گزارشهای ازکابل(قسمت سوم)

 سفری به ولایات شرقی : حوالی ساعت ۵ صبح قبل از طلوع آفتاب و پیش ازآنکه دربندش های ترافیکی شهرگیرمانده رخت سفرجانب ولایات شرقی کشوربسته چون جاده های کابل در آن موقع اکثرأ خلوت وعاری از وسایط نقلیه بود لذا قبل از برآمدن آفتاب ما مناطق یکه توت، هودخیل و پلچرخی را یکی بعد دیگرپشت سرنهاده درهمان ساعات صبح خود را به پوسته تلاشی دروازه شرقی شهردرنزدیکی تنگی رسانیده و درقطارموترهای که برای تلاشی صف کشیده بودند توقف نمودیم.
   تصادفا انتظارما زیاد دوام نه نمود زیرا تلاشی وسایطی که شهررا ترک مینمود مدت زیادی را دربرنگرفته وما ازآنجا مستقیمأ وارد ساحه " تنگی " شده هنوز فاصله زیادی را طی نکرده بودیم که با پوسته های امنیتی سیارو ثابت اردوی ملی که درفاصله های معینی مستقر بودند مواجه شدیم ،این سربازان اردوی ملی جهت تأمین امنیت شاهرای کابل – جلال آباد در آن نقاط کوهستانی توظیف شده بودند ، تعدادی از سربازان دربلندی های مشرف به شاهراه سنگرگرفته تا به عابرین جاده اطمینان دهند که در صورت وقوع هرگونه وقایع ناگوارآنها در کنار شان اند،علت این همه تدابیرشدید امنیتی درآنروزحادثه ناگواری بود که در شاهرای کابل – جلال آباد روز قبل بوقوع پیوسته و مخالفین مسلح دولت تعدادی ازوسایط نقلیه را دراین جاده حریق و جاده را برای مدتی بروی ترافیک مسدود نموده.
   نگارنده وقتی به سیمای آفتاب زده این دلیرمردان که با درکف گرفتن سرهای خویش از شاهراه های کشورحفاظت نموده نگاه میکردم پرسش های متعددی درذهنم خطورمینمود و ازخود میپرسیدم که با این همه کشمکشهای که در درون دستگاه دولت وجود دارد وباعث شده که حتی بعد ازقریب یکسال ازرویکارآمدن دولت وحدت ملی وزیر دفاع آن معلوم نبوده آیا هنگام ضرورت به این پوسته ها حمایت لازم زمینی و هوائی خواهد رسید، آیا معاش این سربازان دلیرکه برای عدۀ زیاد شان شاید یگانه منبع تأمین نفقه خانواده شان باشد بوقت و زمان آن تادیه خواهد شد ؟ هنوزغرق اینگونه  افکار و پرسشها بودم که وسیله نقلیه ما به ساحه "ماهیپر" نزدیک و همسفرم که وظیفه دشوار دریوری دراین جاده خطرناک را بعهده داشت،در حالیکه ازسبقتهای بیجا ومراعات نه نمودن مقرراات ترافیکی بوسیله سایردریوران عصبی به نظر میرسید  با تمام قوه سعی داشت از پیچ و خم های جاده ماهیپرعبورنماید.
  با عبورازساحه ماهیپردروضعیت آب وهوا دفعتأ تغیرمحسوس گردیده حرارت هوا چندین درجه گرمتر گردید، فاصله ماهیپرازشهر کابل شاید کمتر از ۵۰ کیلومترباشد، درکمترکشورجهان میتوان درچنین فاصله کوتاهی تغیر آب وهوا را شاهد بود، درسایرکشورها باید صد ها و حتی هزاران کیلومترمسافه را طی نمود تا تغیراقلیم را احساس نمود واین هم یکی از شگفتی های وطن عزیز ما است که  در یک ساحه کوچک اقلیم های مختلف را در خود جمع نموده و باعث شده که در کشورهم سیب و گیلاس پغمان  که میوه مناطق سردسیر بوده یافت شده و هم میوه های مناطق مدیترانه ای چون نارنج ،مالته ،کیله  و نیشکر ، ماهم مناطق پوشیده از برف چون بدخشان سالنگ وبامیان داریم و هم اراضی گرم سیرچون ننگرهار و لغمان .
