تندي دپاسه

لکه خورې زلفې تندي د پاسه
دومره غمونه مې زړګي د پاسه


څوک مو مرۍ باندې چاړه راکاږي
 څوک مو خزان شول پسرلي د پاسه


راته هېڅ پام دهغه چا نه کيږي
چې يې نازونه وړم زړګي د پاسه


پورته له مينې مې يودا ګټه کړه
په لاره پښه نه ږدم مېږي دپاسه


څومره اداوې چې دښکلو وينې
 دومره غمونه ستانګزي دپاسه

rstanikzai@hotmail.com