شعرونه
نوى غزل _ احمد بختيار ساحل
يار ستا په عشق کې مې د زړه کورګي ته زيان شوى دىخو بيا هم نه وايم چې ماته څه تاوان شوى دىمخکې دې وېل هوا کچه ده حساسيت لرمهاوس ، خو راځه که نه اشنا اوس، خو باران شوى دىله دېنه وروسته هر ديدن سره ازاده خولګۍمخکې ديدن ، خو په صورت کې د امکان شوى دىښکلي د شعر په کتابونو هم تسل نه کويمونږ څومره ښه يو په کنځا مو اطمينان شوى دىيار هسکه غاړه ، سپينه خوله پاس په بلۍ ولاړهساحله راشه چې د ټول عمر جبران شوى دى
نوى غزل _ احمد بختيار ساحل
واوره ورېدلې دهتاته مې ساتلې دهمينه دې سمباله کهزړه نه ښوېدلې دهښکلى يې معنا غواړيسترګه مې وهلې دهغره وفا راکړې دهښار کې مې شيندلې دهدا غزل د زړه غزلتاته مې ليکلې دهتاسره بدمرغه دهمونږ سره ښاغلې دهخير ساحله ښکل يې کهکور ته دې راغلې ده
نوى غزل _ بختيار ساحل
مونږ غږولې ده د مينې سرينده ساحلهلکه باران چې هره پېغله ورېده ساحلههغه چې داسې په سرو شونډو خندېده ساحلههغه د وخت په مصلحت نه پوهېده ساحلهيوې جينۍ په لار د آسپې قدمونه وهلبله جينې له ډېره شرمه رپېده ساحلهکه د خوبانو پېروزوينې وي همداسې خاورېچېرته به پاتې شي له مونږ نه ميکده ساحلهد زړه ژورور ته پستې خبرې ښې کېوځيچېرته غزل ساحله چېرته قصيده ساحله
نوى غزل _ احمد بختيار ساحل
مونږ که په هر حالت له درده قصيده ليکلېزمونږ رهبر هغه د زړه په حاشيه ليکلېتاسو د خپل فکر کمزورې فلسفه ليکلېمونږ ته راغلې ده تياره سېپاره ليکلېتاته طوفان ليکلی تاته زلزله ليکلېماته مرمۍ ليکلې ماته غرغره ليکلېله دې نه پس د زړه په کور کې بنديزونه ډېر ديله دې نه پس به رانه اخلې اجازه ليکلېبيا کندهار د يرغلګرې نړۍ اور لمبه کهبيا يې ځوانانو په سر توره کليمه ليکلېد هر ثواب په نيت زمونږ تڼۍ تالا ترغه شوې
نوى غزل _ احمد بختيار ساحل
مونږ که په هر حالت له درده قصيده ليکلېزمونږ رهبر هغه د زړه په حاشيه ليکلېتاسو د خپل فکر کمزورې فلسفه ليکلېمونږ ته راغلې ده تياره سېپاره ليکلېتاته طوفان ليکلی تاته زلزله ليکلېماته مرمۍ ليکلې ماته غرغره ليکلېله دې نه پس د زړه په کور کې بنديزونه ډېر ديله دې نه پس به رانه اخلې اجازه ليکلېبيا کندهار د يرغلګرې نړۍ اور لمبه کهبيا يې ځوانانو په سر توره کليمه ليکلېد هر ثواب په نيت زمونږ تڼۍ تالا ترغه شوې
زما يو نوى غزل
يار ستا په عشق کې مې د زړه کورګي ته زيان شوى دىخو بيا هم نه وايم چې ماته څه تاوان شوى دىمخکې دې وېل هوا کچه ده حساسيت لرمهاوس ، خو راځه که نه اشنا اوس، خو باران شوى دىله دېنه وروسته هر ديدن سره ازاده خولګۍمخکې ديدن ، خو په صورت کې د امکان شوى دىښکلي د شعر په کتابونو هم تسل نه کويمونږ څومره ښه يو په کنځا مو اطمينان شوى دىيار هسکه غاړه ، سپينه خوله پاس په بلۍ ولاړهساحله راشه چې د ټول عمر جبران شوى دى
نوى غزل _ احمد بختيار ساحل
