د ژوند رڼې ورځې تـــيارې شوې ما په خداى وســــپاره
شېبې يې يو تر بل ترخې شـــوې ما په خداى وســـــپاره
دلتــــــه مـــــي ډک زړګــــي خالــــي لاسو تــه ډېر وژړل
هلته د هيلو مراندې پرې سوې ما په خداى وسپاره
نـــــور دي لـــــه غېږې ولاړېږم لکــــه پرخه لـــــــه ګــــــل
د بېلتون وړانګــــې راپسې شوې ما په خداى وسپاره
مايـــــــــوسه خيال مـــــي د بــــې وسه آه شــــمال وواهه
ستــــــــړې سلګۍ پرلپسې شوې ما په خداى وسپاره
ګرانې په ډک ستوني دي ډکـې سترګې شاته پرېږدم
زما د بخــــت ليکـــې کږې شوې ما په خداى وسپاره
بيا مي د سترګو بام څــــڅېږي بيا پر خيال باندې مي
ستا د وربل ورېځې خورې شوې ما په خداى وسپاره
د تـــــلوسو لـــــمن څنـــــــــــــــډم د انــــــــتظار لـــــــه دوړو
سقيـــمه! بيا سايې اوږدې شوې ما په خداى وسپاره
