د الله نظام

ځينې ناست وي لاس ترزنې ځينې ځينې سخت پــــــه شور وي
ځينې پــــل اخيستى نــــــه شي پـــــه پښوشل پراته پــه كوروي
ځينې وسول له ســــــاړه نـــــــه ماشومان يې لوڅ بربنـــــډ وي
نـــــه بړستن شتـــــه نـــــه كمپــــله پټ لمنــــــــه كې دموروي
دومره وچــــــه ډوډى غواړي چې د مرګ له كــــــومي ووزي
دچــــــا ښــــــاردى د ماڼيو، يو پــــــــــه دوه يې دومره نوروي
څوك په تور رنګ كې ځان سپين كا زه او ته به هم پرې وياړو
داسې ښــــــــكلي مې ليــــــــدلي چې يې سپين مخونــه تور وي
څوك له خـــــاورو شي راپورتـه يو دوه نور هم تخت ته بوزي
څوك په هرڅه كې ځان هېڅ كا پروت پـه هر ميدان نسكور وي
څوك بسيـــــــــــا كا ولسونـــــــــــه ټوكـــوي پكــې مېـــړونـــه
ځينې راغلل دې نړۍ تـــــــه څوك روان ترې مخ پـــه ګوروي
داسې ډېر مې پېژنــــــــدلي پـــــه پردي حق خېټـــــــــور شول
چې يې ونــــــه څومره لوړه يو پـــــــه دوه يې دومره سور وي
څوك تر پښو لاندې زنـــــدۍ دي صرف ساه اخيستى نــــه شي
ځينې ځان لوړول غواړي تــــل د بــل پـــر اوږو سپـــــور وي
څوك كبــــــاب دومره ماړه كړل چې غلميـــنه ډوډۍ نه خوري
څوك د يو غنم لپـــــاره پـــــه مټ بېل پـــــــه لاس كې لور وي
راتـــــه ووايــــــه "همتــــــــه" دابـــــه كله را سمېـــــــــــږي
لا ترڅو بــــــه ددې خلكو منــــــډې رنـــــډې لور پـــه لور وي
کابل