بيا ښار ته ځمه بيا مې زړه شيندمهسترګې ساتمه سترګې نه شيندمهګلاب مې وخوړل بې مينې ومهښکليه تاته مې باڼه شيندمهبيا د وطن کوڅې غليم نيوليبيا مې تڼۍ د ګرېوانه شيندمهمينه مې وژني غاړه نه راکويزه چې په چاپسې اوبه شيندمهرقيبه نن مې يار ژړلي راتهرقيبه نن به دې ماغزه شيندمهساحله يو ځلي دې بيا غواړمهراشه چې زړونه درته وه شيندمه
نوى غزل _ احمد بختيار ساحل
عشق دې سترګو نه را اوري بېرته بيازما زړه درپسې ښوري بېرته بياعجيبه شرارتونه ، خورويچې په منډه کې راګوري بېرته بيابيا مې زړه چاپسې وځي له سينېبيا ځليږي بلا ستوري بېرته بياپه پرېوتې زمانې پسې روانوطنوال مې شوه کمزوري بېرته بيازه خانان ستايلى نه شمه اللهمانه واخله غزلتوري بېرته بياانساني پرستشان راغله ساحلخلک ځي د چا په لوري بېرته بيا
نوى غزل _ احمد بختيار ساحل
جينۍ ته سترګه رپوه رپيږيپه تش نظر او اشاره رپيږيسپېڅلې مينې درته حق حيران يمچې زه رپېږمه هغه رپيږيزه د وصال غزل ليکمه ناست يمولې کمزورې شوه ډيوه رپيږييار ماشومان خويونه نه هېرويچې ورته ووايمه ځه رپيږييار به راځي او که به زه ورځمهپه دواړو سترګو کې يوه رپيږيعجيبه ځاى دى غاړه مه بندوهباران وهلې ده او ښه رپيږيووايه تاسره به څه کومهتاته مې ټوله عقيده رپيږيساحله بيا چا کودتا
احمد بختيار ساحل
يو في البديهه مشاعرهد تېرې جمعې ماښام ځواب راته زنګ راووهه چې (( ساحله هغه برهان الدين تسل والله چې خپه کېږي ، او که ته کار نه لرې نو نن شپه به ور شو )) ما هم ورسره ومنله برهان الدين تسل زمونږ يو ډېر خوږ ملګرى دى ، هلته موشپه يوړه زه ، عزت الله ځواب او زما د ترور زوى عاشق الله ورغلو ، تسل او مشر ورور يې صلاح الدين زموږ ښه کوربه توب او عزت وکړ د دوى مينه دورمه خوږه وه چې تر خوړو او سکو وروسته مو پام د يوې في البديهه مشاعرې په لور واوښت او ځواب دا هيله وکړه چې بايد ترسره شي نو ما ورته کړه
نوى غزل _ احمد بختيار ساحل
ساحل راوغواړئ ساحل د يارانې سړى دىهغه که څه هم د سپېڅلې زمانې سړى دىپلار دې سپين ږيرى دى له ورور څڅه دې مه وېرېږهقسم هغه د يوې تشې بهانې سړى دىچې د اسلام په رواياتو ورته پړ نه شمهزه ، خو يې وژنم دا سړى د بتخانې سړى دىزړه مې د يار له لاسو خاورې غورځوي او وايييار دې غريب دى ، خو هغه د دُردانې سړى دىزموږ د کور په دېوالونو يې جنډې ايښي ديزمونږ ګاونډ کې پروت سړى د اندېښنې سړى دىزړه او جانانه دومره شور خپلو کې
نوى غزل _ احمد بختيار ساحل
زه د مرګ پرستو په خلاف يمهزه مې د غزل په څېر شفاف يمهزه د يرغلګرې مينې کلک دښمنزه قيدي په دغې اختلاف يمهياره زولنې مې پښو نه لرې کړهتاپسې پرېوتى په طواف يمهسپينې خولې دې ټولې پرې خبرې شيراشئ اوس د خپل زړګي صراف يمهلرې کړه لاسونه مخ نه لرې کړهمه کوه په مينه کې ډېر صاف يمهنه بابا دېوان دې خلک نه لولي !زه ددغې دور موشګاف يمهزه د ساحل هر غزل ته ژاړمهزه نشه په دغه اعتراف يمه
نوى غزل _ احمد بختيار ساحل
