بينهم قال فكان للزبير أربع نسوة، ورفع الثلث، فأصاب [color=blue:9126da2512]كل امرأة ألف ألف ومائتا ألف، [/color:9126da2512][color=white:9126da2512]فجميع ماله خمسون ألف ألف ومائتا ألف. [/color:9126da2512]
When Az-Zubair got up during the battle of Al-Jamal, he called me and I stood up beside him, and he said to me, "O my son! Today one will be killed either as an oppressor or as an oppressed one. I see that I will be killed as an oppressed one. My biggest worry is my debts. Do you think, if we pay the debts, there will be something left for us from our money?" Az-Zubair added, "O my son! Sell our property and pay my debts." Az-Zubair then willed one-third of his property and willed one-third of that portion to his sons; namely, 'Abdullah's sons. He said, "One-third of the one third. If any property is left after the payment of the debts, one-third (of the one-third of what is left) is to be given to your sons." (Hisham, a sub-narrator added, "Some of the sons of 'Abdullah were equal in age to the sons of Az-Zubair, e.g. Khubaib and 'Abbas. 'Abdullah had nine sons and nine daughters at that time." (The narrator 'Abdullah added:) My father (Az-Zubair) went on drawing my attention to his debts saying, "If you should fail to pay part of the debts, appeal to my Master to help you." By Allah! I could not understand what he meant till I asked, "O father! Who is your Master?" He replied, "Allah (is my Master)." By Allah, whenever I had any difficulty regarding his debts, I would say, "Master of Az-Zubair! Pay his debts on his behalf." and Allah would (help me to) pay it. Az-Zubair was martyred leaving no Dinar or Dirham but two pieces of land, one of which was (called) Al-Ghaba, and eleven houses in Medina, two in Basra, one in Kufa and one in Egypt. In fact, the source of the debt which he owed was, that if somebody brought some money to deposit with him, Az Zubair would say, "No, (i won't keep it as a trust), but I take it as a debt, for I am afraid it might be lost." Az-Zubair was never appointed governor or collector of the tax of Kharaj or any other similar thing, but he collected his wealth (from the war booty he gained) during the holy battles he took part in, in the company of the Prophet, Abu Bakr, 'Umar, and 'Uthman. ('Abdullah bin Az-Zubair added:) When I counted his debt, it turned to be two million and two hundred thousand. (The sub-narrator added:) Hakim bin Hizam met Abdullah bin Zubair and asked, "O my nephew! How much is the debt of my brother?" 'Abdullah kept it as a secret and said, "One hundred thousand," Hakim said, "By Allah! I don't think your property will cover it." On that 'Abdullah said to him, "What if it is two million and two hundred thousand?" Hakim said, "I don't think you can pay it; so if you are unable to pay all of it, I will help you." Az-Zubair had already bought Al-Ghaba for one hundred and seventy thousand. 'Abdullah sold it for one million and six hundred thousand. Then he called the people saying, "Any person who has any money claim on Az-Zubair should come to us in Al-Ghaba." There came to him 'Abdullah bin Ja'far whom Az-Zubair owed four hundred thousand. He said to 'Abdullah bin Az-Zubair, "If you wish I will forgive you the debt." 'Abdullah (bin Az-Zubair) said, "No." Then Ibn Ja'far said, "If you wish you can defer the payment if you should defer the payment of any debt." Ibn Az-Zubair said, "No." 'Abdullah bin Ja'far said, "Give me a piece of the land." 'Abdullah bin AzZubair said (to him), "Yours is the land extending from this place to this place." So, 'Abdullah bin Az-Zubair sold some of the property (including the houses) and paid his debt perfectly, retaining four and a half shares from the land (i.e. Al-Ghaba). He then went to Mu'awiya while 'Amr bin 'Uthman, Al-Mundhir bin Az-Zubair and Ibn Zam'a were sitting with him. Mu'awiya asked, "At what price have you appraised Al-Ghaba?" He said, "One hundred thousand for each share," Muawiya asked, "How many shares have been left?" 'Abdullah replied, "Four and a half shares." Al-Mundhir bin Az-Zubair said, "I would like to buy one share for one hundred thousand." 'Amr bin 'Uthman said, "I would like to buy one share for one hundred thousand." Ibn Zam'a said, "I would like to buy one share for one hundred thousand." Muawiya said, "How much is left now?" 'Abdullah replied, "One share and a half." Muawiya said, "I would like to buy it for one hundred and fifty thousand." 'Abdullah also sold his part to Muawiya six hundred thousand. When Ibn AzZubair had paid all the debts. Az-Zubair's sons said to him, "Distribute our inheritance among us." He said, "No, by Allah, I will not distribute it among you till I announce in four successive Hajj seasons, 'Would those who have money claims on Az-Zubair come so that we may pay them their debt." So, he started to announce that in public in every Hajj season, and when four years had elapsed, he distributed the inheritance among the inheritors. Az-Zubair had four wives, and after the one-third of his property was excluded (according to the will), each of his wives received one million and two hundred thousand. So the total amount of his property was fifty million and two hundred thousand.
