خارجی ها و مسؤولیت نامزدان

نقش بیرونی ها و مسؤولیت دو نامزد محترم درانتخابات!
با استقرار یافتن قوای نظامی غربی در افغانستان؛ برای اولین بار در تأریخ سیاسی ما؛ سیاسیون کشور ظاهراً بر خلاف عقاید؛ باورها و عملکرد های نا صواب و پاسخ ندادهٔ (سال های ۱۹۹۲ تا ۱۹۹۶)؛ خود را متمدن و باورمند به دیموکراسی و پابند به قانون وانمود ساخته، در همکاری مستقیم زیر دست و نظارت امریکا و متحدین شان حکومت تحمیلی خویش را بوسیله بی ۵۲ در خدمت مردم، بنام دیموکراسی جازده و برای حفظ یا تعویض قدرت بین خودی ها، پروسه ای بنام انتخابات را شامل بازی و پیکارهای انتخاباتی را دایم العمر متعلق بخود دانسته به همین اساس نتائج آن باید مطابق میل شان باشد.
اما تعیین سر نوشت ملت و انتخابات مسٔلهٔ ملی و افغانستان شمول می باشد. بناءً همه اتباع آگاهء؛ خود را مسؤول می دانند. تحلیل گران سیاسی ناگزیراند؛ اوضاع نا به سامان مملکت، تأثیرات سیاست های متضاد منطقه و جهانی را در کشور و نتائج انتخابات را در معادلات گره خورده به هم ارزیابی نمایند. هر یک به پیمانهٔ فهم؛ برداشت و شناخت از خصوصیات جامعه شناسی، سطح آگاهی، شعور سیاسی مردم، وابستگی ها، علایق خود و نقش کشور های خارجی دور و نزدیک، با رعایت منافع و موانع رقبای خارجی، تمویل کنندهٔ انتخابات با اهداف شان، و وابستگی چهره های بازیگر کشور را در محاسبات خویش دخیل نموده؛ بر داشت های خویش را به هموطنان ارایه میدارند.
جمعی کثیری از قلم به دستان آزاد ملی گرای وطن دوست مستقل یا وابسته به احزاب، سازمان ها، نهاد ها و . . . سیاست پیشه، در مورد انتخابات و نبود بدیل معقول تر نسبت به انتخابات و نتائج پیامد هایش ابراز نظر نموده اند. این قلم نیز در کنار سایر مبارزین ملی گرای مستقل نکاتی را حضور سرورانء خردمندء با بصیرت، پیشکش نموده بودم. گذشت زمان بخوبی یکبار دیگر نشان داد که: اگر حقایق جامعه را به دور از حُب و بُغض و تمایلات شخصی، حزبی، گروهی، تنظیمی، ایدئولوژیک، سمتی، قومی، زبانی و . . . صادقانه و بی طرفانه تجزیه و تحلیل نماییم؛ نتائج حاصلهٔ آن می تواند یک تصویر نزدیک به حقیقت نسبی را بیان نماید. این حقیر و اکثریت قلم به دستان دانشمند ما از بازی های عقب پرده و مهندسی شبکه های استخباراتی منطقه و جهان چیزی نمی دانیم و تمام اظهار نظرها را مبتنی بر اخبار واصله از نشرات غیر مستقل و تحلیگران اکثراً مزد بگیر وابسته؛ از طریق امواج نشرات صوتی، تصویری و مردمی به دست می آوریم، آنچه این قلم درکنار سایر وطن دوستان واقعبین؛ در مورد شروط و ظروف انتخابات و سایر اجزای مکملهٔ آن که تناقض با حضور قوای نظامی بیگانه و تمویل آن از جانب خارجی آنهم در حالت جنگ و اولتیماتوم امضاء پیمان امنیتی ارایه داده بودم؛ سر جا و با قوتش باقیست!
ولی در یک مورد خلاف انتظار و بر داشتم (حضور بیش از ۶ میلیون هموطن به خصوص اشتراک خانم ها با مشارکت ۳۶ فیصد در بخشی از مناطق امن کشور؛ مایه خوشی بیشتر گردیده و بیداری مردم ما را نوید میدهد). متباقی آنچه نتایچ دور اول انتخابات اعلان گردید؛ با وجود بلند پروازی و امتیاز طلبی های گمراه کننده و غیر مجاز۸ نامزد محترم و آقای کرزی، بازی همان پیش بینی و برداشت ما را که حفظ قدرت، سازش، معامله، تداوم شرکت سهامی، حفظ افراد بد نام، متخلف، قانون شکن، زور گو، متعصب، افراطی، تمامیت خواه، انحصارگر، دبل جاسوس، ناقض حقوق بشر و . . . متهم و صاحب دوسیه ها در محاکم کشور می باشند؛ درهر دو تیم حضور پررنگ دارند. با اندک تفاوت که وابستگان تیم آقای عبدالله برعلاوه تقلب و تخطی از مانور، تهدید و بر چسپ زدن های غیر سیاسی نیز استفاده نمودند.
