شعرونه
غزل فريدالله حسن زی خوست
غزل فريدالله حسن زی خوست ودې کړې دوکې په ژبه ګونګه شېڅه دې شوې وعدې په ژبه ګونګه شېبيا به کفارې ونيسو معاف به شوماتې کړه روژې په ژبه ګونګه شېشولو دې ځواب دې ژبې سر باندېزده دې کړې قيصې په ژبه ګونګه شېځان درته بد نه ښکاري,چې بد وايې؟
ارمان -، لندن سيدشاه خروټی
ارمان دي تا دسترګو په هينداره کي چي ځان ووينملکه الوتی په هوا شم اوم اسمان ووينم
غزل -شکیلا آماج
غزل چې رایادې د دنیا دا ناکردې شی نو له سترګو نه مې اوښکې را خورې شي په وجود مې را روانې مړې خولې شي او په ژبه مې راټولي څو ښېرې شي خپله هره قرباني زما ارمان شي چی محتاجه شم د ټولو بهانې شي
غزل- دروېش درانى
غزل- دروېش درانى يارځکه دشونډودشکروماته ســــــــــــــــــــــــــــت کوي مال چي ورکوې دخداي په لارکي برکـــــــــــــــت کوي کاڼي ته چي لاس کړم نودپاسه دا اوازراســــــــــــــــ
غزل
راليږونکی : شر يف الله غفورزي لکڼوال غزلدرې واړه پر مــــا ګران دي اول یار زما دکلي
پیغور نه لرم
سرليک: پیغور نه لرم خدایه زور یې مات کړې چي یې زور نه لرم تا مي مددګار شه بله لور نه لرم ورک شومه له کلي او له کور څخه ستا ددین لپاره، بل کوم تور نه لرم
شاعرانه ارواوې
راليږونکی : شريف الله غفورزي اکراين اديسه شاعرانه ارواوېزما او ستا شاعرانه ارواوېلکه همځولي ګاونډي ماشومانله يو بل پټ شي پټپټانی کويد خيال په ړنګو کنډوالو کې ګرځيزما او ستا شاعرانه ارواوېلکه دوې خويندې ښاپيرۍ په افسانو کې ګرځيلکه دوې ستړې اوښکېسترګو ته نه راځي په زړو کې اوسيلکه
جنازه-عبدالستار سعادت
څراغونه وو رڼا وه يو ته نه وې سر تندى وهل ژړا وه يو ته نه وې ملائيكې پاس له عرشه وې راغلې خو په خلكو كې غوغا وه يو ته نه وې ستا د تورو زلفو رنګ و ستا غوسه وه شپه وه تالنده برېښنا وه يو ته نه وې سپوږمۍ كله، كله لږه ښكارېدله ستا څېره وه ستا ادا وه يو ته نه وې ستا ښېرو ښكلې د ناز جامې په تن وې لپه، لپه دې دعا وه يو ته نه وې هم انجام او هم آغاز د زنده ګۍ و اب
غزل
غزل ښاغلي نجيب الله جبارخېل قسم په خدای چې دپردو لمسون دی څوک مدرس او څوک معلم مې وژنيچې دعلم او فرهنګ کور ورانوي هغه سپېڅلی متعلم مې وژنيراته عجیبه قضاوت ښکاري د
غزل
غزل ښاغلي پيرمحمد کاروان ته چې په خوب کې راځې، ته چې په خيال کې راځېسپينې شاهينې وايه، کله په جال کې راځې؟زه چې ماڼۍ جوړوم، دتصور ددنياپه هره خښته کې ته، په هرديوال کې راځېدبنګړوشرنګ دې خيژي، له پايزېبونوسرهدپښتنوکلي ته، په وريښمين شال کې راځېدسنځل ګلووږمې، دګلابونوغونچېهم په هنرکې راځې، هم په
عبدلباري جهاني غزل
راليږونکی : شر يف ا لله غفورزي لکنوال ښاغلي عبدلباري جهاني غزل غزلهغه ګرېوان چې د ازله د ګنډلو نه وجنون يې هم د زولنو د ټينګېدلو نه و د ارمانونو په ساحل مې بېړۍ ډوبه شولهبيده قسمه دا ګودر د غرقېدلو نه وچې بې خبره دې رخصت شوم له حضوره څخهد عزرايل خاموش پيغام د اورېدلو نه ود دار پر سر که مې نارې د انالحق وهلېشيخه معذو
كندهاره
كندهاره سيد كريم خوستى داغم مى هروخت ژړاوې زړه ناقراره زما څو به بمونو كى الوزې كندهاره زما ستا دطالب يادملا يا د عسكر په مرګې چى شم خبر نو ټول وجود شى بې احتياره كله انګريز كله روسان كله تور سور اسريئل
نظم : پيرمحمد کاروان