  خوشبختانه  اینگونه خصوصیات بی مانند کشور ما تنها دراقلیم زیبای آن محدود نشده، نام افغانستان که یکعدۀ ازبدخواهان کشورآنرا مورد سوال قرار داده سروصدا های را در مورد آن بعضأ براه می اندازند خود یک امتیازی استثنائی و منحصربه فرد برای کشورما محسوب میگردد بیدون شک اگراین امتیاز به پول قابل معاوضه می بود کشورهای ثروت مند جهان برای آنکه نام کشور شان دراول فهرست کشورهای جهان قرارگیرد حاضر بودند برای خرید این امتیاز بلیونها دالر بپردازند ،طوریکه هموطنان ما اطلاع دارند ازجملۀ تقریبأ دوصد کشورجهان ۱۷کشوراست که نام آن با حرف اول انگلیسی (A) آغازیافته واین کشورها در صدر فهرست همه کشورها قراردارند و خوشبختانه کشور ما درجمله همین ۱۷ کشور جهان شامل بوده ولی این تمام کار نبوده از آن بالاتراینکه چون نام افغانستان بعد از حرف(A) با حرف(F) همراه بوده افغانستان در صدر این ۱۷ کشور صدرلست قرار دارد و در حقیقت افغانستان با چنین موقف استثنائی خود دراول لست دو صد کشور جهان قرار دارد و این امتیاز استثنائی باعث آن شده که بطورمثال  درملل متحد بیرق افغانستان نخستین بیرق درجمع کشورهای جهان باشد.
  بهرحال ما بعد از عبور ازمناطق "شپولی بابا" و قریه آدم خان که در کنار شاهرای کابل- ننگرهار واقع بوده به نزدیکی های بند نغلورسیده، (این همان آدم خان داستان معروف " آدم خان و درخانی "بوده ) کاسه بند برق نغلو ساحۀ وسیع را زیر آب نموده اکنون معلوم شد که منظره این بند همانگونه که از داخل طیاره وهوا زیبائی خاصی داشته در زمین نیز زیباتر ازآن بوده تاحدی که ما نتوانستیم از کنار آن بیدون توقف عبور نمود و تصمیم گرفتیم برای دقایقی کوتاهی هم که شده درآنجا توقف و ازدیدن مناظردلپذیرچهاراطراف آن لذت ببریم.
   بعد از توقف مختصردرنزدیک بند نغلو سفر ما در شاهرای کابل – جلال آباد همچنان ادامه یافت ما بعد از مدتی به  ولسوالی  سروبی که در ۸۰ کیلومتری شرق شهر کابل درمسیراین شاهرا موقعیت دارد رسیده، بند برق سروبی که بعد از بند برق نغلو بزرگترین منبع تولید برق آبی کشور راتشکیل میدهد ، اهمیت این ولسوالی را بیشتر نموده است.
  رفت وآمد ترافیک در شاهرای ماهیپر بحدی زیاد بوده که دولت کار احداث سرک دیگری را که از منطقه بتخاک و سپری آغاز و ازطریق ولسوالی های سرخرود، خوگیانی، شیرزاد، حصارک  بولایت ننگرهار وصل میگردد آغاز ولی متاسفانه بعلت مشکلات امنیتی کاراحداث آن که بوسیله یک کمپنی چینائی پیشبرده میشد به تعویق افتاده،قرار است این جاده بعوض قیرکانکریت ریزی گردد همچنان کار احیای سرک قدیم لته بند به سروبی نیز در این اواخر آغاز و بعد از اکمال وسایط ثقیله و موتر های لاری بعوض راه ماهیپرازین سرک استفاده خواهند نمود .

منظرۀ از ولسوالی سروبی که در هشتاد کیلومتری شرق کابل در مسیر شاهرای کابل – ننگرهار موقعیت دارد
   اکثرلاری ها و وسایط نقلیه این جاده ها امتعه پاکستانی را به کشور ما حمل مینمایند روزانه دها لاری مملو از تولیدات آنکشور از سمنت و سیخ گول گرفته تا یخچال، بادپکه ومیوه جات مانند  ام ، کیله ، خاندان ستروس وغیره حتی لبنیات مانند شیرو قیماق ماست بیدون هیچگونه وقفه به بازارهای کشور ما سرازیر گردیده، نگارنده بیاد ندارد طی سالهای اخیر حتی سالهای جنگهای تنظیمی در ورود میوه پاکستانی به کشور ما وقفه ای آمده باشد در همه شرایط بازارهای کابل از میوه های فصلی پاکستان مالامال بوده، این در حالی است که برای امتعه و میوه جات  کشورما  موانع گوناگونی ترانزیتی از طرف آنکشور ایجاد میگردد.تصورنمائیداگریک هفته ورود میوه پاکستانی درکشورما ممنوع قرارگیرد پاکستان این همه کینو، ام و کیله و سایر تولیدات خویشرا به کدام کشورصادرخواهد کرد؟ کشور های همسایه پاکستان هند ایران، و چین هیچکدام علاقمند خریداری میوه و سایرتولیدات پاکستانی نبوده و بازارهای کشورما یگانه مارکیت برای فروش امتعه پاکستان بوده ،اینکه ما چرا نمی توانیم از این برگه ها بحیث اله فشارعلیه آنکشور جهت ختم مداخلات اشکار آنکشوراستفاده نمائیم پرسشی است  که به جواب قانع کننده نیاز دارد ، والسلام.
نور بیا