فکر وکړی، یو بانک لری چې هره ورځ په کې ۸۶۴۰۰ روپۍ ستاسې په حساب کې زیاتېږي او د شپې تر پای پورې وخت لری چې دغه ټولې روپۍ ولګوی، د حساب تر پای پورې بانک په خپله تشېږی، په دغه وخت کې تاسې څه کوی؟

البته هڅه به کوی چې اخري روپۍ هم مصرف کړی.
موږ هر یو همدغسې یو بانک لرو، هو د زمانې بانک.
هر سهار ستاسې د زمانې په بانک کې ۸۶۴۰۰ ثانیې اعتبار غورځول کېږي و دشپې په پای کې دا اعتبار په خپله خلاصېږي، یوه ثانیه یې هم بېرته نه ګرځي او له دغه حسابه هېڅ هم د سبا حساب ته نه پاتې کېږي.

تاسې پوهېږی!

دیوه کال په ارزښت هغه محصل پوهېږي چې یو کال ناکام یا پاتې شوی وي.
د یوې میاشتې ارزښت هغه مور پېژني چې تر ټاکلې مودې یې یوه میاشت مخکې اولاد زیږولی وي.
دیوې اوونۍ په قدر هغه مدیر پوهېږي چې یوه اوونۍ یې اوونیزه وځنډیږي.
همداسې ورځې او شېبې، نو راځی چې د ژوند له یوې یوې ثانیې نه خوند واخلو، څوک چې دیوې ثانیې په ارزښت نه پوهېږي هغه ته زر کلونه هم قدر نه لري.