نور څوک مې نشــــــته سپوږمۍ تا سره خوالۀ کوومـه
هـــــــــــــسې يې مۀ بوله کيســـــــې د زخمي زړۀ کوومـه
يو څو خبرې زۀ کـــــــــــــــــــــــوومه ورته غوږ ونيســـــه
ډېرې خبرې مې زده نۀ دي ډېــــــــرې نۀ کــــــــــــــــوومه
ګيله ، ګيله کې مې جانان ته ســـــپوږمۍ داسې ويـل :
ځان ته کړه فکر! دا تۀ څۀ کــــــوې زۀ څۀ کــــــــــوومـه ؟
هــــــــــــمداســـــې لاړونور يې هــيڅ هــم را ته ونۀ ويـل
فقط هـــــــــمــــدومره يې راته وويل چې ښـــۀ کوومـــه
کله نا کله (فاطمي) فکـــــــــــــرو کې داسې ډوب شــم
چې را پۀ خود شـــــم پۀ خپل ځان ګومان د مړۀ کوومه