چاته يې نه ورکوم خپله ځانته زړه وچومزه به له چاسره په مينه کې ماغزه وچومنور يې پرېږدمه چې د زړه په اراده پرېوځينور مې له سترګو څڅېدلې اوښکه نه وچومزه کرۍ ورځې انتظار د لمر کولاى نه شمزه نور لامده کالي د کور په تناره وچومد ګاونډي مسلمان څه شي ته ښه ووايمهزه لاتر اوسه ماشومانو ته سابه وچومزه مې د مينې احترام په سپېلنو نه کومزه مې د مينې نغمه ګرې ته باڼه وچومزه مې د مينې هر انداز نوى کوم ساحلهزه نور د
غزل _ احمد بختيار ساحل
که ددې درست جهان فقير ته يېزما د زړه د ښار امير ته يېپه هرې خولې د خندا راج ستا دىپه ټولو سترګو کې تصوير ته يېپه سپينو لېچو کې مې شرنګ ستا دىپه سپينه غاړه مې ځنځير ته يېزما د جسم واکداري ستا دهپه حرکاتو کې تاثير ته يېبېګاه مې ټوله شپه په خوب ليدېزما ددې غزل تعبير ته يېساحله دومره مينه ولې کوېچې اوس د هر ښکلي اسير ته يې
نوى غزل
په دې هم پوى نه يو چې څه به کووڅه چې کوو زړګيه ښه به کوود ښار له جونو نه ، خو نه خلاصيږوپرېکړه مو کړې ده واده به کووکه د مغل په خاوره هم دېره شوونو عادتونه پښتانه به کووته کور راضي کړه زه به ځان بدل کړمچې مينه پالو ياره زړه به کووزړونه په خپلو کې وېشو لاليهپه ښار کې ژوند کوو ، نو خوله به کووساحله شنې دې ګوره خون ونه کړيسترګې به تورې کړو رانجه به کوو
نوى غزل _ احمد بختيار ساحل
ښار دى کورونو ته دېوال ښه دىپه خپلو زړونو باندې خيال ښه دىزمونږ چنار کې مرغو ځالې کړيستاسو چنار کې ياره ټال ښه دىهسې په زړه کې د غم زېلې کېږياوس ، خو په مينه کې زوال ښه دىپرې خپه کېږه مه پښېمانه به شېد ښار په مينه کې جنجال ښه دىساحله چاته د زړه غم مه وايههرچاته وايه زما حال ښه دى
غزل _ احمد بختيار ساحل
هرڅوک له ماسره ياري په خپله خوښه کويزما د زړه ذمه واري په خپله خوښه کويهغه چې څنګه غداري په خپله خوښه کويهغه بيا دغه شان زاري په خپله خوښه کويخير دى له ماسره دې دغه شان سودا نه کويڅوک چې د زړونو جواري په خپله خوښه کويما تل مدام ورته منت کړى زاري کړې دهماشوم زړګى دى مزدوري په خپله خوښه کويدا خلک ولې د ولس يوه خبره نه اوري ؟دا خلک ولې باداري په خپله خوښه کويچې د هر سوي رژيدلي زړه تسل پرې کېږيساحل تر
غزل _ احمد بختيار ساحل
چې په سپينه ورځ اوبه درباندې شينديته به څه وکړې چې زړه درباندې شينديدې ناځوانه پښتنو ته حق حيران يممينه وړي پښتانه درباندې شينديسپينه شپه سپينې خبرې سپينه واوړيچې درغاړې شي وېښته درباندې شينديد مور اوښکې ملغلرو نه سېوا شيچې له کوره ى په واته درباندې شينديمينه نه کوي ساحله ياره سم شهد ښار ښکلي دي ماغزه درباندې شيندي
ټپيزې _ احمد بختيار ساحل
يخې سيلۍ ته شه خوله واخلهراجګ بلۍ ته شه خوله واخلهزما شړۍ ته شه خوله واخلهسپينې سپوږمۍ ته شه خوله واخله ؛د کلا سيوري ته مې مه بيا يه ډارنه+++++++++هسې نه پاتې شې له مانهلاس دې اوباسه له ګرېوانهګوره چې نه شې بې ايمانهله تورو څنګ مه کړه جانانهځوانان په سرو تورو ورځي جونه ګټينه++++++++تا خو ويل چې زما زړه يېزما کوژده زما واده يېقسم کوم د بل چا نه يېجانانه ويښ يې که ويده يېستا تر کوټې مې لاس تړلې تېروي
