انتحار سیاسی یا بزرگترین خطای سیاسی داکتر عبداالله عبدالله

نمایش تشکیل دولت موازی ( انتحار سیاسی)  یا بزرگترین خطای سیاسی داکتر عبداالله عبدالله ؟
نویسنده: اسیستانت پروفیسور محمد ظریف امین یار

درست طوریکه کارشناسان و تحلیلگران مسایل سیاسی در مورد بی ثباتی سیاسی تیم اصلاحات و همگرایی حرف میزدند ، همانطور شد. داکتر عبدالله عبدالله با نمایش دولت موازی اعم  از یکطرف در برابر قانون استادگی کرد ، از طرف دیگر بی ثباتی سیاسی یا سیاست بازی خود را ثابت کرد. داکتر عبدالله یکی از بزرگترین فرصت های تاریخی را از دست داد. بر اساس نظرات بسیاری از کارشناسان مسایل سیاسی اگر عبدالله سیاست درست را دنبال میکرد نتیجه انتخابات در دوم نیز طرف خودش میبود.

 جناب داکتر عبدالله زمانیکه در انتخابات شکست میخورد باز هم دوچار اشتباه بزرگ میشود. در سخنرانی که در تالار لویه جرگه بعد از اعلام نتایج ابتدایی  بوقوع یافت داکتر عبدالله نا منظم ، تکراری و دور از عقلانیت سیاسی سخنرانی کرد. در گفته هایش ایدیالوژی نو و دموکراتیک بظاهر دیده نمی شد. نه به زبان اعتماد و اقتدار سخن گفت و نه با زبان اخلاق و قانون. ایجاد وحشت رعب و دهشت در فضای شکننده موجود در افغانستان مردم را بیشتر نگران کرد. بنظر میرسد فضای را که تیم اصلاحات و همگرایی به رهبری داکتر عبدالله بوجود آورده است نوع فروپاشی ، انارشیزم  و  نا بسامانی سیاسی را بمیان خواهد آورد که تاثیرات منفی آن  را بیشتر از  دغدغه تقلب در انتخابات ۱۳۹۳ تصور میتوان کرد.

 دیده میشود  که داکتر عبدالله در این اواخر در کارزار های سیاسی اش چندین بار لباس خود را عوض میکند. برای مثال اعلام دولت موازی  و بعدآ از موضع خود پایین آمدن. این موضع گیری های غلط عبدالله اهمیت موضع گیری اخر یعنی تشکیل دولت موازی را کاست و آنرا به یک "انتحار سیاسی" برای تصاحب قدرت تبدیل کرد.  موضع گیری اخر عبدالله اگر به دقت ارزیابی شود  بیانگر عکس العمل شکست غیر مترقبه ی گروه غیر منظم و نا هماهنگ است. در این موضع گیری عبدالله پیام روشن و تاریخی یا سیاسی نداشت.  ریشه ی سخنان جناب عبدالله به  تبعیض، زور گویی و اتوکراسی(Autocracy)  میرسید.  حرف های عبدالله که اکثرآ نشانگر قدرت طلبی و اصالت فردی بالای اصالت جامعه بود پیامد منفی آن بالای وحدت ملی قابل جبران نیست. هدف همه سخنان عبدالله ظاهرآ بجز رفتن  به ارگ دیگر چیز معلوم نمی شد.  اما اشتباه میکنند،مردم افغانستان دیگر در دهه ۱۹۹۰ قرار ندارند و کور نیستند که دیدگاه قدرت محوری کاندید منتخب حزب جمعیت اسلامی که مسوول خون ده ها هزار افغان مظلوم هستند را پی نبرند.
 ارجاع مکرر به جهاد که دهشت ناک ترین مرجع جنگ ، ویرانی و چور وچپاول بود ارزش شخصیتی داکتر عبدالله را صدمه زد چون این سخنان ملال آور و حاوی همان بن بست تاریخی است که منجر به از بین رفتن همه ارزش های افغانستان  و  باعث دگرگونی ، اغتشاش و هرج و مرج در جامعه شد. پاره کردن تصویر جناب حامد کرزئ از سوی هواداران داکتر عبدالله نشان دهنده  سیاست فرصت طلبی و حرص قدرت طلبی عبدالله و از بین بردن همدلی قلبی با کرزئ است. حرف های احساساتی که دور از عقلانیت سیاسی نیز بود مانند قطعه قطعه اگر شوند نمیگذارند کسی را به ارگ راه دهند درست همان معایب در دیدگاه و درآید و برخورد سیاسی جناب عبدالله است که مردم از آن هراس داشتند.

کوتاهی در مدیریت کولیکتیف(Collective)  هزار نفری مردم در تالار لویه جرگه منتج به زایش یک سلسله سوالات در مورد اهلیت مدیریتی تیم اصلاحات و همگرایی و چگونگی رهبری افغانستان توسط عبدالله مطرح میشود. حرف زدن در مورد تماس های تیلیفونی بیگانه گان متکی بودن بینش، اندیشه و اراده عبدالله را به اثبات میرساند که موضوع جهاد و امتیازات آن را را زیر سوال میبرد. سخنرانی نا منظم و بی اعتمادی بالای سخنان خودش سوالات زیر را  در اذهان مردم در داخل افغانستان و جامعه بین الملل بمیان آورده است . آیا عبدالله جسارت رییس جمهور شدن را ندارد؟ آیا تیم اصلاحات و همگرایی و خود شخص داکتر عبدالله معتقد دموکراسی است؟ آیا عبدالله هواداران خود را یکبار دیگر فریب میدهد؟ اگرنه ّ و برحق است پس چرا منتظر آقای کیری است؟  ...

حرف اخر اینست که عبدالله وارد خطای تاریخی در سیاست شده است و امکان آن میرود که این انتحار سیاسی را که تیم اصلاحات و همگرایی برای خدشه زدن به تیم تحول و تداوم مهندسی نموده اند بخودشان برچسب زند. در چنین وضعیت در اغلب امکان برای بیرون رفت از این بن بست و بحران سیاسی که  بار دیگر در تاریخ معاصر افغانستان توسط گروه مجاهدین برای تصاحب قدرت بوجود آمده است، اینست که یا اداره موقت / حکومت نظامی ( Martial Law) یا هم حکومت به آقای داکتر اشرف غنی احمدزئ که ظاهرآ حقدارش است برسد. اما اگر حکومت نظامی یا حکومت موقت روی کار شود زخم که بر وجود دموکراسی در افغانستان میرسد در چندین دهه آینده معالجه نخواهد شد.

کابل ۱۳۹۳