د ز مان ولاړه شېبه

 

ومې کره

ګرانې ما د زړه په کونج کې وکره

هسې

چې را شين شمه سپر لين شمه زلمى شمه

ستا د سرو لا سو نو د سرو ګوتو سور غمى شمه

بيا دې غيږه خلا صه کړه

په غيږ کې مې درو نيسه

هسې

چې نور زما او ستا په منځ کې زه  او ته نه وي

وخت دې الله دا شيبه

په داسې پړي وتړي

چې وچ شي په خپل ځاى کې مازيګر او مر خا ته نه و ي .

 

کمال الدين مستان