راليږونکی : شر يف الله غفو رزې لکنوال ښاغلي پيرمحمد کاروان غزل د شپې ماشوم شمه زه کله چې لمر په کلي سر ووهي او شپه د وړانګو په خنجر ووهي په تودو شوندو پيزوانونه ښکل کړي زرين ﻻسونه پرګودر ووهي چې ماشومان په قلمي ګوتو په سپينو کاغذي ﻻسونو تورې تختې راواخلي په ببلي ژبو الف ووايي ،بې ووايي،تې راوخلي ماته رايادې شي ماشومې شېبې کلی،ګودر او د ګودر له غاړې
غزل - فريدالله حسن زی
غزلکافر دې کړم جينۍ په قسمو مې باور نکړېيې څنګه مسلمانه په توبو مې باور نکړېبيګاه مې ټوله شپه ته تر سهاره يادولېد وچو وچو شنډو په پترو مې باور نکړېخبرې ته مې غوږشې،وايې مه رانيږدې کيږهاوس ته هم عجيبه
مينه- محمد بلال (معروف)
مينه څړيكه شمه درد شمه پرهر په غيږ كې ونيسم مينه شمه، عشق شمه ځيګر په غيږ كې ونيسم تاو له دې سپوږمۍ شمه ، اسمان شمه له ستورو شم لمر نه هم راتاو شم بس دلبر په غيږ كې ونيسم غرونو ته چې وخيږم كركڼې وي ګورګورې وي زه له ټولو تير شمه نښتر په غيږ كې ونيسم ښكلونه جنت ډك دى، اسمان ډك دى دنيا ډكهحورو نه هم ښكلى د زړه سر په غيږ كې ونيسم ن
په نامه باندې دویاړمه جنانه -سید کریم خوستی
په نامه باندې دویاړمه جنانه په نامه باندې دویاړمه جنانهپه خفګان باندې دژاړمه جنانههغه وخت هغه شیبې می نه هریږېپه ژاړه چي درنه لاړمه جنانهورځ هغه به کله راشي چی ستا غیږ کیزه بې غم اوړم راوړمه جنانهپه امان شي له جنګونوپه ښایست کیشمس قمر دنوره غواړمه جنانهخدای د وچې دښتې هم راته باغ باغ کاچی ګلونه تر
غزل-شغله رحمانې
شغله٠رحمانې زه له واړه وم په دا ډيرو کيسو څه پوهيدمزه په غمونو،خوشالی ،او خواښو څه پوهيدماشتباه ګاني به مي کړلي بي پروا وم ځکهدغلطی روسته دبخښني په غوښتوڅه پوهيدمکله دروغ به مي هم اويې د رښتيا په نامهګناه مې څه پيژنده زه په دوزخ او توبو څه پوهيدم
غزل
راليږونکی:ليلومهغزل راکړي د جانانه دي غمونه پنډې پنډېپه سر د ګرځومه تهمتونه پنډې پنډېچې صبر مې زړګی شي جنان بلکل رانه هيرشيپه غاړه ګرځومه تعويزونه پنډې پنډېد ستا ښايست د ګلو څخه کم نه دي جنانهته ولې ښوروې لاس کې ګلونه پنډې پنډېچې جوړ کړمه تصوير ستا,بيا په اوښکو رانه وران شيپه جيب کې راسره وي کاغذونه پنډې پنډېفريده بې عتباره شوې باور مې په تا نشيکه وکړې راته ډير ډير قسم
څومره لرې درنه اوسم-سيدکرېم خوستی
څومره لرې درنه اوسم څومره لرې درنه اوسم دوزخونوکی وطنهمدام ګرزم بې له تا نه په غمونو کی وطنهبې وسې می درده وي اوژړاوي می چی ته سوزېدبارودو سرو سکروټو سرو اورونو کی وطنهکه جنت شی که قدم په قدم ولرې کوثرې
ما او ملا- نظم -عبدالستار سعادت
ما او ملا زړونه دي بايللي په يوې نجلۍدوه بابه ويلى دى سبق د خلاصې نجلۍ زه كړمه زارۍ او ملا كوډې په همدې نجلۍ زه وايم زما او ملا وايي زما مينه ده مونږ دواړه سپين سترګي يو خبره مو هم سپينه ده ***ما ورته ويل قسم په تا خو خبر كلى كړم ستا د مكر و
آللو للو للو آ للوکرزی للو
” تا ويل ما انتخاب کړئ غله ورکومه ، پردي شړمه آللو للو للو تا ويل ظالمان ورکومه دا خوار ملت ځيني ساتمه آللو للو للو “
دا هرساعت چی ژړامه
سیدکریم خوستی دا هرساعت چی ژړامه داهرساعت چی ژړامه جنان زما یادیږېمتون زما یادیږې اوځدران زما یادیږېدجګو غروسرونه یی قربان شم څو څوځلهمنګل زما یادیږې اومیدان زما یادیږېزما دزړګې سر دي اوزما دسترګو تور ديتڼې که صبري دی په یو شان زما یادیږې
د ځوانۍ وخت سيد کریم خوستی
خوستی دځوانې وخت دځوانې وخت می تریږې په ارمان کیسراوږیره می سپینیږې په ارمان کیتور ویښته چی په هینداره کی سپین وینماوښکې ښکته می بهیږې په ارمان کیدهجران دسر سکروټو په تنور کیدزړه غوښې می پخیږې په ارمان کی
