د«واشېر» ددښت کیسه

واشېرلرویودښت چي لیاره هري خواته باندي تله
پیاده پردغو لاروخپل ځایوته به پــــــر تـله
وودادښت بــې هــده خـطـرناکه وخـپـلوهــم پردوته
ځــکه غـــله دلــتــه ولاړوه وهـرلــــــورتــه
یــوه ورځ وو یــوســړی پــه دغـه دښتـه کي روان
نوي سـپـیـن کالي ئې آغوستي وه پـه ځـان
چــي کـاتـه ئې وه درې کسه د ده خـواتـــه راروان
بیاسړی سوډوب په انـد ېښنوکي ډېرحیران
دادرې ســره چــي راغــلـه د ده مـــخ تـه ودرېــدل
داســـــــړی له سره نـه ســو وارخـطا بلکل
دستـي ئې پایل روغـبــړکـړو دهــر یــوه سـره جـلا
لـــه هــریــوه ســرې کولې خبري په خنــدا
دادروکـړخـیـال چي یوپه موږ کي پېژني دغه سړی
ولـــي تــــود روغـــبـــړئــې وکـی داګـــړی
سـړی ځـني رهي سو سـم دلاسه وروسته له روغبړ
پـــه پای کي ئې تګ کړو د ځــغــاسـتي وړ
دوی چي سره وکتل اووي پوښتل هیڅ یوه نه پېژانده
خــــوســـړی وولـــیــري سـوی پـه ګـړانـــده
د دا درویــوه پــرږغ کـــړه،اې ســـــړی یـه مـــــــه ځـغـله
مــوږدي کـــړو دوکــه افــرین دی څوځـــله
موږ نـه درځـو ورځـــــه پـه مـخ دي ګــــلـونه ســـه او ښه
که مو دلته وای ګیرکړی لڅ به تلای بې ښه
داکــیــســه لــه ځــانــه نـه ده جـــــوړه ســـوې ده رښتـیا
دا پــېــښــه ســوې واقــعیـت دی په رښتیا