آیا رحمان هوف همان چالی را که به مرحوم برهان الدین ربانی زد ، به عطا محمد نور هم می زند ؟

عطا محمد نور از جملۀ جنگسالارانیست که در اکتوبر ٢٠٠١ میلادی ، بدون درنظر داشت کدام معیاری علمی ، بدون داشتن کدام معارتی در "پروسۀ دولت سازی" بر پیکر دولت افغانستان و بر دوش شانه های رنجدیدۀ مردم رندیدۀ افغانستان تحمیل گردید. وی که راه و رسم دولت داری را از عقب عینک های جنگی سه ونیم دهۀ اخیرش آموخته و در یک دهۀ اخیر "کمال زراندوزی" را نیز از آن خود نموده ، باز هم زور گویی قانونشکنانه را پیشه نموده است.

عطا محمد نور که نظر به کم لیاقتی و سر تنبگی های غیر قانونی اش از جانب بادارن امریکایی اش ترخیص حاصل نموده ، "نکتایی آبی و پیراهن آبی" اش را در بکس بالای الماری اش گذاشته ، با ریش سه روزه و اکت پریشان حالی دو باره به پای باداران مخفی اش که رژیم ایران باشد، افتان و لغزان میباشد. از طرف دیگر اخبار ملی ما میرساند که عطا محمد نور با دولت تاجکستان و روسیه هم ارتباطاتی نزدیک قایم کرده است.

در دهه ١٩٨٠ میلادی عطا محمد نور به نام "مجاهد" عرض اندام نموده گاه و نا گاه به مقابل تجاوز مسلحانۀ شوری در افغانستان از خود فعالیت اندکی نشان میداد، و همچنان در دهه ١٩٩٠ میلادی لقب ""مجاهد" را با خود حمل میکرد با وجودیکه با دیگر کسانی که ایشان هم خود را "مجاهد" می خوانند در "جنگ و جدل" مصروف و مشغول بود، "جنگ و جدل" شان کسب قدرت و اضافه طلبی های شان بود که با عث کشت و کشتار تعداد زیادی از هموطنان رنجدیده ما گردیدند. ناگفته نماند زمانیکه شوری سابق از هم پاشید و امریکا و کشور های غربی هم به هدف اصلی شان که شکست شوروی بود، رسیدند، افرادی مانند عطا محمد نور خود را به حمایت مادی و "معنوی" رژیم ایران چسپانیدند و به اوامر و مشورۀ آن رژیم کله جنبانیدند و اطاعت نمودند.

دراواخردهۀ ١٩٨٠ میلادی و اوایل دهۀ ١٩٩٠ میلادی کار ایشان بجایی کشید که رحمان هوف که تازه تخلص هوف را می خواست از کنار نام خود پنسل پاک زند، مرحوم برهان الدین ربانی را با بی شرمی تمام و ابزار سازی قومی ماهرانه ، "پدر کلان تاجیکان" لقب بخشید. به همین چال و فریب مرحوم برهان الدین ربانی را که تازه از حمایت های غرب و امریکا از کانال پاکستان بی نسیبی احساس می کرد ، به روسیه قسمی نزدیک ساختند ، که مرحوم برهان الدین ربانی با سادگی گفت: ما خو با روسیه هیچ کدام پرابلمی نداریم و خسارات جنگی خو مربوط شوروی می شد نه به روسیه. روسیه هم که فقد انتظار همچو سخنانی را از دهن "ریس جمهور افغانستان" می برد، فورا برای شیرینی گک دادن به این سخن مرحوم برهان الدین ربانی پرداخت و یلسین ریس جمهور آنوقت روسیه چهارده دانه هلیکوپتر روسی را به مرحوم برهان الدین ربانی تحفه داد.

در آن شب و روز مرحوم برهان الدین ربانی مناطق سرحدی بین افغانستان و تاجکستان را به فاصلۀ بیست وپنج کیلومتری فاصله گرفتن از خط سر حدی ، از وجود پناهندگان تاجکستان که به افغانستان پناه آورده بودند تخلیه نمود و برای اولین بار در تاریخ افغانستان مناطق سرحدی افغانستان از وجود پناهندگان یک کشور همسایه تخلیه گردید. اینکه مرحوم برهان الدین ربانی در زمان به اصطلاح مجاهدین حاتم بخشی نموده و از خسارات جنگی ، بدون در نظر داشت قوانین بین المللی و اطلاع از آن قوانین ، تیر میشود، موضوعیست جنجال بر انگیز. زیرا هر زمانی اولاد وطن توانی آن را پیدا کند که خواستار خسارات جنگی مثلا از وارثان شوروی سابق ، بلخصوص روسیه گردد، روسیه سند "حاتم بخشی" مرحوم برهان الدین ربانی را در قبال خسارات جنگی بر رخ ما خواهد کشید.

کجاستند "مورخین ملی ما" که در این ساحه ، که یک موضوع بسیار مهم میباشد، نیز تحقیقاتی به عمل آرند؟

در حالیکه مردم افغانستان همه برادر وار با هم سالیان متمادی را سپری نموده اند ، رحمان هوفی چه کاره است برای یک قوم شریف مملکت ما ، آن هم برای ابزار سازی قومی و یا زبانی ، به اصطلاح "پدر کلان" مقرر کند و یا نماینده ای.

آیا رژیم ایران ، روسیه و تاجکستان افرادی چون عطا محمد نور ، لطیف پدرام ، امرالله صالح ، محمد محقق و غیره را برای علایق و اهداف سیاسی و استراتیژیکی خود ، با ابزار سازی های قومی ، زبانی و مذهبی ، وارد کار و زار افغانستان می نمایند ، تا با حریف شان که امریکاست ، در افغانستان به این شکل دست و پنجه نرم کنند ؟

در هر صورت در قدم اول افرادی چون عطا محمد نور که یک شبه میلیونر شده اند، باید حسابدهی دقیق سرمایه های منقول و غیر منقول شانرا را به مردم رنجدیدۀ افغانستان ارایه دارند!

البته سرمایه های منقول و غیر منقول شانرا که در داخل افغانستان و یا هم خارج از افغانستان میباشد!

همه مردم و همه اقوام شریف افغانستان عزیز با هم برادر و برابرند و باید جلو تفرقه اندازی های کشور های ذیدخل را به هر شکل و شمایلی که باشند، بگیریم.

به امید صلح ، ترقی ، ثبات و امنیت در افغانستان عزیز و به امید رفاۀ مردم رنجدیدۀ ما