د اندیښمن ځاځی لخوا خپرې شوې لیکنې
د سميرا كوچۍ ..نوى غزل
ګرمي خو شته ده ټوله ځي په يوه خوا سيورې تهمګر روان لکه ړانده دي د بلا سيورې تهراشه زما د ژوند پر پاڼه باندې وليکه داچې زه به ځمه تل دا ستا او ته زما سيورې تهوايې د دغه نور ړنا مو صورت ونه سېځي
د سميرا كوچۍ په زړه پورې غزل
شکر دى دا چې بې جانانه نه يم دومره بې دينه بې ايمانه نه يم تل مې په تا پسې ژړلې ژاړم په دې ړنو اوښکو پښېمانه نه يم پردي خيرات پسې له کوره لرې دلته راغلې پاکستانه نه يم ستا په
غزل : سميرا كوچۍ
سپينې سپوږمۍ سپينې پلوشې ورکړه کيسه ليکي دا جنګي زلمى درته نن خپله اراده ليکي وايې دغه
د سميرا كوچۍ په زړه پورې غزل
زړونه يې نــــشئئته
د ښار هينداره : سيد جيلاني جلان
د ښار هېنداره د ښار هېنداره کې اوړي تصویرونه عجیبه عجیبه د شپې تصویر په لمبو زیړ د ورځې سور په وینو او د ښار ځمکه توره سوې کنډوله کنډوله پکې غبار د ویرې ،وهم او وحشت تاویږي د ښار وګړي ته وا مړي له قبرو راوتي الوتی رنګ، سپیره مخونه او د ډار تبه د هرچا په وجود ښخه ده ته وا چې خدای پرې خوره کړې د قیامت ورځه ده
غزل : حيات الله ستومان
غزل زما د ژوند هره شېبه لمبه ده دلته مې ورځ دلته مې شپه لمبه ده زما ماشومې شونډې څه ووایي زما معصومې خو کیسه لمبه دهخود به مې وژني دا وحشي یرغلګر دلته خو توره د حمزه لمبه ده چې په یوه ټپه مې بیا ژوندی کړيهغه ملا
غزل . هيمي جلالزى
ته مې ليدلې کلیمو رانه نفرت نه کاوه ما له همدې وجې غزل ته رياضت نه کاوه يو وخت و زړه مې خورېده د چا په تشو کتو يو وخت حواسو زما هېڅ مخالفت نه کاوه خپله څېره مې
غزل : شمعه شوګير
دسمنــــــــدر تونده څپــــــــــه وي ځــــــواني پېغلــــــــوټې هیلې عاطفــــه وي ځـــــــواني که یې دچا ښــــــــکالو راویښـــــــــه نه کړي په احســــــــاساتو کې اوده وي ځــــــــواني
د لوي پکتیا ویاړ (ارواښاد اتل معراج الدین پټان)
د لوي پکتیا ویاړ (ارواښاد اتل معراج الدین پټان) معراج الدین پټان په ۱۳۳۳ هـجري لمریز کال کې د افغانستان د پکتیا ولایت د ډنډي پټان په ولسوالۍ کې نړۍ ته سترګې وغړولې. ده لمړنۍ، منځنۍ او لوړې زده کړې د حبیبیې په عالي لېسې کې سرته ورسولې. ورو...سته تر هغه د امریکې متحده ایالتونو ته یې سفر وکړ او هلته یې لوړې زده کړې ترسره
اوس به دنړۍ اتل ستاسي ګوټونه پالش کوي : رحمت الله رحمت
اوس به دنړۍ اتل ستاسي ګوټونه پالش کوي توروېښتان، ښې غټي سترګي ، دګلاب په شان مخ ، کړه وړه یې ښه پرله برابر وو، داسي معلومېدی لکه له یوې ښې درنې کورنۍ څخه چي وي ، مګر لباس یې داوخت نه وپرله پوري . خیرن او غوړ کالي ځای پرځای پینې هم باندي معلومېدې ، لکه دبل جامې(کالي) چي یې اغوستي وي ، پرتن یې برابري هم نه ښکارېدې ، دوکاندار ورته ووویل : ولي سبق نه وایې چي داکار کوې ، ګلزار چي په کار بوخت ووویل : ښه دی کاکا جانه وبه یې وایم . دوکاندار ورته وویل : کله به یې ووایې ؟
غزل : شمعه شوګير
غزل : شمعه شوګیر دژونــــد هــــــــــــــــره فـلسفـه راځینې ستړې هم دعــــــــــــــــا او هـــم توبــه راځینې ستړېدا یې نښــه ده،دامات بنــــــګړي چې ګورې دانو ومنـــــه چې شپـــــــــــــه راځینې ستړېفکر ستړی ژوندون ستړی احسـاس ستړی زمــــونږ زړونه هم خپــــــــــــه راځینې ستړېداخــــــورې زلفې همـداسې خـوارې ښې دي سېنـګار ستړی هــــــــم
غزل : شمعه شوګير
غزل : شمعه شوګی
غزل: انديښمن ځاځى
ما در ته ويل مکــړه اعتبار زړګيه ودې ليدل؟! څنګه يې در کړلو ګذار زړګيه ودې ليـــــدل ؟! ما در ته ويل چې ددې وخت جانــــان وفا نلري وي تر مطلبه پورې يار زړګيه ودې لــــيدل ؟! ما درته ويل چې د منصور رسم ته مه ګواښيږه
غزل : انديښمن ځاځى
غزل چې د ژوند د ستړې ستړې لار منزل سې دا به کله وي چې دومره زما خپل شې عجيبه دى ستا دستور د يارنې هم کله زخم راکوې کله مې مل شې زه سندره د وريتو شونډو پر سر شوم
جانان: د شمعې شوګير غزل
جانان ! مــاپرې ټــول فــــکر لـــوګی کړ مــــــاپرې عقـــــل لیــــونی کړ لا همــــــــــــــاغسې سرزوری هم مې خپل هم مې پردی کړ درقیب ظــالــــم لــــــــــه ویرې ما پـــــــه سترګـــو پوهــوی کړ روح وجود مې ورتــــــه پرېښوه ترې راخپل مې خپــل زړګی کړ تورتم مړ وو مـــــــــاښـام مړ وو
د يوه ورک ملګري په نوم : عمادالدين دوران
د يوه ورک ملګري په نومملګريه!!!ملګريه شکر دی چېد ښو او بدو تميزعقل او پوهه لرېد ژوند معنا نه خبرد مينې راز درسرهد هوس
