غزل
ګله ! په سرو شونډو ښکلوه پرخه
خدای دې چې وجود ته کړه پرده پرخه
پرېوتله ستا پر لوپټه پرخه
ما نه ده نېکمرغه يو پر دوه پرخه
ته د ژوند د سره ګلاب د مخ لمبه
زه د ګل پر پاڼو يم پرته پرخه
پرېږده چې نن ښه ډېر درته وژاړم
پرېږده چې وريږي ټوله شپه پرخه
اوښکو دې باڼه په زهرو ولړل
زنګ کوي چې توره کړي لمده پرخه
رنګ د محبت پر فضا خور نه شو
درد مې جوړې نه کړه بدرګه پرخه
هسې شو راياد د چا هېر شوی نوم
نن چې ملابانګ راورېده پرخه
جلال امرخېل
13.02.2010
- فضل الربي رستم
خاطره
نن بیا هغه تیر وختونه مې زړه ته را ولویدل او قلم دې ته مجبور کړم چې په اوښکو یی هاغه شیبې ولیکم ، هاغه شیبې چې زه او جانان به د بیرې د ونې لاندې ناست ؤ، په خپلو عطرورینو خبرو به یی زما د خولې نه په کړس کړس خنداوویستله د هغه د خندا انداز به داسې ؤ چې زما به خندا ...
14.02.2010
- فضل الربي رستم
سلام
ښاغلي فضل ربي رستم ته او ټولو د پښتو د ادب مينوالو د منګي د بلوګ مبارکي وايم... او دا دوې ټپې ډالۍ کوم٠٠٠ خدای د وکړي چې رستم جانان مې دغه لږه تحفه په ډير څه ومني٠٠٠٠ منګي يی ټول په ډنډ غوپه کړلد شيطانۍ منګی په لپو ډکوينهخوله به په خپله رضا در کړممنګی مې څله خوروې لمده دې کړمه
وعلیکم السلام ګرانه!
ګرانه ډېره&n...