باغ کښې سره ګلونه داستامخ ته شرمسارشول
څاڅکی دخنداچې ستاپه شونډ وباند ې بارشول
شين چمن مليا رميو ې او ونې ئې لا څه کو ې
وچ لرګي ديوال هم ستاښکلاباند ې ا قرارشول
ستاوښه راغلاست ته هرلمرګلی په تعظیم ولاړ
بيرته بد ر ګې ته بلبلا ن د با غ تيا ر شو ل
نشته د ه ساقي د ميخا نې د رو ا ز ه بند ه د ه
ډ کو ميکد و ته شرا بيا ن پا تې خما ر شو ل
تکه توره شپه سوه سپينه خوله دې رانه ورکه سوه
ستادتوروزلفو څو تا ر و نه پر ې قطا ر شو ل
ز ه لکه يو غل ستا تر پا لنګه پو ر ې د رغلم
بيرته سوم په منډو چې دې روڼه را بيدار شول
هغه د"غورځنګ"روغ زړه اوس ډک له پرهرونودي
ستادبڼوغشي کهی کمپ کښې پرې ګزارشول