راه عـبور افغانستان از بحران

در اینکه افغانستان روزگار دُشواری را میگذراند و اوضاع امنیتی روز تا روز رو به وخامت مینهد، شاید هـیچ کس شک و شبهه ای نداشته باشد. قـوماندانی اعلای قـوای ناتو و قـوای حافـظ صلح در افغانستان، از خراب شدن اوضاع پیوسته هـشدار میدهـند،  و هـشدار میدهـند، که اگر سپاهـیان شان جداً تقـویت نگردند، بیم آن می رود که مأموریت قـوای بین المللی تحت قـوماندۀ  ناتو به ناکامی بیانجامد. اما چرا وضع بدینجا کشید و راه و چاره چیست؟؟؟ چرا بعـد از سرکوب بی امان طالبان و بعد از قـلع و قـمع ایشان، باز نفـس تازه در کالبد مردۀ شان دمید و کار بجائی کشید که حدوداً پنجاه هـزار سپاهی از سرتاسر جهان، دستپاچه گردند؟؟؟ چرا طالبان توانستند از حالت اضمحلال قـطعی به نیروئی بدل گردند، که سرنوشت صلح و امنیت افغانستان را به خطر جدی مُـواجه بگردانند؟؟؟ چرا بعـد از یک دورۀ  نسبتاً آرام  سه چهار ساله،   باز نایـرۀ جنگ ــ  و این بار  باز جنگ های چریکی و غـیر کانونشنل ــ نواخته شد؟؟؟  آیا قـوای بین المللی در یک  نبرد  پارتیزانی در سرزمینی که ایمان فـلک در خطر است، برنده شده میتوانند؟؟؟ این سؤالات و سؤالات  فـراوان دیگر را میتوان طرح نمود، که به هـر یک  باید جوابی  داده شود.
اگر دفـتر تاریخ دور و نزدیک خود را ورق بزنیم و سرنوشت قـوای بیگانه را درین سرزمین نزد خود مجسم بسازیم ، آیندۀ ظفـرنمونی را برای قـوای خارجی  پیشگوئی نخواهـیم کرد؛ لااقـل اگر حال دولتداری و دولتمداری در ملک ما به همین منوال پیش برود!!!
باید پرسید که  چرا و چگونه گپ بدینجا کشید ؟؟؟ من میگویم :
ــ  اگر جانیان و خائنان و متهمان به قـتل و کشتار و جنایت و خیانت و بالخاصه تردامنان ائتلاف شمال در ارکان سه
    گانۀ دولت و خصوصاً در حکومت و ولسی جرگه متمکن و جابجا نمی گردیدند
ــ  اگر خلع سلاح عام  و تام در سرتاسر کشور صورت میگرفـت و تیغ از کـفِ زنگیان مست گرفـته می شد
ــ  اگر ادارۀ امور بدست فـرزندان صالح ، وارسته ، خوشنام و پاکدامن وطن سپرده میشد
ــ  اگر راه فعالیت گماشتگان و اجیران بیگانه و خصوصاً غلامان حلقه بگوش همسایه های شرق و غـرب ما سد
    میگردید
ــ  اگر به فـساد اداری میدان داده نمیشد و خروار ها دالر و پوند و درهـم و دیناری که از تمام جهان به شکل اعانه و
    صدقه و خیرات و اسقاط  به کشور سرازیر گردیدند، در راه درست و در بازسازی متناسب تمام اطراف و اکناف
    کشور به مصرف می رسید
ــ  اگر از ستمدیدگان وطن و مردم هـردم شهید کشور دلجوئی گردیده و لااقـل مقـدمۀ محاکمۀ قاتلان ملت و همه
    جنایتکاران سه دهۀ اخیر چیده میشد

و خلاصه اگر "اگر"های فـراوان دیگر عـملی میگردید، عـروج مجدد و مشدد گروههای مسلح  و خرابکار زیر نام طالب  و "مالِب" به مشکل میسر میگشت.
مگر وقـتی  که چنین نشد و خشت های  اول  دیوار دولت و دولتداری، کج نهاده شدند ، چه باید کرد؟؟؟ این سؤال را با یک سؤال متقابل مواجه ساخته و مترتب بر جواب دومی، سؤال اول را جواب می گویم.
سؤال اینست، که آیا استقـرار قـوای بین المللی که با به اصطلاح مشروعـیتِ  "یونو" در افغانستان دست بکار اند، موقـت است یا طویل المدت و حتی دائمی؟؟؟
ــ  اگر حلقات تصمیم گیری در واشنگتن و لندن و دگر پایتخت های جهان غـرب و خصوصاً ممالک عـضو پیمان
    ناتو، تصمیم بر اقامت دائمی در وطن ما گرفـته باشند، کار تمام است و بحران امنیت ادامه پیدا خواهـد کرد. چون
    اقامت دوامدار و یا دائمی قـوای خارجی باید توجیه گردد و بهترین توجیه ناآرام نگهداشتن قـصدی اوضاع در
    کشور ماست.
ــ  اما اگر فـیصله چنان شده که قـوای خارجی بالاخره روزی وطن ما را ترک گویند و ترک گفـتن ایشان با تأمین
    صلح و ثبات گره خورده باشد، در آن صورت ممالک تصمیم گیرنده در صدد برقـراری امنیت و ثبات برخـواهـند
    آمد و همین که این مأمول برآورده گردید، وظیفۀ خود را "تمام شده" اعلان نموده  و وطن ما را ترک خواهـند
    کرد.
تنها در حالت دوم است که میتوان به صلح و ثبات و امنیت در آیندۀ زودرس امیدوار بود و تنها در همین حالت است که میتوان به قـوای خارجی و تصمیم گیران امریکائی و اروپائی پیامی فـرستاد و راه و چارۀ عـبور از بحران را پیشنهاد نمود. در همین صورت و تنها در همین صورت است که پیشنهاد میکنم :
ــ  جنایتکاران را از قـدرت خلع کنید و در عـوض ایشان اشخاص پاکدامن، وارسته، دلسوز و کاردان را بگمارید!!!
ــ  گروههای مسلح را که تعدادشان به دو هـزار میرسد و نود درصد شان مربوط "ائتلاف شمال" است، بصورت عام
   و تام، جذری  و بی امان خلع سلاح نمائید!!!
ــ  دست مداخلۀ هـمسایگان و به درجۀ اول پاکستان و ایران را قـطع کنید و نگذارید که مستقـیماً و یا از طریق اجیران
    و گماشتگان  خود، باعـث تداوم هـرج و مرج و بحران در کشور گردند.
ــ  زرع کوکنار و تولید تریاک را در سرتاسر افغانستان جداً ممنوع قـرار بدهـید و درین راه از شیوه های کشت بدیل ِ
   معقـول وارد میدان گردید، تا از دهـقانان کارندۀ کوکنار یا "کوکنار کار"، فـرصت کسب مُعاش گرفـته نشود.
اگر این کارها را کردید، باد از بادبان و آب از آسیاب افراطگرایان گرفـته شده، طالبان به بنبست میرسند  و خود بخود مضمحل میگردند !!!