اظهارات یک فراری ; نجیب منلی – مشاور اسبق وزارت اطلاعات و فرهنگ

روزنامۀ ماندگار در شمارۀ دوصد و دهم مورخۀ 7 جدی 1388 خویش از قول یک مرجع نامعلوم در وزارت فرهنگ در بارۀ جای و جایگاه بنده مطلب جالبی دارد تحت عنوان «آغاز فرار ها از وزارت فرهنگ».
من با منبع نامعلوم و بی نام و نشان روزنامۀ ماندگار کاری ندارم. این رسم نو نیست که تا زمانی که در یک مقام بودی دست هایت را می بوسند و زمانی که از مقام رفتی به سنگت میزنند. به حیث یک عضو خانوادۀ بزرگ مطبوعاتی روی حرف من به ادارۀ محترم ماندگار است.
ظاهراً اراکین محترم این ادارۀ بس گرامی، که طبعاً به حیث یکی از ارگانهای بامسوولیت این کشور و منبع با اعتبار معلومات مردم شریف این سرزمین همه معاییر ژورنالیستی را ارج میگذارند، در جمع آوری جالبترین و غیرجانبدارانه ترین معلومات و اخبار مصروف بودند و متوجه نشدند که بنده در طی یک کنفرانس مطبوعاتی در اخیر ماه ثور 1388 از سمت مشاوریت وزارت اطلاعات و فرهنگ استعفا کردم و علل و عوامل آنرا با ژورنالیستان شریک ساختم. این امر در مطبوعات کشور انعکاس یافت
بعداً به تاریخ 10 ماه سرطان بر اساس یک قرارداد بالمقطع در وزارت مالیه به حیث مشاور مطبوعاتی این وزارت اشغال وظیفه نمودم. در این سمت نیز همه رسانه ها، به شمول روزنامۀ محترم ماندگار ایمیل هایی از من دریافت کرده اند. در ضمن بیشتر از یک سال است که مصاحبه های من در بارۀ ادبیات و اصطلاحات ادبی هفته وار از طریق رادیو آزادی پخش میبشوند. به حیث یک عضو جامعۀ فرهنگی این کشور در شماری از مجالس ادبی، سیاسی و فرهنگی نیز اشتراک ورزیده ام.
در پنحمین کنفرانس وزرای فرهنگ کشور های اسلامی در طرابلس افغانستان افتخار عضویت شورای مشورتی سازمان تعلیمی، علمی و فرهنگی کشورهای اسلامی را بدست آورد و بنده از همان بدو کار در جلسات این شورا اشتراک داشتم. در ماه اکتوبر 2009 که سازمان مذکور در شهر باکو، آذربایجان، کنفرانس ششم وزرای فرهنگ را دایر نمود و به این مناسبت شورای مشورتی تجدید شد، من به نماینده گی حکومت افغانستان در آن اشترک نمودم و حین تسلیمی عضویت دوساله افتخار داشتم که اعضای شورا به اتفاق از سهمگیری بنده در کارهای آن شورا تقدیر نمودند.
مبارزات انتخاباتی و موقف مسوول و حرمتگذار به مردم که روزنامۀ ماندگار در آن موقع اتخاذ نموده بود، برایشان اجازه نداد که از همه این مسایل بی اهمیت با خبر باشد و بدون شک به همین علت احوال مرا از یک مرجع بی هویت و یک منبع بی نام و نشان خواستار شدند.
ضمن توضیح عوامل استعفایم در جواب سوالات یکی از دوستان ژورنایست خویش گفته بودم:
«پوښتنه: اوس د دې ټولو خبرو باوجود تاسې څه كول غواړئ؟
ځواب: زه د يوه فرهنګي شخصيت په صفت پيژندل شوى يم، مګر زه د معادنو انجنير يم، زه د كمپيوټر انجنير يم او د شلوكالو نه زيات كېږي، چې د افغانستان د سياسي چارو څارونكى يم، نو په زغرده ويلى شم، چې د دغې دستګاه په هره څانګه كې، چې ماته څوك كومه وظيفه راوسپاري، زه به انشاءالله هغه په برياليتوب ترسره كړم، خو تراوسه پورې كوم مشخص پلان نه لرم، البته له فرهنګ سره زما تړاو شخصي تړاو دى، هغه رانه څوك نه شي اخيستلاى، له ميډياوو سره زما تړاو شخصي تړاو دى، هغه رانه څوك نه شي اخيستلاى، زه به هميشه د ميډيا او فرهنګ په ساحه كې حاضريم، مګركېداى شي، چې په كاري چارو كې زه د ميډيا په برخه كې كارپيدا كړم او يا كومې دولتي ادارې ته ورشم، مګر تراوسه پورې په دې برخه كې كومې نهايي پرېكړې ته نه يم رسيدلى. خو هغه څه چې ماته مهم دى، هغه ټولنې ته اغېزناك توب دى، هركله چې زه په دې قانع شم، چې زما كار ټولنې ته اغيزناك دى، زه به هغه ځاى ته ورځم.» روز تاسوعا که روزنامۀ محترم ماندگار دربارۀ من معلومات میجست ایکاش به مطبوعات توجه میفرمودند و در می یافتند که من به تأسی از همین وعدۀ خویش در ولسوالی نا امن خوگیانی در مراسم افتتاح کتابخانۀ عامۀ شهر کژه که تشکیل آن به سعی بنده ایجاد شده بود سهم داشتم.

امید وارم که ادارۀ محترم روزنامۀ ماندگار اظهارات این فراری را بدون کم و کاست در صفحۀ اول خویش به نشر برسانند تا مردم افغانستان بتوانند در کسانیراکه در خدمتشان عرق می ریزند از کسانیکه در اغوای شان میکوشند تفکیک نمایند.

ځواب: زه د يوه فرهنګي شخصيت په صفت پيژندل شوى يم، مګر زه د معادنو انجنير يم، زه د كمپيوټر انجنير يم او د شلوكالو نه زيات كېږي، چې د افغانستان د سياسي چارو څارونكى يم، نو په زغرده ويلى شم، چې د دغې دستګاه په هره څانګه كې، چې ماته څوك كومه وظيفه راوسپاري، زه به انشاءالله هغه په برياليتوب ترسره كړم، خو تراوسه پورې كوم مشخص پلان نه لرم، البته له فرهنګ سره زما تړاو شخصي تړاو دى، هغه رانه څوك نه شي اخيستلاى، له ميډياوو سره زما تړاو شخصي تړاو دى، هغه رانه څوك نه شي اخيستلاى، زه به هميشه د ميډيا او فرهنګ په ساحه كې حاضريم، مګركېداى شي، چې په كاري چارو كې زه د ميډيا په برخه كې كارپيدا كړم او يا كومې دولتي ادارې ته ورشم، مګر تراوسه پورې په دې برخه كې كومې نهايي پرېكړې ته نه يم رسيدلى. خو هغه څه چې ماته مهم دى، هغه ټولنې ته اغېزناك توب دى، هركله چې زه په دې قانع شم، چې زما كار ټولنې ته اغيزناك دى، زه به هغه ځاى ته ورځم.
با احترام
خدمتگذار فراری شما