نگرش تقدس گونه بر میراث های گذشته، شاید نسبت به هرکجای دنیا، باعث تسکین روانی باشنده گان جهان سوم شود. برای ما که عادت کرده ایم هنگام کم آوردن، خود را در گذشته رها کنیم، «خودرهایی» در اعماق تاریخ که مساله ی ماضی است، آن مشغله ی ذهنی می آفریند که سهم عمده ی آن، تخیل در جای واقعیت می شود.
در این که بخشی از دارایی های فرهنگی و تاریخی ما، به گذشته تعلق دارند و از فاکت های مهم در گونه ای از غنای ادبی نیز هستند، حرفی نداریم. زیر سایه ی سنت ها و آن چه به اصطلاح افتخارات شمرده می شوند - ولو کذایی - روند انبار داری و افزودن بر انبار های تاریخی را کش خواهیم داد، اما آیا زمان آن فرا نرسیده است تخیل را در جای مستند تاریخی، عوض نگیریم؟
متاسفانه بخشی از تفکر راسیستی، محصول دنیا های گذشته ی حوزه ی زنده گانی در جهان سوم است که نگرش تقدس گونه بر فرهنگ و میراث های قدیمی، هرگز اجازه نداد پدیده ی منفی قومگرایی، تفاخر تباری و زبانی و بالاخره فزون خواهی های انحصاری را سوای آن چه میراث استعمار بودند نیز وضاحت دهیم.
با نشر این کتاب (نگرش نو...) در حالی که کاری با حجم ها نداریم، می خواهیم بگوییم هیچ الزامی وجود ندارد به بهانه ی مفاخرات، از هر قیدی تابو و توتم بسازیم و در بستری از عقب مانی ها افتخار کنیم تا مرز های انسانی ما به نفع عصبیت های نژادی، کشور-دولت های تعصب انفرادی و قومی در عمق جهان سوم شوند.
یادآوری:
ناشر کتاب «نگرش نو بر شاهنامه و فردوسی»: بنگاه انتشارات میوند (بام).
محل پخش و فروش کتاب «نگرش نو بر شاهنامه و فردوسی»: کتابفروشی سبا؛ واقع منزل تحتانی مجتمع تجارتی «یونایتد»، نزدیک چهار راه دهن باغ- کابل.
