شعرونه
د قدرت الله درمان یو بل ښایسته غزل
غزل له ونې ټیټ له رنګه تور دی د ببري انځــــــــور دی
د قدرت الله درمان یو غزل
غزل اوري له هر لوري په ما ستا د بیلتون کاڼې دي زیړې مې په تا پسې اشنا د ژوندون پاڼــې دي
غـــزل -- احساس
غزل &n
د قدرت الله درمان يو بل غزل
غزل څو چې ته د حسن سرمایه لرې نـــــــــګاره واک کښې به تر هغې زمانه لرې نــــــګاره دا د تورو څڼو خوشبویی د هسې نــــــــه ده ګل سره ضرور کومه رشته لرې نــــــګاره بیا د تورو سترګو ته نرۍ سلایی ورکـــــړه بیا د چا مرګي ته اراده لرې نــــــــــــــګاره زه یم چې د مات زړګی پوښتنه مې ونــکړه ته یې چې د مات بنګړی دعوه لرې نـــګاره خدای درباندې دومره بالا حسن لورولـــــــی خدای که په ټول کلي کښې جوړه لرې نګاره
د قدرت الله درمان يو نوى غزل...........
غزل ........... په نيم کښو تمبو کښې ستا د مخ ديدار کومه راشه ته ګوره څه نيمګړى شان خمار کومـــــــه
غزل --- سیلاب خوستی
غزل د بـــــاران شپـه وه ښـــه وهزه وم هـــــغـه وه ښـــــه وه مـــاويـــل کـه ټـوکـی کــوی راپـــسی مــړه وه ښـــــه وه لــه عـمـــره کـمــه وه خـــوميــنـه يـــی زده وه ښـــه وهســـخت ويــريـدمــه تريـــنهچــا تــه غــوســه وه ښه وهسيـــلابـه شـــپه څــنـــګه وه بـــس ګـــــوزاره وه ښــه وهسيلاب خوستی
غزل --- جواس خان جنون
راليږونکی : اميد غزل يوه شـــپه پخپل زنـــګون ويده کـــېدمه ته راياد شــــوي د خـــوب نه ډکې ســــترګې زنــــګېدمه ته راياد شــويته هم د ډيـــوي مخ ته مخـــامخ راســـره ناســـــت ويد خـــيال په خــړ څـــادر کي تاويـــدمه ته راياد شـــوينن څـــومره عجـــيبه غونـــدي کــمال شـــوی ،خـبر يې؟لــمــانځه کي اخـــيري رکعات ته تلــ
غزل -- بختیار تلاش
غزل اوس به د زړه کله په زړه باندې باور را نه شي زړه ته راټول شي خو دزړه تل ته اکثر رانه شي له پېشنمي نه مخکې تا له خوبه پاڅولم په تمه تمه شم ويده خواته اختر رانه شي لپه دې پورته کړه،دعا کوه وصال وغواړه په بېلتانه کې دې پر ما غريب سحر رانه شي ته په ګرمۍ کې له يخنۍ نه رپېدې لړزېدې پر ماغريب دې هيڅ نظر د خپل
غزل // سیلاب خوستی
غزل نــه مـحلـونـه، نــه دنـــيـا غـــواړي زړه رانـه تـا غـواړى ،يـو تـا غواړي راز به ښکاره هسې نه چيغې وکـړم سـتا جـدايي خوشې صحرا غـواړي د زړه پــه ويـنـو بـه يـې ولـيـکمــه زمـا سـنــدرې کـــه اشنــا غــواړي زړه مى ملدار دى دنيا نه خوښه وي پـکـې پـيـنځه وختـه دعـا غــواړى تــوره تـيـاره ده مـخ دې مـه پـټـوه
غزل -- قدرت الله درمان
غزلڅو چې ته د حسن سرمایه لرې نـــــــــګارهواک کښې به تر هغې زمانه لرې نــــــګارهدا د تورو څڼو خوشبویی د هسې نــــــــه ده ګل سره ضرور کومه رشته لرې نــــــګاره بیا د تورو سترګو ته نرۍ سلایی ورکـــــړهبیا د چا مرګي ته اراده لرې نــــــــــــــګارهزه یم چې د مات زړګي پوښتنه مې ونــکړه ته یې چې د مات بنګړي دعوه لرې نـــګارهخدای
