غزل
دلتـــه بــې ګناه د خلــــکو مړيـــنه ده
ځکه مې سينه له غمه خــــــوړينه ده
ستا مخ چې د اور غوندې لمبې کوي
دا دې اننګو کې پنـــډه ويــــــــــنه ده
بيا يې د نظر تــعويـــز په غـاړه کړو
ښکاري دا جينــۍ له رنــګه سپينه ده
څومره چې د مور په اولاد زړه سوځي
دومره مې په خداى تا سره ميـــــنه ده
زړه دوګوهـــــر ډک له ګوهـــرونو دى
هــره يـــوه سنــــدره يــــې زريـــنه ده
نورالدين ګوهر خوست
12.05.2011
- فضل الربي رستم
نظم
زه به همیش په اندېښنه کې ومه چې چیرته زمونږ تر مینځ بیلتون رانه شي چې د سلام ځواب کوای و نه شم دغه قیامت مې په ژوندون رانه شي خدای مه کړه سترګو نه دې ورک شمه زه خدای مه کړه ځان رانه پردی وګڼې خدای مه کړه چیرته چې ته دا ونه کړې چې خپل جهان رانه پردی وګڼې خو
هغه صحنه مې اوس هم سترګو کې ده...
19.05.2011
- فضل الربي رستم
غزلپه پټه خوله مې له فریاد سره یوځای تیره کړهد عشق کیسه مې ستا له داد سره یوځای تیره کړه
نن مې د زړه له څړیکو واخستل بلا خوندونهنن مې کرۍ ورځ د چا یاد سره یوځای تیره کړه
خیر که جنت مې حاصل نه شو کړی ، خو ما زندګيد نفرتونو له جهاد سره یو ځای تیره کړه
هغه سړی زړونو کې ځای لري ، که هرڅومره يېخپله دوره له ان...
