سه دهه خشونت، وابستگی وبربادی، پیامد هفت ثوروادامۀ هشت ثور!

په اروپا کی دمیـشـته افغانانو د تولنو فدراسـیون
 فدراسـیون سازمانهای پناهندگان افغان در اروپا
 Federation of Afghan Refugee Organizations in Europe
 
 سی سال ازکودتای شوم هفت ثور1357 که مبدأ سه دهه خشونت، وابستگی وبربادی برای مردم وکشورما است میگذرد. این کودتا زادۀ تصمیم فردی امین قاتل نبوده بلکه به استناد یادداشت های منتشره سلطانعلی کشتمند، حزب "واحد" د.خ. ا بود که بعد از مرگ میراکبر خیبرتصمیم گرفته بود که درصورت موردحمله قرارگرفتن رهبری حزب از طرف دادود خان دست به کودتا بزند. بنأ حفیظ الله امین که عملأ رهبری کودتای بدفرجام ثور را بعهده داشت، فقط تصمیم دسته جمعی حزب را عملی نمود. در نتیجه به جرئت میتوان ادعا کرد که مسوولیت سیاسی وتاریخی کودتای بربادکنندۀ هفت ثوروپیامد های شوم آن بدوش حزب "واحد" دموکراتیک خلق افغانستان بریاست نورمحمد تره کی ومعاونیت ببرک کارمل میباشد. تاریخ وملت ما این حزب وابسته را که مسوولیت مستقیم جنایات وسیع وبیشماری را بحساب حاکمیت چهارده ساله خویش بدوش دارد، برای ابد از دامان خویش ترد کرده است.
 رهبران حزب "واحد" دموکراتیک خلق افغانستان (بیروی سیاسی وکمیته مرکزی) لکۀ ننگ دعوت ارتش اشغالگر وتباهکارروس را برای همیشه در جبین خویش حمل خواهندکرد. چوکی متهم درمحکمۀ جنایات جنگ جای مناسب برای آنعده ازهفت ثوری هاست که درچهارده سال حاکمیت این حزب مسوولیت سیاسی داشته ودر موقف پالیسی سازاجرای وظیفه کرده اند. جنایات انجام شده در چهارده سال حاکمیت حزب "واحد" بیشمار است. نمونۀ این جنایات عبارتست ازنابودی پنج هزار قریۀ وباشندگان آن، قتل یک ونیم میلیون افغان، معیوب شدن نیم میلیون ومهاجرت اجباری هشت میلیون هموطن ما، نابودی اقتصادزراعتی کشور، فرش ده میلیون ماین ضدپرسونل درقرأ وقصبات کشور، حزبی ساختن اردوی ملی وپولیس، دستگیری، شکنجه ومجازات شدید وبیرحمانۀ صد ها هزارمخالف سیاسی وبالاخره ایجاد ده ها گور دسته جمعی ازمخالفین سیاسی این ضرورت تاریخی را بوجود می آورد که برعلاوۀ رهبران فوق الذکر جنرالان، افسران عالی رتبۀ قوای مسلح وافسران وکارمندان خاد که درتیم های تعقیب و دستگیری، مربوطات ریاست تحقیق خاد ومحابس کشوربحیث مستنطق (شکنجه گر) وڅارنوالهای اختصاصی "انقلابی" وقضات محکمۀ قلابی اختصاصی "انقلابی" کارکرده اند در برابرمحکمۀ عادلانه وواقعی ازاعمال گذشتۀ خویش جواب بدهند.
 نجیب الله بنیادگذارورییس دستگاه جهنمی خاد وقصاب مشهور در آخرین روز های حاکمیت خویش اسناد تحریری جنایات خود وسایر رفقای خادیست خویش را نابود کرد. او میدانست که جوی های خون جاری شده توسط رژیم تحت رهبری حزب د.خ.ا بزودی نمیخشکد ورفقایش زمانی بپای میز محاکمه کشانیده خواهند شد. نبودن اسناد مذکور، بی اراد ه گی حکومت کرزی در قسمت تطبیق عدالت انتقالی وتصویب منشورخاینانۀ عفوه در"ولسی" جرگه، برای افراد فوق الذکرسرابی را بوجود آورده است که خطر محاسبات گذشته را منتفی میپندارند وبرای احیأ " میراث ارزشمند رفقای فقید کارمل وبریالی" هیاهوی انترنتی را براه انداخته اند. اینها غافل ازین امر اند که دخول مجدد بزندگی سیاسی کشور مستلزم شرایط زیادیست. نخست باید به ملت ازاعمال گذشتۀ خود جواب بدهند ومسوولین جنایات را تجرید وبررسی دوسیۀ شان رابه نزدیکترین مقامات عدلی وگذارکنند. در قدم بعدی دوران جنایتبارحاکمیت ح.د.خ.ا وپایۀ فکری خشونت رامحکوم نموده وازآن علنأ ورسمأ فاصله بگیرند. اینست راه اصولی برای بازگشت مجدد افراد صاحب مقام رژیمهای سه دهۀ اخیربه سیاست. راه دیگر شیوه ایست که هشت ثوری ها وعدۀ از جنرالهای ح.د.خ.ا انتخاب کرده اند. یعنی گریز جبونانه ازعدالت، دفع الوقت، تشکیل مافیا در حکومت و پارلمان، بازی مجددبا سرنوشت وطن ومردم وادامۀ ارتکاب جرایم.
 ببرک کارمل یکی از رهبران ح.د.خ.ا که توسط روسها بقدرت رسانیده شد در زمان قدرت خود اعتقاد به دوستی اتحاد شوروی را شرط وطنپرستی میدانست ولی در سال 1995 با درس گیری از تجارب خویش به مصطفی دانش خبرنگار ایرانی چنین گفت:
 " بزرگترین درسی که در زندگی گرفتم اینست که هیچ کشوری نمیتواند به اتکای نیروی خارجی به آزادی، استقلال وپیشرفت دست یابد. باید به ارادۀ مردم احترام گذاشت."
 درین دوجمله اشتباآت اساسی ح.د.خ.ا حین اتخاذتصمیم کودتا دقیقأ نشانی شده است. حزب "واحد" درمحاسابات خویش ارادۀ مردم را نادیده گرفته وبه اتکای نیروی خارجی تصمیم به کودتا گرفته بود. در نخستین سال بقدرت رسیدن ح.د.خ.ا مردم عملأ مخالفت خود را با رژیم کودتا نشان دادند. هرگاه ح.د.خ.ا همانوقت اشتباه خود را میپذیرفت وبعوض سرکوب مردم به ارادۀ شان احترام میگذاشت، ازسه دهه خونریزی وتبهکاری جلوگیری شده میتوانست. تاآقای کارمل حقیقت فوق الذکررا بالای وطن ومردم خود تجربه کرد برای اصلاح امور ناوقت شده وکنترول اوضاع ازدست افغانها خارج شده بود. سیاه روز هشت ثور، استبداد عقبگرای طالبی وبرهم ریختگی شیرازۀ زندگی مردم که اکنون هم ادامه دارد درفاجعۀ هفت ثور ریشه دارد.
 کمیتۀ حقوق بشر FAROE
 
 FAROE, Postbus 707, 2300 AS, Leiden, www.afghandiaspora.org, faroe_af@hotmail.com