غزل // قدرت الله درمان
غزلسرلارى مې د ژوند د انقلاب ته يې جانانهقربان شم شاعرۍ ته مې اسباب ته يې جانانهمنم په دې وطن کښې څه د ښکلو کمى نه دىخو ما پکښې يواځې انتخاب ته يې جانانهته بس په چک ختلى يې اقرار نه کړې کنه ويمينې ته له مانه ډير بيتاب ته يې جانانهتل تل چې مې پوښتې چې په د وران کلي کې څه کړمنو واوره د
غزل / بختیار تلاش
غزل تصوير دې زما زړه او په لېمو کې پاتې کېږيد مينې بلا ستوري دې تيارو کې پاتې کېږيستا عشق رانه جانانه ډېر لمونځونه قضا کړيستا نوم رانه جانانه په تسبو کې پاتې کېږيجانانه تاته نه وايم چې څومره راته ګران يېخو نوم دې راسره ساز او نغمو کې پاتې کېږيځه! ځان به له تا لرې کړم،جهان به له ځان لرېنومونه مو د بعضو،بعضو خولو ک
قطعه //// فضل عندلیب
د پښتو ناوې ولې ژاړې د کلتور څلي ته ؟ګودر که وران دی خو په لارو کې کودړي شته دییو ځل به پورته شي لمبه د انقلاب له خېرهلا د پښتون په نغري کې سره بڅرې شته دی فضل عندلیب ، دير
د محمد نادر دانش یو شاهکار نظم
پــــــــــــلاريو ماشوم خپلې مور ته داسې وويل:ـــ د کلي خلک راته بې پلاره وايې !مور يې په خپله غيږ کې ونغاړلوـــ زويه ! رښتيا ده ستا خوپلار نشتهـــ مور ې ! نو پلار مې څه شو؟ــــ پلار خو دې خداى واخيستهماشوم رڼې رڼې د مور سترګو تهيوه شيبه په چوپه خوله وکتل بيايې په کراره وويلبيـــرته يې نه راکوي ؟؟محمد نادر دانش
غزل / سلیم سرود
غزلیو ګل وې په ګلونو کې جانانه رانه لاړې زما د پاکې میني خوږ ارمانه رانه لاړې ای! څنګه دې آسانه داسې وویلې چې لاړم ای! څنګه دې زه پریښودم ستومانه رانه لاړې ما ډیر لکه ماشوم په چیغو چیغو درته وویل اخ مړ شومه ، تباه شومه خو ګرانه رانه لاړې ژوند نوې د خوښیو غوټی ګل کړې ، ستا له لاسه راپریوتلې ، وچې شوې بارانه رانه لاړې
روېېد همت
څه عجب مستانه خوب دی کله خوږ او کله تريخپېغلتوب که ځلميتوب دی کله خوږ او کله تريخچې دې وګورمه مست شم خو بيا هم غم د فراق ويعشق همه د زړه پړسوب دی کله خوږ او کله تريخد جنون تر حده لاړم ،چې مقام په تندي ښکل کړمژوند خو ژوند د لېونتوب دی کله خوږ او کله تريخروېېد همت
غزل--------- نور الدین ګوهر
غزل دلتـــه بــې ګناه د خلــــکو مړيـــنه دهځکه مې سينه له غمه خــــــوړينه دهستا مخ چې د اور غوندې لمبې کويدا دې اننګو کې پنـــډه ويــــــــــنه دهبيا يې د نظر تــعويـــز په غـاړه کړوښکاري دا جينــۍ له رنــګه سپينه دهڅومره چې د مور په اولاد زړه سوځيدومره مې په خداى تا سره ميـــــنه دهزړه دوګوهـــــر ډک له ګوهـــرونو دى هــره يـــوه سنــــدره يــ
غزل ---- سېلاب خوستی