حال مطابق قانون!؟ پامال شده که از جانب دولت سهامی در طول ۱۳سال گذشته رعایت نگردیده است؛ انتخابات با مصارف ۱۸ میلیون دالر در کشور فقیر و موجودیت میلیون ها جوان بیکار به دور دوم برگزار خواهد شد تا جناب کرزی صاحب از چوکی خویش به عقب آن مجبوراً جلوس خواهند فرمود. متباقی همان آش بریده شده با کاسه ای داغتر از قبل؛ توسط یک خدمت گزار!؟ دیگر(جناب عبدالله یا احمدزی) به ملت غیر حاضر با عین ترکیب و ترتیب عرضه میگردد.
وطنداران صبور و امید وار به صلح!
باری آقای داکتر اشرف غنی احمدزی در یکی از صحبت های خویش فرمودند که: دیگر اکثریت خاموش در کشور وجود و مفهوم ندارد! با جرأت می توان خدمت شان عرض نمایم که هر نا کجا آبادی که شما صندوق رای دهی گذاشته نتوانستید، دولت فاسد و دوستان خارجی تان تأمین امنیت کرده نتوانستند یا نخواستند، بدانید که ساکنین مظلوم و مسلمان آن محلات، اسیر زورگویان و در تیررس دشمنان خارجی قرار دارند. در غیر آن زن و مرد، دختر و پسر آن محلات مثل سایر نقاط امن کشور آرزوی اشتراک در انتخابات و ادعای به اصطلاح حق تعیین سرنوشت!؟ خود را دارند. اینکه حساب صندوق ها و شمارش آرأ چگونه می باشد، بنابر نبود بدیل مناسب تر تبصره نمیکنم. از جانبی اگر همهء این مردمان تحت ستم به اصطلاح قبیله گرا!؟ باشند؛ نباید جناب داکترعبدالله عبدالله رأی قابل توجه از این مناطق می داشت، در ثانی تعلق تباری معاونین شان چنین بر چسپ را باطل می سازد؛ اگر چه جناب شان در طول حیات سیاسی خود صرف در خدمت یک بخش کوچک و معین کشور قرار داشتند.
جوان های شایستهٔ ملت واحد افغانستان در میادین سپورت از روح الله نیکپا، بهاوی، احمدسیر بهادری و . . . تا تیم های کرکت، فتبال همه مدال آوران را؛ مردم شاهد بودند که: ملت چگونه استقبال و جشن ملی بر پا نمودند. مردم نجیب افغانستان خلاف ادعای سیاست زده ها جوشش عمیق و مشترکات محکم خود را دارند. آخرین نماد همبستگی ملی را در سانحه لغزش زمین در ولسوالی ارگوی ولایت بدخشان به شکل خود جوش مردم از خود تبارز دادند.
این همه نشان دهندهٔ یک پارچگی ملت واحد با تاریخ و فرهنگ مشترک را باز گو می نماید. آن سیاسیونی که این همه مشترکات را نادیده پنداشته و درغم خانه بدوشان و مناطق جنگ زده نبودند؛ و از گرفتن کارت های رایدهی عمداً توسط مخالفین مسلح محروم ساخته شدند، آگاه باشید که ابداً این آتش جنگ تحمیلی بیگانه درهمان مناطق محدود و محصور نخواهد ماند. مردم از نبود امنیت، تطبیق قانون، نبود عدالت، سرپناه، کار، نان و . . . شدیداً متضرر و نا امید اند، جنگ، حملات قوای خارجی چه غربی چه همسایه ها، فساد اداری، زورگویی های غاصبین، قانون شکنان عالی رتبه و . . . مردم به ستوه آمده اند. عوام الناس و روشن بینان جامعه؛ منصوب بودن رئیس جمهور را به کدام قوم خاص حلال مشکلات نمی دانند. همان گلی را که مرحوم استاد ربانی به تاجک ها آب داده بود آقای کرزی به پشتون ها صد بار بد تر به آب داد. هر دو با قشر کوچک امتیاز بگیر منصوب به خود بالاترین مصائب را به ملت فقیر بخصوص مردم قندهار، هلمند و . . . در۱۳ سال گذشته تحمیل نموده است.
کاندیدای محترم؛ مردم انتظار برنامه های علماً تنظیم شدهٔ اقتصادی، امنیتی؛ مبتنی بر حد اقل منافع ملی ما، روابط نیک و متقابل با کشورهای همسایه و جهان را صادقانه می خواهند. نه رئیس جمهور منصوب به یک قوم خاص! بناءً تبلیغات غیر مجاز انتخابات؛ اگر دور دوم دایر گردد؛ جداً خلاف مصالح علیای کشور بوده به همه مبلیغین احساساتی و استفاده جوی مزد بگیر و آنانیکه خود را به تبلیغات به اصطلاح ثوابی مکلف می دانند؛ اکیداً توصیه نموده تا کشور را به بی ثباتی و نفاق بیشتر سوق ندهند. امتیازی به تیکه داران قومی به بار نمی آورد زیرا همه میدانیم آنچه را دوستان بین المللی تان مصلحت ببینند؛ همان میشود و دور از انصاف و منطق خواهد بود که نتایج خلاف خواست پول بده باشد.
انسان نمی تواند در حوزه ای از زندگی خود با دوستی و صداقت عمل کند؛ در حالیکه در سایر حوزه های زندگی اش آلودهٔ نادرستی ها باشد.
پایان