دځوان شهیدحافظ عبدالمنان شعر«اوباش بعدهُ واسل»

زه بــه وړیـم یـــابـــه نـــــه یــم ســتاده جـــام وړ

رقــــــیبانـــــوپـــــرڅـــــه بــــولـــي دانـــعام وړ

څــوک چي خوري دعشق مڼې په سره سیله کي

هــــغه خــــلګ پــــه ریــــشــتیادي دزکــــام وړ

زړه زمــــــادي ســــتادلاســــه نـــوکـي نــــوکـي

نــوبــــیاولــي نــــــه یــــم زه ددغــــه کـــــام وړ

چـــه غـــــم پــــه تــودووښـــکووي پـــریـــولــي

بــــــیله شـــــکه هـــــــغه زړه دي دالـــــــهام وړ

څــوک چــــي وایــــې کـــــلمه پــــه زړه وژبـــــه

ګـــــونـــــهګاربـــــــنده هـــــــم دي دســــلام وړ

مــــرحــــباچــي ســــتاددروســـپې تــــه وایـــې

هــــغه کــــس دي دلــــــروبـــاســـتادکــــلام وړ

چــي نـــفس دپـــښویـــې راســـې وځـــیګرتــــه

پــرهــــغودي یـــــاســــین نـــــه دمـــنترپـام وړ

داچــي ســتادلاســه مــــري نــــه پــــاتـه کـیږي

دواســـل پــــرجـــنازه دي إزده هــــــــــــــــام وړ

۲۰۰۴-فروري ۲۲ دکوئټه ښـــار

« سـرپـاڼـه »