غزللـه مـا خــو سمــه بـاشــاهـي لاړلـهاخـه لـی ولـــويدم ځـــوانــي لاړلــهچا به ښيرې راته ضرور کړي ويلـه زړه مـې هغـه خـوشـالي لاړلـهســتا دوصـال وريـځ راغلـې وه خـوبـاران ونـه شـو بـس خـالـي لاړلــهد زړه په ويـنو مې را خپل نه کړلېهسـې عـبس مـې دا خـواري لاړلـهسـيلابـه بـيا دربـانـدې کـلـه راځـيهــغــه ابــــاده زنــده ګـــي لاړلــه &n
غزل // بادشاه الدین مشکور
بې وفا په خوب کې !په خوب کې راشې رته وایې وفا داره یمهستا محبت یم ستا یم مینه ستا د پاره یمهپه خوب کې راشي راته وخاندي مسکۍ شي ګلابوایې چې ستا د زړه له درده خبرداره یمهپه خوب کې راشي راته وایې ما ستم کړیدیازار وهلي یمه ځکه خواروځاره یمهپه خوب کې راشي سرې منګلې راښکاره کړي وایېزمانه لرې لرې ګرځه زه خونکاره یمهپه خوب کې راشي راته وایې مافي وکه راتهجانانه زه خو ستا د مینې ګناګاره یمهپه خوب کې را
د رویید همت یو غزل
غزل که سرۀ زر وي که درهم وي که دينار ژوندخو بيا هم ګڼم په خپلو اوږو بار ژونــــــــــدصرف دا چې تا پښتــــون په دنيا هست کړمخوښوي راته هر څـــوک نار, او نهار ژوندد فراق ژوند دې ولچک او ذولانه شـــــــيپه وصال کې دې بيا تېر شي په تلوار ژوندجل وهلی به يم پرته ستا ديدن نــــــــــــــــــهکه هر څو مې وي د بحر په کنار ژونـــــــــــدمحبت کې دې نصيب شو راته هسـ
د کبیر ریحان یو ښکلی غزل
غزل ستا د سرې ملالې لوپټې پــــــــــــــه ژۍ نوم زما د امن د جګړې پـــــــــــــه ژۍ ستــــــا د مرګي خوب اوبو ته ښايمــه هر سهار کېنمه د ويالې پـــــــــــــــه ژۍ ستا له خوانه تېر شوم لکه سپين کاغذ تور شومه، چې تېر شوم د لمبې په ژۍ اوړي ستا په ياد په ما شپې داســــــــې پروت وي لکه خلى د څپې پــــــــه ژۍ نه راځې خو زه د انتظار کـــــــــــــــــوم
د نورالدین ګوهر نوی غزل
غزل نن به بيا راته يو ښکلی محفل جوړ کړمنن به بيا ورته له ځانه پاګل جوړ کــړمنن دې بيا د زړه محل رانه وران کــــړینن به بيا چيرته د خټو منزل جوړ کــــړمنن دې بيا انداز د مينې بدل شــــــــــــوینن به بيا د خپلې مينې ناول جوړ کــــــړمنن دې بيا سترګې شوګيردي مړاوي کړينن به بيا درته د سترګو کجل جوړ کــــړمنن دې بيا د زړګي درد راته پيدا کــ
د سیلاب خوستي یو زړه راښکونکی غزل
غزل نن مې اښکو په مخ لارې جوړې کـــړيڅو ټپې چې سندرمارې جوړې کـــــــړيشپه وروړمه ديار کلي ته ورځمــــــــــهارادې مې څوڅو وارې جوړې کــــــــړيهر سحر پکې د شونډو نښې ښــــکارياننګونه د هندارې جوړې کـــــــــــــــړيخدایګو بيا د چا د زړه ښکار پسې وتـيجينۍ بيا سترګې خونخوارې جوړې کړيد سيلاب خوستي ځوانۍ کې څه اثــر دید چم نجونه يې بي
د نورالدین ګوهر یو ښایسته غزل
غزل زړه درکومه په ځان نه پوهيږمګني تاوان دى پدې ښه پوهيږمانجام د مينې به مو څنګه کيږي؟دا خو قسمت دى پدې څه پوهيږمپټې په شونډو کې کنځلې مه کړهماشوم خو نه يم ستا په خوله پوهيږملکه چې پټه مينه کړې راسرهجانانه زه خو د په زړه پوهيږمګوهره مه په طبيبانو ګرځهستا په مرض يوازې زه پوهيږمنورالدين ګوهر خوست