Ajab
25.05.2006
ښاغلي Zaxmi ليکلي:
[quote:e53388f55f]اجب وروره ستاسو په دی کښی څه جواب ده چی هغه کومه جزبه به وی چی یوانسان دی ته اماده کړی چی دخپل زیار اوزحمت کټه دنورو ضرورت لپاره ورکړی [/quote:e53388f55f]
محترمه وروره!
يوه ښځه چې نهه مياشتې په خپله خېټه ماشوم لويوي دا خو يو طبعي امر دى. خو له زېږېدو وروسته چې هغه ټول عمر ورسره سخته تېروي، لويوي يې، په غم يې غمجنه او په درد يې دردمنه وي او دا هم ورته نه وي معلومه چې دا به يې په کار راځي او کنه؟ نو دا کومه جذبه وي؟؟؟؟
کله چې په انسان کې انسانيت په کامله توګه موجود وي او د اقتصادي ستونځو او غمونو نه لږ په څنډه وي نو هغه به د هغې خاورې او قانون چې ده ته يې خوشحالي، سوکالي او ارام ژوند بخښلى دى د نور ښه کولو او هغې لپاره د خدمت کولو جذبه خامخا لري.
او هسې هم کمونيزم مذهب ندى چې ته به يې هره خبره او هر عمل په پټو سترګو منې او هيڅ د کره کتنې او نيوکې حق پکې نلرې. دا يوه اقتصادي نظريه ده چې د سيمې او خلکو د سوچ، وسايلو، کلتور او مذهبونو سره په برابرۍ پکې بدلون هم کېدلاى شي.
منلی
29.05.2006
ټولو دوستانو ته دزړه له کومی سلامونه اونیکی هیلی
دوستانو امیدلرم چی روغ اوجوړ اوسی .
حلیمی صاحب ستاسوخبره کیدی شی چی صحح وی خومبارک(ص) په خپله ټوله زندګی کښی روپی نه دی جمع کړی آن دمبارک(ص) دفات په وخت کښی چی خبر شو کور ته یی له کوم ځای نه ۷ دیناره راغلی مبارک (ص) په همغه وخت کښی بیت المال ته ولیږل اوفرمایل یی چی زه دخدای (ج) حضور ته په داسی حال کښی نه ځم چی زماپه کور کښی دسرو یا سپینو زرو ټوټی وی
اودوهم
مبارک (ص) په خپله ټوله زندګی کښی زکات نه ده اداکړی ولی چی هغه مبارک (ص) کله هم مال نه وه جمع کړی .
اجب خانه وروره ستاسوله لیکنی نه ښکاری چی هغه جزبه دانسانیت جزبه ده خوداسراسر جزباتی دلیل ده
اجب خانه وروره اول دانسان مخ ته یومقصدوی دویم ددی مقصد دحاصل کولو لپاره دانسان په زړه کښی خواهش پیداشی دریم کله چی دخواهش کلک او مزبوط شی نوبیا اراده ترینه جوړه شی نودا هغه جزبه ده چی انسان دطبعی قوتو په واسطه دعمل شکل اختیاره وی .
وروره له دی نه به تاسی ته معلومه شوی وی چی دانسان عمل دمخکی مقصددحاصلولو لپاره وی اودمقصدانتخاب هغه دژوندفلسفه کوی کومه چی انسان دخپل ځان لپاره دایمان په شکل کښی خوښه کړی وی اوایمان هغه ته وایی چی دی بیا دافلسفه په دومره صحح معنو پیژنی چی هری قربانی نه مخ نه اړوی .
وسلام
منلی
21.06.2006
ټولو دوستانو ته دزړه له کومی سلامونه اونیکی هیلی
دوستانو امیدلرم چی روغ اوجوړ اوسی .
حلیمی صاحب مبارک(ص) په خپله ټوله زندګی کښی مال نه دی جمع کړی آن دمبارک(ص) دفات په وخت کښی چی خبر شو کور ته یی له کوم ځای نه ۷ دیناره راغلی مبارک (ص) په همغه وخت کښی بیت المال ته ولیږل اوفرمایل یی چی زه دخدای (ج) حضور ته په داسی حال کښی نه ځم چی زماپه کور کښی دسرو یا سپینو زرو ټوټی وی
مبارک (ص) په خپله ټوله زندګی کښی زکات نه ده ورکړي ولی چی هغه (ص) کله هم مال نه وه جمع کړی .
اجب خانه وروره تاسو لیکلي چی هغه جزبه دانسانیت جزبه ده خو سراسر احساساتي دلیل ده ٠
ولي چي يو عمل اجر کيږي هغه نه لومړي دانسان مخي ته یومقصدوی ددی مقصد حاصلولو لپاره دانسان په زړه کښی خواهش پیداشی کله چی خواهش کلک او ټينګ شی بیا اراده تري جوړه شی نودا هغه جزبه ده چی دانسان
د طبعی قوتونو په استعمال د عمل شکل اختیارکړي
دانسان عمل درتلونکي مقصد دحاصلولو لپاره وی اودمقصدانتخاب هغه دژوندفلسفه کولي شي چی انسان دخپل ځان لپاره دایمان په شکل کښی خوښه کړی وی اوایمان هغه ته وایی چی دی بیا دافلسفه په دومره صحح معنو پیژنی چی هری قربانی نه مخ نه اړوی .
وسلام