غزل _ احمد بختيار ساحل
بيا کوم ظالم په منځ د ښار ولاړبيا دى د خلکو کاروبار ولاړمشره ! دربار دې رانه ولې تړېزه ، خو لا يم په انتظار ولاړد سوال لمنې مو چا ټولې نه کړېلا هم هر در ته يو بې شمار ولاړښار دې لمبه که ښار دې وسوځاوهپرېږده دا غرونه په کرار ولاړسترګو دې دومره مينه راکړه چې اوسپاتې يم ستا د زړه په لار ولاړساحله ته د چا لپاره ژاړېيار شو ترڅنګه د اغيار ولاړ
غزل _ احمد بختيار
ياره په زرو نه بدليږي دا ستا ګل خبرهخير دى زما لپاره وکه په کاکل خبرهته راشه واړه کاينات دې هر کلي ته ولاړما له حواسو سره کړې د غزل خبرهچې نوم دې ياد شي خلک ټول درپسې څټ اړويلکه چې راشي خبرو کې د کابل خبرهياره چې ته زما په نېت باندې باور ولرېزمونږ ترمنځه نه ځاييږي د مغل خبرهساحله دلته مې د مينې انداز نه خوښيږيدلته پيليږي په غوصه او په کنځل خبره
نوى غزل \ احمد بختيار ساحل
اى بې وفا نښې واپس راکهبيرته زما نښې واپس راکهد راز خبرې زړه کې ډوبې ساتهتنها ، تنها نښې واپس راکهنور درته جار او قربان نه وايمهبلا ، بلا نښې واپس راکهما په دوعا دوعا درکړي درتهته په ښېرا نښې واپس راکهنه مکرجنې سترګې مه لمدوهښه په خندا نښې واپس راکهچې غرونه وښويږي نه ټوليږيپرېږده سلا نښې واپس راکهساحل وړو زړونو کې نه اوسيږينه کېږي را نښې واپس راکه
نوى غزل \ احمد بختيار ساحل
اوس چې دې يار کړمه جينۍ اوس به زاري کومهزه مې تر مرګه د خپل زړه ذمه واري کومهزه د جنسيت لپاره خپله شمله نه بايلمهزه دې د پاکې عقيدې تابعداري کومهزه درنه غواړمه چې غرونه غرونه مينه راکړېله دې نه وروسته ستا لپاره شاعري کومهښکلو د ژوند په معنا پوى کړم ښکلو ښکلى کړمهچې ښکلى وګورمه خامخا زاري کومهاوس خو دې لاره رانه بيله کړله بل ته لاړېکه پخه دې ونيسې خبره اخري کومهساحله زه يې د غلام په حيث منلى ښه يمزه داسې نه غواړم چې زه يې بادا
غزل \ احمد بختيار ساحل
چې شپه پخه نه وي پخې خبرې نه کوي څوکپه لنډه لاره کې اوږدې خبرې نه کوي څوکمونږ وايو هسې نه زموږ له لاسه ونه وځېد چا پر وړاندې خو دوه درې خبرې نه کوي څوکپه اورېدو يې چې د غرونو کاڼي وښويږيدومره بې آبه بې پردې خبرې نه کوي څوکپښتونه ! ته د نوي دور فکر کله کوېپه دغې دور کې زړې خبې نه کوي څوکساحله ته لاهم د زړه مينه ښودلى نه شېچې ښکلي وګوري زړې خبرې نه کوي څوک
غزل \ احمد بختيار ساحل
خلک مړه دي زه د مړو سر ته ناست يمخدايه پاکه چې دا زه به چرته ناست يمپه کابل مې يرغلګرو ګونډې کېښوېزه لا پوى نه يمه خړ خيبر ته ناست يمزه ، خو زړه خورمه چې ښکلو پسې نه ځمچې اوس ولې ستا ښايسته بشر ته ناست يميا مې خپل که يا مې زړه راباندې مات کهستا په لاس يم ياره ستا نظر ته ناست يمنور سحر دى پابندي په جونو نه ويپاڅه اوس دې هم بند کړي ور ته ناست يمخوله دې نه اخلمه سترګو ته دې ګورمخير دى راشه که نه يار بهر ته ناست يمخلکو ، خلکو
