اې پردېس کاکا مراده
اې نامراده بامراده
تاته چا ویل افغان سه
او تربور د تور شيطان سه
مړو دښتونو ته ساه ورکړه
اوبه ورکړه، رڼا ورکړه
اې نامراد کاکا مراده
ته خبر نه یې چي دلته؟
د باروتو باران اوري؟
د ګلونو کښت ګناه ده
د غنمو کر جفا ده
د یزید او شمر جنګ دئ
د فرنګ، اورنګ نیرنګ دئ
دلته ځان له ځانه تښتي
ژوند له خپله ژونده تنګ دئ
تا اوبه راوړې هغو ته
چي په وينو مينځي ویني
عادت سوي په وحشت دي
خرڅوي په روپو مینه
اې نامراده بامراده
لېونی اکا مراده
تا کونړ څه له ایسار کړ
دا خو باج د تور لېنګو وو
تا ګمبېر څه له آباد کړ
دا خو راج د ویرانو وو
تا رڼا څه له راوړله
د ببوو و کورو ته
تا خندا څه له ښندله
نړیدلو هديرو ته
څه فایده له ها مسجده
چي ابلیس یې امامت کړي
څه امید له ها مکتبه
چي شیطان یې کتابت کړي
تا سپېره دښته جنت کړه
خو دوږخ یې همسايه وو
تا له خاورو زر ایستله
خو ښامار پر خزانه وو
چي ګاونډ د جهنم کي
جنتونه جوړوي څوک
چي د توري شپې سکوت کي
د رڼا اذان کوي څوک
چي و امن ته څوک ژمن وي
د توپک ذاتي دښمن وي
د هغو سزا دغه ده
په مذهب د يهوديانو
د سپین پوښو سعودیانو
د تور مخو ملایانو
د دوږخ د درباریانو
د فرنګ د شیاطینو
د اورنګ د میراثیانو
ته کافر جلال اباد سوې
دی مومن اسلام اباد سو
ستا وژل یې استشهاد وو
دا جهاد وو دا جهاد سو
خیر خیر خفه مه سې
اې ملنګ اکا مراده
رب دي مل لار دي ګلونه
فرښتې کړي آوازونه
ته انسان حسن د میني
دی شیطان د نفرتونو
ته غازي د حق د لاري
دی مرتد د تورو هیلو
دا د خیر او شر جګړه
تر محشره به غځیږي
د هابیل قابل قیصه ده
وار په وار به تکرارېږي
ستا باغونه به راشنه سي
ستا نيالګي به ګلان راوړي
ماشومان به خدای رالوی کړي
د وطن انسان په پوی کړي
مست کونړ به په خندا وي
په ګمبېر کي په نڅا وي
ټول په دا سندره وايي
ناکامورا دي زنده اباد وي
د انسان مينه دي تل وي
هر ارزښت دي د انسان وي
لوی افغان دي ټول آزاد وي
ورځ یې ښه کال دې آباد وي
اکامراد دي بامراد وي
روح دې ښاد کور دې رضوان وي
