محــــــبت


هـــــمیــشه بــــــه مـــــې ورب تــــــه دادعاکـــــړه
محــــــبت دنــــازولـــــــي جـــــــانــــــان راکـــــــړه

دا نـړۍ راتــــــه فانـــــي دنیـــــا حــــــــساب ده
هوښیارانو تــــــوښـــــه جوړه دعــــقبا کـــــــړه


د جــــنـــت او د دوزخ پـــــروا بــــه څـــــه کــــړم
چي پروا مــــې شپه او ورځ ستا د رضا کـــــړه


چـــــــې تمـــــام عمـــر پــــــه فکر د دولــــــت وي
هغـه خلکــــو د خـــــپل ځان سره جــــــفا کــــــړه


د مـــادي دنیـــــا مـــــــتاع ده د څـــــــو ورځـــــو
غافل مـه شــــه اوخـروي تحـــــــفه پیدا کــــــړه


چې د زړونو پــــه رضا رب خـــــــوشحالـــــیږي
راشه ! داسې انسانـــي احساس اشـــــناکــــړه


د اخــــلاص او صـــــداقـت لــــــوړه رتبـــــه ده
د کعـــــبې د پیـروانــــــــو ځان همـــــرا کـــــړه


په کــــوم ملک کــې چي رښتنې ورورګلــوي وي
د هغــــو خلکـو روزګــــــــــار ربـــــــه صـــفا کــــــړه


چـــــــې د بخل او کیــــــنې نـــــه ، نـه مړیــــږي
هغــــــه قوم ،هــغـــــه ولس ربــــــه پــــــنا کـــــــــــــړه


غـــرض دا چې صدا قـــــت لـــــــــــوی عــــــبادت دی
قــــوم په صدق کې حاصل د خدای رضا کـــړه
----------------------------------------
سمیع الدین افغاني
٢١-١٠ -٢٠٠٨

« ســرپـاڼـه »